Het is bijna zover, over 3 nachtjes ruilen we ons bed aan de Snoekstraat in voor ons bed in de Place44.
Er zijn nog veel kleine en soms grotere dingen die gedaan moeten worden.
Een van de meest belangrijke dingen is een afspraak met het scheepskadaster voor het inbranden van een registratie nummer in de boot.
Zonder dit ingebrande nummer kunnen we geen zogenaamde vlaggenbrief krijgen.
Dit is een over de hele wereld erkent eigendomsbewijs.
Dit is een langdurige procedure die via 2 instanties loopt.
Waarbij het scheepskadaster snel werkt maar het ILT een zeer omslachtig een langdurig traject is.
Afijn het ziet er nu naar uit dat dit op korte termijn gaat gebeuren.
Verder is er veel werk om ons huis netjes achter te laten zeker nu het er naar uit ziet dat vrienden van ons er tijdelijk in gaan wonen.
Aanstaande zondag 12 juni hebben we ons uitzwaai feestje op de haven.
We kijken hier erg naar uit net als het vertrek op maandag 13 juni.
Het feestje
Zondag 12 juni, het is zover, ons uitzwaaifeestje in onze haven, de Broekerhaven.
Mede door het prachtige weer en de perfecte verzorging door Slijterij de Dijk uit Enkhuizen is dit een prachtige middag geworden. Uit alle delen van het land waren mensen gekomen om ons een goede reis te wensen.
Het leek ons niet verstandig om na afloop van het feestje meteen te vertrekken, dus dat werd maandag 13 juni rond half 12. Er waren nog een aantal mensen gekomen om ons écht uit te zwaaien en toen werden er nog wel wat traantjes weggeveegd.
De wind was NW4 met flinke vlagen, dus alleen de genua uitgerold. Daardoor liepen we tussen de 4 en 8 knopen. Vanaf het paard van Marken tot aan Amsterdam werden we flink geremd door het fonteinkruid. We hopen dat dit voorlopig het laatste fonteinkruid is wat we gezien hebben. Toen we de genua wilden inrollen bleek de lijn in de trommel vast te zitten, waardoor we het hele zeil maar hebben losgemaakt. Gelukkig was dit euvel snel verholpen.
We waren net in de spitssluiting bij de Schellingwouderbrug, waardoor we rond half 7 afmeerden bij Watersportvereniging De Zuiderzee te Schellingwoude.
Dinsdag 14 juni.
Nog steeds geen duidelijkheid over tijdstip van branden.
We blijven in de buurt omdat we daar de beste kansen maken volgens de medewerker van het Kadaster. We varen van Schellingwoude naar Aeolus in Amsterdam Noord.
Woensdag 15 juni.
Wat boodschappen gedaan bij Dirk vd Broek dat is op 50 meter van de haven.
’s Avonds hebben we gegeten met een nichtje die niet op het uitzwaaifeestje kon zijn.
Dit is een heel gezellige avond geworden en ook nog heerlijk gegeten. Wel 6 km heen ’s avonds weer terug gewandeld.
Donderdag 16 juni.
Naar Zaandam gevaren, toch een klein stukje de goede richting op. ’s Avonds hadden we afgesproken met een vriendin, die daar woont, om gezellig een biertje te drinken bij de Fabriek.
Mooie locatie aan de Zaan, leuke avond gehad.
Vrijdag 17 juni.
Deze ochtend werden we door de inspecteur van het Kadaster gebeld.
Hoera, we hebben een afspraak voor het branden. Aanstaande maandag om 10.30 uur gaat het gebeuren en kunnen we op pad. Tot die tijd zullen we de omgeving van Zaandam met de fiets gaan verkennen.
De keus viel op een rondje via West Zaan. Na eerst de stad te zijn uit gefietst over het industrie terrein heerlijk gefietst door landelijke omgeving.
In Westzaan kwamen we langs een sportvis winkeltje. Hier nog een opklapbaar schepnet gekocht. Dit stond nog op ons lijstje.
De intentie is om hiermee drijvend vuil op te vissen en als het ervan komt wellicht een gevangen vis op “humane” wijze uit zee te vissen. Na een leuk gesprek met de eigenaren van deze winkel bleek dat mensen van heinde en ver, zelfs vanuit het buitenland hier hun hengelspullen kwamen kopen.
Verder gefietst en via Koog aan de Zaan weer bij de boot gekomen.
Omdat we toch nog dichtbij huis waren hebben we de kinderen gebeld met de vraag of deze het leuk vonden om zondag met ons in Zaandam te komen lunchen. Dit paste en dus hebben wij bij de Koperen Bel een tafel voor 5 personen gereserveerd.
Na het eten heeft Ron nog even gezwommen in de haven.
Zaterdag 18 juni.
Vandaag de andere kant van Zaandam verkend. Eerst naar Oost Zaan gefietst, alweer een stukje over industrieterrein maar daarna door het Twiske naar Den Ilp. We keken ervan op hoe groot dit was en hoeveel mensen hier recreëerden. Er werd overal gevaren en gezwommen. Af en toe stond het ook blauw van de rook omdat mensen probeerden de barbecue aan te steken. Terug in Zaandam nog even een ijsje gedaan. Al met al weer een actieve dag.
Zondag 19 juni.
Na een rustig begin van de dag kwamen de kinderen. Eerst nog even gezellig op de boot gezeten en daarna richting de Koperen Bel gelopen. Hier hebben we uitgebreid geluncht. Heel leuke bediening en eten van prima kwaliteit. Aanrader dus.
Na dit gezellige treffen zijn we nogmaals uitgezwaaid door de kinderen. We hopen dat de volgende ontmoeting ergens buiten Nederland zal zijn.
Die avond alleen een soepje met stokbrood gegeten en verder wat opgeruimd omdat de inspecteur de volgende dag ons langverwachte brandmerk komt aanbrengen.
Maandag 20 juni.
Na te hebben gedoucht wat boodschappen gehaald. Buiten spullen voor het eten en brood voor het ontbijt ook gebak. De inspecteur zal weten hoe blij we met hem zijn.
Na het ontbijt is het dan zover. De inspecteur had de boot snel gevonden door hem via Marine traffic te hebben gelokaliseerd.
De man was erg te spreken over zijn ontvangst met koffie en gebak. Het brandmerk bleek te bestaan uit twee zogenaamde “Resopal” plaatjes die met een speciale lijm werden aangebracht zodat deze niet zonder de boot te beschadigen konden worden verwijderd.
Zodra hij vertrokken was zijn we weggevaren met als bestemming Stellendam. Het zou wel nachtwerk worden maar we wilden nu echt een sprong maken. De Den Uyl brug draaide snel dus lagen we goed op schema. Toen we om half twee bij de sluis in IJmuiden kwamen hoorden we dat hij tot 22:00 uur gestremd was wegens een zieke collega. De dienstdoende sluiswachter had blijkbaar geen zin om in zijn laatste half uur nog een schutting te doen, iets wat normaal makkelijk kan.
Dus balen want dat zou betekenen dat we tot de volgende dag zouden moeten blijven liggen. 22:00 uur vertrekken was geen optie.
Wij de stad in om dan nog maar brood te kopen. De eerste bakker was dicht dus toen maar naar de Vomar. Hier dachten we nog een bakkie koffie te scoren maar die was op. Ook het ijsje wat we onszelf dan maar als troost hadden beloofd was ons niet gegund. Dit bleek achteraf zo te moeten zijn. Toen we het sluisterrein opliepen hoorden we door de speakers dat de pleziervaart op moest schieten om geschut te worden. Er was blijkbaar toch besloten dat 22:00 uur niet kon en er werd nog een schutting gedaan door de sluiswachter van de Noordersluis. Dus wij in een sprintje naar de boot meteen los en snel de sluis in. Zodra buiten, gauw wat opgeruimd, zeilkleding en reddingsvesten aan.
We misten door dit latere vertrek wel ruim 2 uur stroom mee. Mede hierdoor, het overhaaste vertrek en de knobbelige zee waren we wat katterig. Na 20 mijl besloten om toch maar niet door te varen en Scheveningen aan te lopen.
Wel nog onderweg de van te voren gemaakte lasagne opgegeten waarna we ons een stuk fitter voelden.
Toen we om 22:00 uur de haven binnen liepen stond er iemand op de kade die hallo Ron en Annette riep.
Het bleek Ruud te zijn een vriend van onze zwager Ron. Zo kwam het dat wij een app kregen met foto van onze aankomst nog voordat we vastlagen.
Nadat we vastlagen nog een uurtje gezellig gezeten met Ruud en zijn vrouw Tanny.
23:30 uur lagen we in bed.
Dinsdag 21 juni.
Om 3:30 uur ging de wekker alweer. Dit vanwege het tij richting Stellendam. Om 4:00 uur waren weer op zee. Er was bijna geen wind dus hebben we tot de Maasmond op de motor gevaren.
Wel een prachtige zonsopkomst gehad. Na de oversteek van de Maasmond konden de zeilen bij maar om het tij mee te houden moest de motor nog bij blijven staan tot in het Slijkgat. Alleen de laatste 5 mijl hebben we nog echt kunnen zeilen.
Na het schutten naar het Haringvliet hebben we nog wel heerlijk gezeild tot aan jachthaven “De Put”.
Hier hadden we nog een weerzien met Henk en Pauline waar nog een pakje voor ons was afgeleverd.
Vlak voordat we verder gingen kwamen deze nog gauw wat Zeeuwse bolussen brengen.
Hier dus weer uitzwaaien. Om 19:00 uur konden we door de Haringvlietbrug die door werkzaamheden maar 2x per dag wordt bediend.
Nog snel door de Volkeraksluis waarna we daar hebben afgemeerd voor de overnachting.
Woensdag 22 juni.
Op tijd vertrokken richting Middelburg. Er stond weinig wind dus we zouden wel zien hoever we kwamen. Bijna hele dag halfwinder op en om 19:00 uur afgemeerd aan een steiger in het Veerse Meer.
Na het eten nog naar Kortgene gewandeld en een ijsje gegeten.
Donderdag 23 juni.
Rond 10:00 uur weer op pad. Rustig zeilend tot Veere en daar het kanaal door Walcheren op. De sluis ging open toen we aan kwamen dus dat zat flink mee.
Rond de middag lagen we aan de tanksteiger bij Jos Boone waar we ook nog wat spullen hadden besteld en wat andere zaken hebben aangeschaft. Ja, als een zeiler in een watersport zaak komt kost het altijd geld.
Mooi plekje in de stad gekregen en de rest van de middag besteed aan het installeren van de bestelde spullen. Maar het werkt. We kunnen nu ook de met AIS uitgeruste schepen op de tablets en telefoons zien evenals op het navigatie display.
Met het eveneens gekochte AIS noodbaken dat we op ons zwemvest dragen kunnen we bij een overboord situatie snel worden terug gevonden. Hopelijk zullen we deze investering voor niets hebben gedaan evenals die voor het gekochte noodvuurwerk.
Zo het is nu 22:00 uur en de website is ook weer up to date.
Vrijdag 24 juni.
Om 10:15 uur door de brug om aansluiting te krijgen bij de zogenaamde blauwe golf.
Zo vaar je van Middelburg naar Vlissingen door 4 bruggen die aaneengesloten worden geopend.
Bij Vlissingen door de sluis en motor zeilend tot Zeebrugge. Vanaf daar de laatste mijlen nog even kunnen zeilen tot Blankenberge. Onderweg af en toe wat regen maar gelukkig minder dan buienradar aangaf. Bij binnenvaren brak de zon door zodat we toch weer arriveerden in een zonnig Blankenberge. Tot nu toe en dat is al meer dan 20 jaar altijd mooi weer daar bij aankomst.
Erg vriendelijk havenmeester. We hadden nog een RVS hoekstukje nodig om ons nieuwe boeglicht te monteren. Laten ze er daar nu nog net een van hebben bij de plaatselijke bouwmarkt.
Zo kon het 2 kleuren boeglicht de beschadigde losse lampen vervangen.
Nog even gezellig over de boulevard en daar een pintje gedronken.
Zaterdag 25 juni.
Na een heerlijke douche en nog wat boodschapjes om 12.00 uur vertrokken. We hadden als bestemming Gravelines gekozen maar door de wind en regen bij Duinkerken naar binnen gevaren.
Hier lagen we rond 19:00 uur in een box.
We zijn nu dus in Frankrijk waar we waarschijnlijk de komende 8 weken zullen blijven. Bij de volgende wissel van gastvlaggetje wordt het er een die we nog niet eerder in het want hebben gehad. Voorlopig zullen we overigens niet erg opschieten. De vooruitzichten wat wind betreft zien er niet fijn uit. Voorspellingen zijn erg onzeker en we zullen het van dag tot dag gaan bekijken.
Zondag 26 juni.
Het plan is om vanavond rond 19:00 te vertrekken naar Gravelines. We hebben dus de hele dag om Duinkerken te verkennen. Na nog op de boot koffie te hebben gedronken gaan we te voet Duinkerken in. Het is een aangename verrassing, we treffen een nette en gezellige stad. Dit is niet wat we hadden verwacht. Het is dan ook al meer dan 15 jaar geleden dat we hier waren. Er is dus veel in positieve zin veranderd. Via een beeldentuin komen we op de boulevard waar het gezellig druk is. Dit komt mede door het mooie weer en de dit weekeinde gehouden festiviteiten.
Er zijn Oerol-achtige acts wat alles nog leuker maakt. We lunchen aan de boulevard waar we nog worden getrakteerd met een optreden met een soort drumfiets met dans.
Rond 17:00 zijn we terug op de boot en maken we ons klaar voor vertrek.
Er is weinig wind en ook nog eens niet uit de ons door Windfinder beloofde hoek. Het wordt dus motorzeilend naar de aanloop van Gravelines. Het is maar 12 mijl dus alle tijd. Als we om 21:30 afmeren voor de sluis van de jachthaven moeten we nog 15 minuten wachten om naar binnen te kunnen. Als de sluis open gaat lopen we nog even vast bij het invaren van de box. Er staan Nederlanders gereed om onze lijnen aan te pakken waar we van afstand een gezellig praatje mee maken.
Maandag 27 juni.
Vandaag blijven we dus liggen. We wandelen naar het stadje. Het is een oude vesting waarvan de vestingwallen en de grachten nog bijna geheel zijn bewaard. Het zou zelfs de enige stad van Frankrijk zijn waar je nog rondom kan varen door de vestinggracht. Er worden dan ook waterfietsen verhuurd om dit te kunnen doen. Er is echter weinig activiteit en na een uurtje wandelen hebben we het wel gezien.
We hebben wat lekkage in het kastje van de natte ruimte waar onze zeilkleding ligt. Waar het vandaan komt is een raadsel. Altijd moeilijk, het lek kan zomaar een meter verder zitten dan waar het water tevoorschijn komt. Nu zit een van de scepter potten (steun voor railing) wat los. De schroefdraad van twee bouten is dol en hier zou dus water door naar binnen kunnen komen.
Dus mooi klusje om deze los te halen en opnieuw te kitten en vast te zetten. Na een paar uurtjes zit alles weer als een huis en kunnen we gaan afwachten of dit heeft geholpen.
Dinsdag 28 juni.
We kunnen pas na 12:00 uur naar buiten, tot zo laat blijven de sluisdeuren gesloten in verband met het lage water aan de buitenzijde. Het verschil tussen eb en vloed is hier inmiddels bijna 5 meter dus als de deuren open zouden blijven viel de hele haven droog.
De buren hadden problemen met hun koelkast en vroegen of ik er even naar wilde kijken. Jammer genoeg bleek er kortsluiting in de regelunit te zitten. Omdat ze toch eigenlijk al richting Nederland wilden zijn ze gelijk maar naar Nieuwpoort gevaren om te kijken of ze daar een nieuwe regelunit konden krijgen. Om 13:00 uur naar buiten gevaren en daar nog uurtje gewacht om op pad te gaan naar Boulogne sur Mer. Toch nog te vroeg waardoor we nog ruim 2 uur stroom tegen hadden. De Najade, een Jeanneau Sun-Dream voer met ons op en om 19:00 uur meerden we beiden af in Boulonge sur Mer. Leuk was dat de broer van de buurman hun stond op te wachten op de steiger. Hij was vanuit Nederland met de auto gekomen. Al met al een mooie tocht en gezellige ontmoetingen.
Woensdag 29 juni.
Wij hadden gehoord dat er havenfeesten waren in Fecamp en omdat dat toch op ons pad lag besloten we om daar heen te gaan, door de (verkeerde) wind met een tussenstop in Dieppe. Het is ruim 50 mijl naar Dieppe dus best een lange tocht. De laatste uren ook nog in de regen, dat had dus beter gekund. We mopperen maar niet want tot nu toe hebben we het wel erg getroffen met al dat mooie weer. Om 23:00 uur meren we in het donker en de regen af in de haven van Dieppe. Nog een borrel en rond 01:00 uur liggen we in ons bed.
Donderdag 30 juni.
Uitgeslapen tot 9:00 uur en na het badderen de stad in voor een broodje. We zaten dus pas om 10 uur aan het ontbijt. Heerlijk toch die vrijheid en het niets moeten. Na het ontbijt nog even gezellig de stad in waarbij het weer ook weer meewerkte.
Na de lunch vertrokken richting Fecamp, waar we na een mooie zeiltocht om 19:00 uur afmeerden.
We melden ons op het havenkantoor en zeiden 3 nachten te willen blijven. Er werd ons niets gevraagd en nadat we de formulieren hadden ingevuld en hadden betaald zagen we een bordje waarop stond aangegeven dat de haven tot 5 juli was gesloten. Waarschijnlijk in verband met de havenfeesten. We hebben ons verder maar van de domme gehouden. Wel viel het ons op dat er buiten een Duitse boot verder geen enkel buitenlands schip in de haven lag.
Toen de kant op gegaan waar het een gezellige drukte was rondom de haven die vol lag met oude schepen en waar rondom allerlei kraampjes stonden en overal muziek was.
Daar kwamen we René Godvliet tegen die er haring stond te roken. Dit lijkt elke keer wel zo te moeten zijn als we Frankrijk aandoen. Gezellig een palinkje gegeten en korenwijn bij hem gedronken en wat bijgepraat. Toen naar de boot en daar nog wat gegeten en de website weer even bijgewerkt.
Vrijdag 1 juli. Vandaag drukke dag.
Naar bakker, ontbijten, fietsen uit de boot, koffie met gebak, epoxy bemachtigd om pendulem van de windvaan stuurautomaat te repareren. Deze was stuk gegaan bij het achteruit afmeren.
Broodje gegeten en pendulem met de epoxy gelijmd.
Morgen dan nog glasmatje erover.
Daarna de fietsen gepakt en naar boven gefietst voor het uitzicht. Ook nog beloofd aan de mannen van het roken een kaarsje te branden maar dit ging niet lukken omdat de kerk gesloten bleek.
Via een ommetje van 20 km terug gefietst naar de haven.
Nog even gezeten en gegeten en ‘s avonds nog gezellig buurten bij Jet, René, Johan en Arie.
Zaterdag 2 juli.
Vandaag andere richting op gefietst naar het badplaatsje Y-Port. Daar koffie met een niet helemaal geslaagde wafel gedaan. Afijn wel weer genoeg calorieën om terug te fietsen.
Mooie fietstocht en op de terugweg nog wat boodschappen gedaan. Prijzen in supermarkten zijn gemiddeld wel 10 tot 20% hoger dan in Nederland. Rond half 5 richting de rokers omdat René om 17 uur zou worden verrast met een boek en gezang omdat hij nu 30 jaar haring rookt op nautische festivals. Dit alles georganiseer door Thedo, de man die heel veel doet voor het behoud van traditionele schepen, waaronder dus ook dit soort festivals.
Naast vrienden van René en Jet die speciaal hiervoor uit Nederland waren gekomen, waren er ook veel Fransen die op een of andere wijze verbonden waren aan dit festival waar ook verschillende Nederlandse schepen aanwezig waren.
Ook Annette en ikzelf hebben uit volle borst het speciaal door Thedo herschreven haringlied voor René meegezongen.
Het was wel een speciale uitvoering. Wij kenden de melodie niet en de Fransen konden het Nederlands niet goed uitspreken. Super leuk. Al met al een geslaagde happening die we hebben afgesloten met een gezamenlijk eten. Dat wil zeggen Jet, René met Johan en Arie en Thedo en Felicia.
Zondag 3 juli.
Vandaag gaan we weer verder. Nog boodschappen gehaald bij de Lidl en daarna de fietsen opgeruimd. Alvast nasi gemaakt voor onderweg want we gaan pas laat weg in verband met de stroom en hebben 40 mijl te gaan. Toen alles gereed was voor vertrek nog even bij René en Jet en de mannen langs om gedag te zeggen. Onderweg kwamen we Thedo en Felicia nog tegen zodat we deze ook nog even gedag konden zeggen.
Rond 14:00 uur zijn we de haven uitgevaren. Eerste stuk nog tegen wind met de motor bij en later fijn kunnen zeilen. Om 22:20 uur afgemeerd aan een steigertje bij Ouistreham.
Maandag 4 juli.
Om 9:00 uur vertrokken. We hadden een lichte stroom tegen maar dit kon niet anders omdat we alleen rond hoogwater de haven van Port en Bessin in konden. Dus eerst maar weer even de motor bij totdat duidelijk was dat we het zeilend ook zouden halen. Het weer was weer geweldig met een wind van 10 tot 12 knoopjes. Toen we rond iets voor hoog water aan kwamen en de keerdeur open stond, konden we de haven niet in. Er lag een visser voor de ingang die daar zijn netten aan boord aan het brengen was. Via de marifoon opgeroepen of we er nog wel in konden vandaag. Kreeg antwoord in het Frans, waar ik uit op maakte dat het zou lukken voordat de deuren weer dicht gingen. Inderdaad was de visser na een uurtje klaar en maakte de doorgang vrij. In de haven lagen twee Engelse zeiljachten en verder alleen vissers. Aan het passanten steigertje was ook maar plaats voor twee zodat wij dubbel moesten afmeren. ’s Avonds een eenvoudig hapje gegeten in een tentje aan de haven. Vlak voor het eten nog even van plek gewisseld met de Engelse boot omdat deze
‘s nachts wilde vertrekken.
Nog even bij laagwater naar de haveningang gelopen die zo goed als droog lag.
Dinsdag 5 juli.
Vandaag pal tegen wind naar Cherbourg, 45 mijl te gaan dus om de tocht niet te lang te maken groot stuk motorzeilen. Ook de wind hield niet over met 6 tot 8 knoopjes in het begin. Later trok hij aan tot 16 knopen waar we dwarsstroom kwamen van 3 knopen. Dit gaf heel rare zeetjes. Laatste stuk nam de wind weer even toe en werd het bezeild. Hierdoor konden we deze tocht nog fijn afsluiten met een prachtige zonsondergang.
Om kwart over tien lagen we aan een mooring in een heerlijk rustige hoek.
Woensdag 6 juli.
Vandaag gaan we naar Guernsey. Hiervoor moeten we Cape De La Hague ronden en door de race van Alderney.
Als we bij de kaap zijn laat de zon het afweten en loopt het zicht terug. Hierdoor ziet het er, ondanks dat het maar 14 knopen waait, toch dreigend uit
We zeilen tussen de eilandjes Herm en Sark door en komen om 22:00 uur aan in Fermain Bay op Guernsey waar we voor anker gaan.
Het is een prachtige plek alleen liggen we niet erg rustig. Ondanks dat we af en toe flink liggen te rollen slapen we prima.
Donderdag 7 juli.
We gaan vandaag de wal om naar St. Peter Port te wandelen.
we met ons bijbootje naar de kant roeien. Het is een prachtig wandelpad, met veel trappen omhoog en omlaag, langs de hoge met eeuwenoude bomen begroeide rotskust. 
Een oude bosgeest bewaakt het pad.
Na ruim een uur komen we aan bij de haven van St. Peter Port waar we eerst inklaren bij een uiterst vriendelijke douane.
Daarna de stad in en heerlijk geluncht. Na ook nog wat onderdelen te hebben gescoord bij een watersportzaak wandelen we weer terug.
Bij de baai aangekomen doen we nog een heerlijke pint met zicht op de boot.
Vrijdag 8 juli.
Vandaag verruilen we Engeland, Guernsey alweer voor Frankrijk. We steken over naar Treguier, een plaatsje dat ligt aan het einde van een getijde rivier.
Het is als we aan de monding zijn nog 7 mijl varen tot de jachthaven. 
We willen daar eerst tanken, dat kan aan de steiger. Wel zo makkelijk om niet met 20 liter diesel te hoeven zeulen.
De havenmeester, nogal een opgewonden standje, roept dat het aanleggen moeilijk is door de stroming, echter in het Frans zodat wij niet alles begrijpen en toch aanleggen.
Na veel gedoe toch kunnen tanken en moeten we verleggen naar een box. Hier gaat het mis.
Als we er bijna zijn begint de man weer te roepen dat het niet kan. We stoppen en drijven hierdoor tegen de achterkant van een nagelnieuwe Beneteau 41.
Met hulp komen we weer weg en leggen aan op een ruimere plek.
We regelen de kleine schade met een gelukkig heel relaxte eigenaar.
Het plaatsje zelf is prachtig en het straalt een fijne rust uit. 
Zaterdag 9 juli.
Vandaag is er goede wind voorspeld om verder te gaan. Dus besluiten we om niet langer te blijven en door te gaan naar Roscoff.
Rustig varen we de mooie rivier af naar zee. Het is weer prachtig weer, alleen nu met een mooie 10 knoopjes uit de goede richting.
Als we bijna de rivier af zijn hijsen we de zeilen en kan de motor uit. Als we echt buiten zijn gaat de halfwinder erop.
Wel is de zee wat onrustig en komen we enorme wiervelden tegen.
Gelukkig kunnen we er tussendoor varen zonder dat we er in vast lopen.
Om 21:00 uur komen we aan in de haven van Roscoff. De havenmeester is al weg meldt hij als we hem oproepen via de marifoon.
Gelukkig vinden we nog een mooie plek. De hele haven ligt verder vol. Er blijkt een zeilevenement met trimarans te zijn.
Roscoff is de finishplaats en er liggen dan ook 4 enorme racemachines in de haven.
Het is nog heerlijk buiten en we drinken nog een glaasje wijn in de avondzon. Morgen het plaatsje maar verkennen.
Twee Nederlandse mannen waren hier erg enthousiast over. Mooier wordt het niet vertelden zij ons. We zullen zien.
Zondag 10 juli.
Vanmorgen uitgeslapen en daarna naar het stadje gewandeld. Op zondag sluiten de meeste winkels om 13:00 uur, daarom eerst maar wat boodschappen gehaald.
Koffie gedronken bij een strandtent die nog even niet aan zee ligt. Over 2 uurtjes kan hier echter gezwommen worden onder toezicht van een strandwacht die voor onze ogen alles in gereedheid brengt. Ondanks dat het dood tij is, is het verschil al 5 meter. Na nog wat door het stadje te hebben gelopen gaan we lunchen bij een crêperie.
Als we hebben afgerekend lopen we terug naar de boot.
Leuk plaatsje maar wij vonden Treguier leuker.
We lopen langs de haven waar op de heenweg alle bootjes droog lagen maar waar ze inmiddels weer drijven.
Op de boot aangekomen gaan we wat klusjes doen. Annette gaat een was draaien en ik repareer een kabel van onze zonnepanelen.
Hierna de website bijwerken wat door het slechte internet niet erg wil vlotten.
Dan maar via de mobiele data. ’s Avonds eten we een heerlijke salade die Annette inmiddels had bereid.
Nog even de watertank gevuld en fris gedoucht zodat we schoon ons schone bed in kunnen.
Morgen om 5:30 uur op om de stroom mee te hebben naar L’Aber Wrach.
Maandag 11 juli.
De wekker gaat, het is nog donker buiten als we ons aankleden en een kopje thee doen.
Als we om 6:00 uur de haven verlaten begint het te dagen. Even later als we langs Ile de Batz varen komt de zon op.
Een prachtige SUN-RISE past dus perfect bij onze boot.
Eerst zeilen we nog met de halfwinder op maar omdat de wind afneemt moet de motor bij om voldoende snelheid te houden.
Rond de middag pikken we een mooring op voor de haven van L’Aber Wrac’h. We laten het rubberbootje te water en hijsen met de giek het motortje op ons rubberbootje.
L’Aber Wrac’h ligt prachtig aan de rivier maar stelt als plaatsje niet veel voor. Er zijn een paar eenvoudige eettentjes maar geen winkels. Voor boodschappen moeten we 3 km verder.
Dit is een wandeling over de weg. Eenmaal terug op de boot hebben we bij een biertje wel een geweldig uitzicht over de rivier.
Dinsdag 12 juli.
Vandaag zijn we met de rubberboot de rivier op gevaren. Toen we bijna bij het punt waren waar we de boot op de kant wilden stallen om een wandeling te gaan maken sloeg er wat in de schroef.
Het bleek onze eigen landvast. We zijn naar de kant geroeid en hebben daar de lijn uit de schroef gehaald.
Met hulp van twee toegesnelde Fransen hebben we het bootje zo neergelegd dat het water er bij hoogwater niet bij zou komen. Voor de zekerheid ook nog maar aan een lijntje vastgemaakt en dat was maar goed ook, want toen wij terugkwamen bleek het bootje al te drijven.
De mannen wezen ons op een wandelpad wat ons naar het plaatsje Plouguerneau zou brengen.
Wandelen doen wij Hollanders natuurlijk op het heetst van de dag. Het was een padje van stijgen en dalen, daar kregen we het best warm van.
Woensdag 13 juli.
De bestemming voor vandaag is een baai aan de andere kant van het schiereiland. Hiervoor moeten we door het Canal Du Four waar tot 5 mijl stroom kan staan.
We hebben het grootste deel kunnen zeilen en werden op een bezoek van dolfijnen getrakteerd. Dit was een mooie belevenis.
Kijk mee: https://youtu.be/YvyqUaniEBc
Het koste ons wel veel moeite maar we hebben een paar leuke filmpjes kunnen maken. Wat zijn die beesten snel en wendbaar.
Het laatste stuk hebben we ruim 4 mijl stroom mee. Rond 21:00 uur gaan we voor anker voor het plaatsje Plougonvelin.
De zon is onder maar er is een mooie maan voor terug gekomen.
We gaan niet aan land en willen morgen op tijd naar de overkant naar Camaret-sur-Mer.
Nog een borrel en even het journaal kijken en dan kijken of we kunnen slapen. We liggen wel wat onrustig door de wind die aantrekt tot bijna 20 knopen.
Donderdag 14 juli.
Ondanks de stevige wind maken we een redelijke nacht. Om half acht worden we wakker en na het badderen en ontbijt gaan we anker op.
We proberen contact te krijgen met de haven van Camaret-sur-Mer maar zowel per marifoon en telefoon krijgen we geen contact.
Het is mooi bezeild en op alleen de genua lopen we ruim 6 mijl. Uurtje varen dus. Onderweg zien we heel veel klassieke scheepjes die allemaal wel uit de haven van Camaret-sur-Mer lijken te komen.
Daar aangekomen blijkt dit ook zo te zijn. Ze hebben zich daar de afgelopen dagen verzameld om vandaag gezamenlijk naar Douarnenez te zeilen. Daar wordt in het kader van de veertiende juli,
het feest van de revolutie, een nautisch festival gehouden. Net zoiets als wij in Fecamp hebben meegevierd.
We komen niets te vroeg in de haven. De havenmeester haalt net alle bordjesgereserveerd van de steigers. We vinden een mooie plek in de binnenhaven.
Vrijdag 15 juli.
Vandaag onze veertigste trouwdag. Na weer flink te hebben uitgeslapen, na het badderen vers broodje en gebak gehaald bij de bakker. Deze keer op redelijke afstand van de boot.
Dan de fietsen uit het vooronder en op de steiger in gereedheid gebracht. We willen vandaag naar Crozon fietsen wat aan de andere kant van dit schiereiland ligt.
Eerst koffie met gebak. Is goede keuze geweest. Ja, gebak is hier toch anders dan in Nederland dus altijd even afwachten hoe het smaakt.
Na de koffie op de fiets. Het blijkt dat de Fransen hier hebben geïnvesteerd in een heus fietspad wat dwars over het eiland loopt door een prachtig natuurgebied. Na een uurtje aangekomen, en bij de plaatselijke bakker wat lekkers voor de lunch gekocht en in de schaduw opgegeten.
Crozon is een vrij grote en best leuke plaats met ook nog een mooi strand en havengebied.
Eenmaal terug op de boot een koud biertje gedronken en toen de wal op, op zoek naar wat te eten.
We belanden op het terras van een Ierse pub met live muziek. We bestellen een fles wijn om ons feestje te vieren.
Het wordt heel gezellig met de live muziek. We bestellen een pizza, het enige wat er te krijgen is.
Later nóg een flesje wijn en een pizza. We krijgen via de app veel felicitaties en zo is het een zeer geslaagde dag geworden.
Zaterdag 16 juli.
Vandaag zeilen we naar een baai aan de andere kant van dit schiereiland. De kust blijft ons imponeren met al die enorme rotsen. Dat je hier goed rekening met het weer moet houden zagen we gister aan een zeilboot die van zijn anker was geslagen en op de rotsen was beland. Hij was op de kant gezet met een romp die op verschillende plaatsen was doorboord.
We zien veel rotsen waarbij een natuurlijke brug is ontstaan. We dachten bij de eerste o, wat bijzonder maar hier zien we er op een halve mijl wel vier. We gaan er even voor anker om aan land te gaan en dit fenomeen van dichtbij te bekijken. Het levert een paar mooie foto’s op.
Na deze onderbreking gaan we anker op en een paar mijl verder weer voor anker voor een groot strand. We maken wraps waar we een prima avondmaal aan hebben.
Wat is het prachtig om midden in de natuur te liggen en onder het genot van een drankje de avond te zien vallen.
Zondag 17 juli.
Vandaag Douarnenez. Het is daar de laatste dag van het maritieme festival waar we bij aankomst nog even de sfeer van meekrijgen. We liggen echt vlak bij de stad voor anker maar het is nog een heel geroei en geklauter om aan land te komen. Het is erg gezellig rond het festivalterrein en we maken een mooi wandelingetje door de stad. Het is een leuke stad al valt het ons op dat het er wel wat haveloos uitziet. Al zijn er natuurlijk ook straatjes en losse panden die er wel prima onderhouden uitzien. Maar ja, het is nu eenmaal de Franse leefstijl waarbij onderhoud niet altijd op de eerste plaats komt.
Liever gezellig wat drinken op een terras, misschien wel beter dan wat wij gewend zijn.
Wij merken wel dat we zelf ook wat lui worden door de manier waarop we nu leven.
Maandag 18 juli.
Vandaag op tijd op om boodschappen te doen. Er is hier een Lidl dus na het ontbijt en het badderen (in zee, best nog steeds koud, 16 graden) met het bootje naar de kant. Het is warm en dan is de 3 kilometer wandelen met ook nog 120 meter omhoog best nog een eindje. Afijn, terug bijna alles dalen wat met volle rugzakken wel weer fijn is. Op de boot koffie met wat lekkers en dus nu de website weer bijgewerkt.
Het is te warm om nog wat te ondernemen dus de rest van de dag vermaken we ons op de boot en koelen we af en toe af met een duik in het nog steeds koude water.
We hebben uitzicht op twee strandjes waar de plaatselijke bevolking zich vermaakt. We eten wraps met gerookte kipstukjes.
Als ‘s avonds laat de wind wat opsteekt koelt het wat af.
Dinsdag 19 juli.
Doordat de wind is gedraaid naar west hebben we onrustige nacht gehad. Ook ging het anker alarm nog af. We liggen bij hoog water in 11 meter diep water en hebben dus 50 meter ankerketting gestoken.
Als de boot dan 180 graden omgaat en het alarm staat ingesteld op 60 meter is dit niet zo gek. Ondanks alles toch voldoende slaap gehad. We kunnen rustig aan doen want we gaan pas om 13:00 uur weg om ongeveer met dood tij Raz de Seine te ronden.
Deze kaap is berucht dus ondanks dat de wind gunstig is, houden we ons aan de aanbevelingen van de vaargidsen. De zon zien we nog niet. Dit beetje sombere weer zijn we niet gewend maar na de afgelopen warme dagen ook wel weer eens prettig. Precies op tijd varen we langs de vuurtoren van de kaap.
Als we hem gerond hebben breekt ook de zon door. Helaas laat ook de wind het afweten. Ondanks dat we de halfwinder opzetten maken we niet meer dan 2 knopen snelheid. Even later is de wind helemaal weg en varen we verder op de motor. Een uurtje later nemen we een mooring voor het strand bij Audierne. We liggen aardig te rollen op de swell en we besluiten om verder naar binnen te varen en in de haven te gaan liggen. Het is een smalle geul en op 50 meter naast ons lopen de mensen tot hun enkels over de zandplaat. Binnen krijgen we een van de laatste vrije plekjes. We liggen midden in het stadje wat er erg gezellig uitziet. We besluiten hier nog wat langer te blijven en morgen te gaan fietsen.
Woensdag 20 juli.
Na een heel rustige nacht worden we pas om 9:00 uur wakker. Buiten is het somber en valt er af en toe zelfs wat regen. We gaan na het badderen nog even snel naar de havenmeester om nog 2 nachtjes bij te boeken en halen bij de bakker wat lekkers voor bij de koffie. Alles is dichtbij, dus zijn we snel weer op de boot.
Na de middag klaart het op. We halen de fietsen uit het vooronder en gaan op pad. Google Maps voor fietsen stuurt ons via een mooi maar bonkig pad langs de rivier naar Point-Croix.
Dit blijkt een aardig stadje met een kern rond de kathedraal. We drinken koffie bij een tentje onder deze kerk waar muziek uit klinkt.
Na de koffie kijken we even in de kerk. De muziek komt van 4 jonge muzikanten die aan het oefenen zijn, drie violistes en een cellist. Daarna lopen we een rondje waarna we weer op de fiets stappen.
Langs de andere kant van de rivier fietsen we terug. Dit pad is af en toe nog bonkeriger dan de heenweg en stijgt en daalt ook steeds. Zonder onze elektrische Mountainbikes zou dit voor ons een onneembaar pad zijn geweest. Vlak voordat we terug zijn krijgen we nog een mooi uitzicht over de aanloop van de haven.
In het stadje aangekomen is het erg druk. Er is nog een marktje waar allerlei snuisterijen te koop worden aangeboden. Op de boot aangekomen doen we een alcoholvrij biertje en eten we wraps met koude gerookte kip.
Donderdag 21 juli.
Vandaag maken we een mooie fietstocht. Jammer dat je af en toe stukje de provinciale weg wordt opgestuurd. Gelukkig fietsen we 95 procent van de tijd over landweggetjes of onverharde fiets-wandelpaden. Na ons avondmaal halen we nog een ijsje en wandelen we een rondje door de stad. Audierne laat zich bij het zachte avondlicht van zijn aardigste kant zien. Er zijn veel leuke kleine straatjes en smalle doorgangetjes.
We genieten op de boot in het avond zonnetje nog even fijn van een biertje. We kijken uit op bootjes die nu droog staan. Morgen met hoog water drijven deze weer. Als we verder komen neemt het tij verschil weer af en zullen we dit minder gaan zien.
Vrijdag 22 juli.
We maken voor vertrek nog gebruik van de sanitaire voorzieningen want de komende dagen willen we op de rivier L’Odet voor anker. Vandaag de hele tocht kunnen zeilen met een bakstag wind die startte met 14 knopen en aanwakkerde tot 24 knopen. Dat is lekker opschieten. We ronden Kaap Penmarc’h waar drie vuurtorens staan. Hier moet je niet zijn bij slecht weer, maar wij varen er in het zonnetje zonder problemen voorbij.
Eerder dan berekend varen we de rivier L’Odet op. We varen de jachthavens voorbij en onder de brug (32 meter hoog) door nog 2 mijl de rivier op. We pikken een mooring op die hier in grote getale liggen. Veel Fransen hebben net als de Engelsen hun vaste ligplaats aan een mooring.
We liggen fantastisch en hebben uitzicht over de rivier met prachtig oevers waar af en toe een kasteeltje aan staat.
Zaterdag 23 juli.
Vandaag badderen we in de rivier, een aangename verrassing is dat het water veel warmer is dan aan zee. We denken dat het wel 21 graden is en dat voelt toch fijner dan de 15 graden die we tot nu toe hadden. Na het afspoelen onder onze buitendouche zijn we weer helemaal schoon en fris.
We gaan richting Quimper of op zijn Bretons Kemker. Net als bij ons in Friesland heeft elke plaats hier naast het Frans ook een Bretonse naam, die ook op de verkeersborden wordt vermeld. We kunnen met de boot met opgehaald zwaard tot vlak voor Quimper komen. Als we niet verder kunnen gaan we voor anker en doen de laatste mijl met de rubberboot. Het motortje blijft roken en loopt niet echt lekker. We zijn dan ook blij met de beslissing een nieuw motortje te hebben gekocht. We kunnen doorvaren tot in de stad en vinden een plek waar we goed kunnen uitstappen en het bootje kunnen achterlaten.
We treffen het weer want ook hier zijn weer allerlei festiviteiten. Quimper blijkt een mooie stad en heel gezellig. We vermaken ons deze middag dan ook prima.
Veel mensen lopen in klederdracht en overal klinkt doedelzakmuziek.
Of we hier nu echt blij van worden is vers twee, maar het geeft wel een goede sfeer. https://youtu.be/NVC2yt7FeB0
Als we met het bootje naar de Place44 terug varen stopt het motortje er mee. Dit blijkt echter geen mankement maar de benzine is zo goed als op. De tank zat bij vertrek helemaal vol dus kan het niet anders dan dat iemand wat van ons heeft geleend. We hadden het bootje afgemeerd bij een rubberbootje waar jerrycans in zaten. Daar zal onze benzine wel in beland zijn. Weer wat geleerd: nooit afmeren naast een bootje met jerrycans. Gelukkig start het motortje wel nog op het laatste restje en met heel rustig varen halen we net de boot.
We willen weer een stukje terug en dan nog een nachtje voor anker of aan een mooring. Echter we krijgen ons anker niet boven water. Met de ankerlier en wat spierkracht komt het anker tot een halve meter onder water. Het blijkt achter een oude ketting te zijn gehaakt die er nu omheen is gedraaid. Een Franse jongen die naast ons voor anker is gegaan komt ons te hulp. Samen maken we de oude ketting met de neuringlijn vast aan de boot. Daarna geven we de ketting weer ruimte waardoor we het anker los kunnen maken en in de rubberboot kunnen tillen. Toen het anker losgemaakt van onze ankerketting en deze onder de roestige ketting uitgetrokken, neuringlijn losgemaakt en we waren weer vrij met behoud van ons anker. De jongen hartelijk bedankt en de rivier een stuk af gevaren waar we weer een prachtig plekje vonden aan een mooring. Restje pasta gegeten en in het avondzonnetje nog genoten van een glaasje wijn. Ja, je bent in Frankrijk of niet.
Zondag 24 juli.
We varen naar de monding van de rivier en pikken bij de jachthaven een mooring op.Het gaat ons inmiddels niet eens meer om de 10 euro die dit goedkoper is, maar je ligt gewoon veel vrijer en ook rustiger. We roeien naar de wal en lopen een rondje door het plaatsje Bénodet. Het is een rustige badplaats met een prachtig strand. Het is er gezellig druk maar niet zo vol als bij onze badplaatsen. En vooral nergens van die foeilelijke flats als in Nederland en België.
’s Avonds lopen we nog een stukje over een mooi pad langs de rivier waar een paar oude vissersscheepjes een laatste rustplaats hebben gevonden.
Maandag 25 juli.
Het plan was om naar de eilandjes Iles De Glenan te varen en daar een nachtje te blijven. Het weer is echter niet zo mooi als we gewend zijn. Er is zelfs een spatje regen voorspeld. Het plan wordt omgezet en we varen naar de Baie De La Foret. Van hieruit gaan we dan morgen het plaatsje Concarneau bezoeken. Als we voor het strand voor anker gaan wil dit eerst niet houden. Dit komt omdat delen op de bodem dicht begroeid zijn met zeegras en andere wiersoorten. Na de tweede poging liggen we vast. We genieten van de lunch en roeien naar de wal en maken een wandeling.
Als we terug komen maken we ons avondeten, vandaag broccoli met zalm en Crème Brûlée toe.
Dinsdag 26 juli.
Rond 10 uur halen we het anker op en varen naar Concarneau. Een half uurtje later laten we daar voor de stad het anker weer vallen. We willen de stad alleen bezoeken en daarna weer verder varen.
Voor alleen een bezoekje € 15,00 neer te tellen vinden we te gek. We roeien dus naar de kant.
De stad zelf is niet bijzonder maar er is een oud deel wat alleen met een brug met het land is verbonden. Dit deel is erg mooi maar daardoor ook erg toeristisch. We horen meer Nederlands dan tijdens een dagje Amsterdam. Het is ook een aaneenschakeling van eettentjes en souvenirwinkeltjes. Een uurtje later hebben we dit wel bekeken. We halen een paar heerlijk belegde stokbroden en lunchen op een bankje aan de haven. Genieten van de lunch. We roeien naar de wal en maken een wandeling.
Als we terug komen maken we ons avondeten, vandaag broccoli met zalm en Crème Brûlée toe.
Dinsdag 26 juli.
Rond 10 uur halen we het anker op en varen naar Concarneau. Een half uurtje later laten we daar voor de stad het anker weer vallen. We willen de stad alleen bezoeken en daarna weer verder varen.
Voor alleen een bezoekje € 15,00 neer te tellen vinden we te gek. We roeien dus naar de kant.
De stad zelf is niet bijzonder maar er is een oud deel wat alleen met een brug met het land is verbonden. Dit deel is erg mooi maar daardoor ook erg toeristisch. We horen meer Nederlands dan tijdens een dagje Amsterdam. Het is ook een aaneenschakeling van eettentjes en souvenirwinkeltjes.Een uurtje later hebben we dit wel bekeken.
We halen een paar heerlijk belegde stokbroden en lunchen op een bankje aan de haven. 
Nog even terugroeien naar de boot wat wat meer moeite kost dan heen. Het is inmiddels lekker gaan waaien dus zeilen we heerlijk naar de rivier L’Aven.
Het is een prachtige rivier alleen hebben ze hem helemaal vol gelegd met bootjes aan moorings.
Met moeite vinden we nog een vrij plekje. Het is nog even een gedoe om af te meren want je moet voor en achter vast tussen 2 mooringboeien. Hiertussen zit een lijn en die komt onder de boot.
Afijn we liggen uiteindelijk prima. Even later komt er een Franse boot voor het plekje voor ons. Het lukt ze in eerste instantie niet, wat wij na de net opgedane ervaring goed begrijpen. Gelukkig kunnen wij ze helpen door hun achterlijn aan te pakken en deze tijdelijk op onze boot te beleggen. Later brengen ze met de bijboot deze lijn naar de mooring.
Woensdag 27 juli.
We gaan niet van boord maar willen na de koffie vertekken met bestemming Ile De Groix.
Tijdens het water koken voor de koffie raakt het gas op. Ik sluit het camping gasflesje aan waardoor we een half uurtje later toch kunnen genieten van een lekker bakje koffie.
Wel moeten we nu een plan maken om de gasfles weer vol te krijgen. We gaan proberen om dit vrijdag in Lorient te doen.
Het is maar een tochtje van 15 mijl naar Ile de Groix dus is het niet erg dat we er wat langer over doen. 1 mijl voor we er zijn, roepen we de haven op. Dit is in Frankrijk bijna altijd kanaal 9. We worden bij de ingang opgehaald en krijgen een mooi plekje toegewezen al is het wel wat krap.
Het ziet er allemaal gezellig uit.
We drinken wat en gaan de wal op om wat te eten. Alle plekjes blijken al gereserveerd. Wel konden nog ergens achteraf in een donker hoekje wat te eten krijgen maar dat stond ons niet aan. Uiteindelijk een patatje gegeten en een ijsje gedaan.
Morgen gaan we te voet het eiland verkennen. Het is 8 bij 4 km dus vinden we het niet de moeite om de fietsen uit het vooronder te halen.
Donderdag 28 juli.
Annette besluit om vandaag de was te doen. We lopen samen naar de wasserette waarna ik doorloop om een broodje te halen. Als ik terug kom draaien er twee wasmachines en gaan we naar de boot voor ontbijt. Na het ontbijt lopen we terug naar de wasserette waar de was inmiddels gereed is. Wel nog even een deel 20 minuten in de droger.
Als de was hangt houden we rust. In de loop van de middag gaan we van boord om het eiland te voet te verkennen. Er blijkt nog een aardig dorpje achter de haven te liggen met verschillende winkels en horeca. We willen dwars over het eiland waar aan de noord-west kant nog een ankerbaai ligt. Het wordt een mooie maar pittige wandeling, mede doordat we eerst teveel westwaarts lopen. Het pad stuurt ons langs de rotskusten waar naar verteld Monet veel heeft geschilderd. Het is erg gezellig rond de haven, zo gezellig dat we, als we ’s nachts rond half vijf nog even wakker worden, er nog luid gezongen en geschreeuwd wordt. Dit alles gelukkig niet zo luid dat we er wakker van blijven.
Als we uiteindelijk bij deze baai aankomen koelen we eerst onze voeten en daarna drinken we een koud biertje op het enige terras dat er is.boot zijn. Onderweg terug eten we een hapje in het dorp waarna we rond 19:00 uur weer terug op de boot zijn. Het is erg gezellig rond de haven, zo gezellig dat we, als we ’s nachts rond half vijf nog even wakker worden, er nog luid gezongen en geschreeuwd wordt. Dit alles gelukkig niet zo luid dat we er wakker van blijven.
Vrijdag 29 juli.
Vandaag verlaten wij Port Tudy op Ile de Groix met bestemming Lorient op de vaste wal.
Zoals eerder vermeld willen we hier kijken of we onze gasfles kunnen vullen.
We hebben een GPL pomp gevonden op 2 km vanaf een plek op de rivier. Na een mooie zeiltocht blijkt dat we op de gekozen plek aan een mooring kunnen en dat we met de bijboot bij een steigertje aan land kunnen. We gaan eerst maar zonder gasfles kijken waar het is en hoe we het vullen zullen aanpakken. Net als in Nederland mag je namelijk alleen je goedgekeurde gasfles met 80% vulbeperking vullen als deze vast is opgesteld in een voertuig. Als we bij het tankstation aankomen is het de ideale pomp, namelijk bij een garagebedrijf. Echter een groot nadeel: dit bedrijf is het hele weekeinde dicht. We liggen wel op een erg mooie plek en hebben een prima nacht.
Zaterdag 30 juli.
De volgende morgen gaan we naar een andere plek om te kijken of we daar aan wat gas kunnen komen. Het is een leuk tochtje door de havens van Lorient en we komen langs oude onderzeeboot bunkers waar nu een groot aantal hyper moderne zeiljachten liggen. Er liggen reusachtige catamarans maar ook monohuls met foils. Ook ligt hier de Pen Duck 4 van de beroemde zeezeiler Eric Taberly.
We nemen een mooring en gaan met het rubberbootje naar de wal. Het aanlanden is een modderige aangelegenheid. Met vieze voeten en sandalen komen we aan wal. Echter het vullen gaat niet lukken. De dame van het tankstation komt naar buiten om ons te vertellen dat het niet is toegestaan om de gasfles te vullen en dat ze de pomp niet gaat vrijgeven. We proberen haar nog te overtuigen dat het veilig is maar ze houdt zich aan de regels. Balend en zonder gas gaan we dan maar baggerend naar ons rubberbootje en terug naar de boot.
Als we daar aankomen blijkt dat we aan het droogvallen zijn. We nemen ons verlies, zetten koffie en wachten 3 uur tot we weer los komen. Gelukkig liggen we zo goed als rechtop en is het geen slechte plek.
Als we los zijn, verlaten we Lorient. Na een mooie zeiltocht komen we bij de rivier D’Etel. Deze rivier kun je alleen opvaren rond hoogwater omdat er een drempel van zand in de monding ligt. 2 uur voor hoogwater staat er 2,5 meter water en spoelen we de rivier op met 4 knopen stroom in de kont. Even later meren we af in de jachthaven van het gelijknamige plaatsje Etel. Dit is een klein rustig toeristenplaatsje waar echter de volgende dag het jaarlijkse tonijn festival zal plaatsvinden. In het verleden lag hier een grote vissersvloot die op tonijn viste. Nu wordt dit jaarlijks nog gevierd met het eten van tonijn in de leegstaande visafslag.
Het is weer een gezellige en mooie dag geworden waardoor we het gedoe met het gas snel vergeten.
We besluiten de jacht op gas uit te stellen tot het bezoek van zwager Peter. We kunnen dan met zijn auto naar een tankstation en verwachten dan geen problemen. We hebben nog een campinggas flesje, dus we redden ons nog.
Zondag 31 juli.
Deze dag is het al vroeg druk in Etel en met folklore, chanties en doedelzakmuziek op een leuk marktje is het een leuke dag. ‘s Avonds staan er een paar honderd mensen in de rij om tonijn te gaan eten aan lange tafels. Wij besluiten wel tonijn te eten maar in een klein restaurant in het plaatsje. We hebben hier net op tijd een tafeltje want even later staat er een hele rij wachtende mensen terwijl alle eettentjes vol zitten.
Maandag 1 augustus.
We gaan om 14:00 uur de rivier op als er weer voldoende water boven de drempel staat en we met het afgaande water de stroom weer mee hebben naar buiten. 
We lopen dan ook met ruim 8 mijl over de grond richting zee. Eenmaal buiten is de stroom gelijk weg en zeilen we met een heerlijk windje richting het eilandje Houat waar we in een baai aan de zuidwestzijde voor anker gaan. Blijkbaar is het een heel geliefde plek met dit weer want er liggen al meer dan 100 jachten voor anker. We vinden toch nog een prima plek op ongeveer 200 meter van het strand. We zouden veel dichter op het strand kunnen ankeren maar dit is afgezet voor zwemwater. Eenmaal voor anker besluiten we op de boot te blijven en pas morgenochtend naar de wal te gaan voor een bezoek aan het enige plaatsje op dit eiland. Als het donker is, zien we buiten meer dan 100 ankerlichtjes. Dit is een bijzondere ervaring die je in ons land niet gauw zal tegenkomen.
Dinsdag 2 augustus.
We zijn op tijd wakker. Dit komt hoofdzakelijk doordat de boot erg ligt te rollen op de swell. Swell zijn lange golven die van de oceaan komen. Ze ontstaan door harde wind ver weg op zee.
Er is bijna geen wind waardoor we dwars op deze deining liggen. Af en toe rollen er zelfs dingen van tafel en van de aanrecht. Na het ontbijt roeien we naar het strand. Hier liggen al meerdere rubberbootjes van mensen die net als ons het plaatsje bezoeken na een nacht voor anker te hebben gelegen.
We dragen het bootje een stuk het strand op zodat het als het water is gestegen nog steeds op het droge ligt. Het plaatsje overtreft onze verwachtingen en geeft je een echt eilandgevoel. Alles is leuk en heel compact.
Er is geen autoverkeer en er straalt een enorme rust van dit alles uit. We kopen een brood en wat lekkers bij de bakker waarna we koffie drinken op het terras naast de bakker. Het hele terras zit vol en mensen die koffie drinken waarbij ze eten wat ze bij de bakker ernaast hebben gekocht. Na de koffie doen we nog wat boodschappen. Ook hier heeft de dame achter de kassa geen haast. Er staat een rij van 8 mensen maar ze neemt rustig de tijd om praatjes te maken van mensen die ondertussen even binnenlopen met een vraag of groet. Ik merk dat ik nog niet helemaal onthaast ben en neem mij voor hier nog beter mijn best te voor gaan doen.
Als we weer terug zijn op de boot kan dit gelijk in de praktijk worden gebracht. Het waait amper en met de halfwinder op sukkelen we met 1,5 tot 3 knoopjes richting de golf van Morbihan.
Je moet deze binnenzee op door een gat van een halve mijl breed. Dit kan het beste rond dood tij want anders stroomt het er erg hard.
Je kunt goed zien wat de lokale zeilers zijn. Ze nemen een andere route en zeilen je hierdoor met gemak voorbij. Zelf zeilen we, door hier goed naar te kijken weer andere zeilers voorbij.
Deze binnenzee is echt een heel mooi gebied met overal kleine beboste eilandjes. Jammer dat het er deze tijd, de Franse vakanties zijn begonnen, zo erg druk is. Het ergste zijn echter de vele rondvaartboten die met 2 tot 3 maal de toegestane snelheid van 5 mijl door dit gebied denderen. Ze zijn van het formaat Staverse boot en trekken hekgolven van meer dan een meter. Gelukkig vinden we ergens achter een eilandje een plek aan een mooring waar ze niet langs varen. Hier hebben we een heerlijk rustige nacht. Zwemmen gaat niet echt want het water stroomt met 2 tot 3 mijl langs de boot.
Woensdag 3 augustus.
We varen rond 11 uur richting Vannes waar zwager Peter ons vanavond komt bezoeken. We verwachten hem einde middag en willen de omgeving voor die tijd verkennen zodat we weten waar we alle bestelde spullen kunnen uitladen en waar hij zijn auto kan parkeren.
We kunnen rond de middag over de drempel. Vlak voordat we er zijn worden we opgewacht door een erg aardig meisje in een rubberboot. Dit blijkt de havenmeester en we krijgen een fijne
plek midden in de stad.
Hier kan Peter met de auto tot vlak naast de boot komen. Erg fijn om alle spullen uit te laden waaronder dus het nieuwe buitenboord motortje voor de rubberboot.
De autorit is spoedig verlopen waardoor hij al om halfvier arriveert. Na de begroeting laden we de spullen uit en parkeren we de auto op het laatste plekje van de parkeerplaats.
Na koffie en bijpraten ruimen we de spullen op. Het oude motortje hangen we aan het hek bij de uitgang van de haven. Als hij er nog hangt, als Peter naar huis gaat, neemt hij hem mee terug en anders is er misschien iemand anders erg blij mee. Hierna gaan we de stad in. Het is erg druk en gezellig mede door het pottersbakkersfestival. Dit is een soort markt waar allerlei keramiek wordt tentoongesteld en verkocht. Er is ook een pottenbakker die demonstraties geeft.
Vannes is een mooie oude vestingstad met veel leuke straatjes en gezellige terrassen.
We kiezen een tentje uit en genieten hier van onze maaltijd. Na het eten gaan we naar de boot en zitten tot na middernacht buiten.
Donderdag 4 augustus.
Vandaag hadden we het plan om te gaan zeilen in de golf van Morbihan. Met afgaand water richting zee en met opkomend water weer terug. Dit gaat echter niet door. De brug en drempel worden doordat het hoogwater die avond erg laat valt alleen ‘s morgens bediend.
We gaan nu eerst volgens plan proberen onze gasfles te vullen. Het tankstation is bij een mega grote supermarkt. Omdat het zeilen toch niet gaat lukken, plannen we gelijk maar een boodschappen sessie. Wel zo makkelijk met een auto. Het vullen gaat zonder enig probleem en we doen flink inkopen. We kopen o.a. een klein waterkokertje zodat we gas kunnen besparen als we ergens aan de stroom liggen, en drinken koffie met wat lekkers. Verder houden we een rustdag en bekijken we de stad nog beter. Dit is echt de moeite waard.
Na nog gezellig wat biertjes op een terras, trakteert Peter ons vandaag nog op een erg geslaagd diner. Na dit diner gaan we naar de boot. Deze avond is het een stuk frisser en waait het bovendien flink. We maken het dan ook niet zo laat.
Vrijdag 5 augustus
Na het badderen en ontbijt laden we de spullen die Peter mee terug neemt in, waaronder het oude motortje. Of de mensen zijn hier super eerlijk of niemand zag er heil in.
Na het uitzwaaien en de koffie en wat werk aan de website gaan we even de stad in waar nu een braderie is. Het lijkt een soort lappendag van Hoorn en al snel vragen wij ons af wat we er te zoeken hebben. We gaan terug naar de boot en na de lunch pakken we de fietsen. Zo maken een mooi tochtje door het natuurpark.
Met een pontje steken we nog een stukje water over waar we zelf al gevaren hebben. Leuk om dit nu vanaf de andere kant te zien. 
Op de pont spreken we nog een Franse jachtmakelaar die ook zaken doet met het Nautisch Kwartier in Stavoren. De wereld blijkt weer klein. Op de terugweg doen we boodschappen voor het avondeten van vandaag en de komende twee dagen. We zijn van plan om de komende dagen weer verder te gaan en de nachten voor anker door te brengen. De verdere dag werken we aan de website. Al met al neemt dit best wel veel tijd. Maar ja die tijd hebben we dan ook.
Peter belt om 23:30 uur dat hij veilig is aangekomen en zo kunnen wij rustig gaan slapen.
Zaterdag 6 augustus.
Na het ontbijt knutselen we nog wat aan de website zodat het thuisfront weer bijgepraat is.
Annette doet nog een wasje en na de koffie gaan we nog even de stad in. In verband met het tij kunnen we hier toch niet weg voor 12:00 uur. We hebben het plan om nog een nachtje in de Golf van Morbihan te blijven gewijzigd. Het is zulk uitgelezen zeilweer en we kiezen een iets verder gelegen bestemming. Doel is nu het piepkleine eilandje Ile Dumet. Voor we echter weg kunnen komt de havenmeester ons vertellen dat de brug niet open gaat. De brandweer moet er overheen kunnen want er is een brand gaande. Het blijkt een beginnende bosbrand die gelukkig na een uur onder controle is.
De brug kan weer open en wij vertrekken. Na een mooi tochtje komen we op dit eilandje wat net iets groter is dan Pampus. Er staat een ook oud fort. Dit is echter onbeheerd. Het baaitje waar we na een mooie zeiltocht voor anker gaan is wel kleiner dan verwacht. Er liggen diverse kleine motorbootjes voor anker waarvan de bemanning recreëert op het strand. Ook wij gaan even op het eiland kijken. Veel is er niet te zien en het fort, wat er overigens nog best goed uitziet, is niet toegankelijk.
Na wat te hebben gegeten wordt het steeds onrustiger op onze ankerplek. Aan de ene kant doordat het flink begint te waaien maar vooral doordat de rotsen die de golfslag tegenhielden nu onder water verdwijnen. Dat de wind ook nog eens 30 graden omgaat maakt het er niet rustiger op. Rond half 11 gaat opeens het ankeralarm af. We liggen los. We snellen naar buiten en weten, door snel de motor te starten, net te voorkomen dat we tegen een zeilboot achter ons aan drijven. Omdat we ook nog eens problemen hebben met de ankerlier besluiten we weg te varen. Op 6 mijl ligt een haven en in het donker, wel wat bijgelicht door een wassend maantje varen we er heen. De zee is erg warrig en het is geen fijn tochtje. Als we bij de haven komen herkennen we de lichten niet. Het blijkt dat de haven is uitgebreid in verband met het windmolenpark wat hier voor de kust wordt aangelegd. Voorzichtig varen we naar binnen. Er liggen grote schepen in het nieuwe deel van de haven. Wel vreemd dat zowel Navionics als onze nieuwe havengids hier geen melding van maken.
Dit moet er afgelopen winter al zijn geweest. Navionics is tot gisteren bijgewerkt dus daar kan het niet aan liggen. Gelukkig komen we goed binnen en vinden een mooi plekje in de jachthaven.
We drinken een biertje op de goede afloop en gaan naar bed.
Zondag 7 augustus.
De haven is bij het plaatsje La Turballe. Dit blijkt een aardig vissersplaatsje te zijn waar nu ook veel toeristen komen. Een bakker en een supermarkt zijn snel gevonden zodat we wat boodschappen kunnen doen voor de komende dagen. Na de koffie met een heerlijk gebakje dat Annette niet kon laten liggen bij de bakker, zeilen we 24 euro liggeld armer weer weg.
De bestemming is Port De Morin op het eiland Ile de Normoutier. Het wordt eentonig maar weer hebben we geweldig zeilweer.
34 mijl verder laten we het anker vallen voor de haven. Volgens de kaart en havengids blijft er maar een halve meter water staan in de haven bij laag water. We liggen erg beschut en zwemmen in glashelder water. Het water wordt langzamer iets warmer maar met 18 graden blijft het aan de frisse kant.
Maandag 8 augustus.
We gaan al weer onze negende week in. Aan de ene kant voelt het niet zo, maar aan de andere kant lijkt wat we drie dagen terug hebben gedaan al wel weer lang geleden. Het begint er naar uit te zien dat we dit nog wel even gaan volhouden. Vandaag hakken we de knoop door om volgende week echt over te steken naar Spanje. We besluiten om de oversteek te doen vanuit Arcachon op de hoogte van Bordeaux.
Dit is een grote haven waar alle faciliteiten zijn zodat we ons goed kunnen voorbereiden. Ook is van hieruit de oversteek 50 mijl korter dan vanuit La Rochelle.
Als we naar de kant varen, dit keer met het nieuwe motortje, blijkt dat die halve meter alleen bij de ingang ligt. We hadden in de haven genoeg water gehad. Maar nu lagen we heerlijk rustig en spaarden 30 euro havengeld uit. Eenmaal op de kant wandelen we in 3 kwartier naar het dichtstbijzijnde plaatsje om vers brood te halen. Google Maps geeft voor wandelen lang niet altijd de kortste en zeker niet de leukste route. Zo wandelen we heen over stoffige weggetjes en vinden we terug een kortere weg door het bos en langs het strand.
Terug op de boot gaat het anker op en zeilen we naar een prachtige baai bij het eiland Ile d’Yeu.
Het is inmiddels aardig warm geworden en de wind die van het land komt voelt als een föhn.
We breiden de bimini weer uit met een laken zodat we heerlijk in de schaduw kunnen zitten. Af en toe overboord en zo is het prima uit te houden. Als het ’s avonds wat is afgekoeld gaan we nog even de wal op voor een kleine wandeling. Aan de andere kant van de baai staat nog een ruïne van een kasteel maar we vinden het niet de moeite om daar heen te lopen.
Dinsdag 9 augustus.
Vandaag is de bestemming Les Sables D’Olonne. Als we hier aankomen is het zo warm dat we besluiten de haven niet in te gaan. We dobberen een uurtje voor de haven en hakken de knoop door, we slaan deze stad over. We varen door en gaan bij Bourgenay voor anker. We doen een soepje met wat oud brood en nemen nog een duik om af te koelen voor we naar bed gaan.
Woensdag 10 augustus.
Bourganay Ile de Ré. Gisteravond heb ik de windvaan stuur automaat in gereedheid gebracht en deze gaan we nu testen. Na wat proberen houdt hij ons goed op koers. Als de wind terug zakt naar 6 knoopjes en ook nog ruimer in komt, haakt hij echter af. We zetten de halfwinder en dobberen met 2 knoopjes richting Ile de Ré. Na een uurtje trekt de wind aan en lopen we weer 5 tot 6 knopen. De windvaan neemt het roer weer over. Dit gaat goed tot de wind nog verder toeneemt en draait. Het wordt te hoog voor de halfwinder en nadat hij twee keer is ingevallen en weer vol valt, breekt de kunststof schootklem en moet de halfwinder eraf. Dit is bij 15 knopen wind en zonder schoot nog even een dingetje. Als hij weg is en we op de genua verder varen lopen we 6 knopen en houdt de windvaan ons keurig op koers. Rond 16:00 uur gaan we in 6 meter water voor anker. Het is nu hoog water en het zakt nog 4,5 meter. Dus houden we nog maar een klein beetje water onder de kiel. Op het IJsselmeer niets spannends, maar hier best een dingetje.
We horen geroep achter de boot. Het is een Nederlandse jongen die een verhaal heeft over de vriend van zijn moeder die met de rubberboot ergens drijft zonder benzine en of wij misschien kunnen helpen. Net als we onze rubberboot los hebben, wordt er vanaf de andere boot geroepen dat het is opgelost. Na dit intermezzo hebben we een prima maal met nacho’s, mais, tomaat en kaas. Vla met slagroom toe, zo halen we morgen wel weer.
Zodra we het te warm krijgen, koelen we weer af in het heldere water. Het wordt nu echt minder koud en je kunt er nu langer in blijven. We zitten nog lang buiten en de dag eindigt weer met een prachtige zonsondergang.
Donderdag 11 augustus.
Om 9 uur halen we het anker op en varen om het eiland heen. Eigenlijk is Ile de Ré geen echt eiland meer want het is door een hoge brug verbonden met het vaste land. Om 13:00 uur komen we aan bij de haven van Saint-Martin-de Ré. De brug en sluis staan open maar we mogen nog niet naar binnen. Eerst moeten er voldoende schepen zijn vertrokken. Het is warm en niemand maakt haast. We moeten dan ook nog ruim een uur wachten voordat we naar binnen kunnen. We moeten dubbel liggen maar kunnen er wel aan de achterkant af. Geen geklauter dus over andere schepen. Even later komt er nog een zeilboot tegen ons aan die ook nog net op het steigertje achter ons kunnen afstappen. Zo krijgen wij dus ook geen mensen over ons dek. We gaan de wal op om het plaatsje te bekijken. Langs de haven is het een aaneenschakeling van restaurants en barretjes. Het is er erg druk met toeristen. Twee straatjes verder het plaatsje in, waar het echt leuk is, zie je bijna niemand. Op een oude put eten we een heerlijk belegd stokbroodje dat we net hebben gekocht. Het is een oud vestingstadje en nog geheel ommuurd. Het maakt deel uit van de vestingwerken van Vauban, gebouwd in de zeventiende eeuw. Het valt onder het werelderfgoed. Als we weer bij de haven komen proberen we te reserveren voor het avond eten maar dit gaat niet voor 2 personen. Er is altijd wel een plekje zo wordt ons verzekerd. Als we om 19:00 uur aankomen blijkt dit ook het geval.
Mensen die met meer komen staan al gauw in de rij. We krijgen een gezinnetje uit België naast ons waar we een gezellig gesprek mee hebben. Nadat we hebben afgerekend is nog even nakletsen er niet bij. De tafel wordt meteen afgenomen en weer gedekt en de ober mompelt iets van reservé.
We worden eigenlijk van het terras geveegd. Weer op de boot zitten we nog tot laat buiten want de warmte blijft lang hangen.
Vrijdag 12 augustus.
We zijn op tijd op want de binnenste buurman wil om half 8 vertrekken, en ik haal een vers stokbrood bij de bakker voor ons ontbijt. Als we dit op hebben gaan we eropuit om onze voorraad levensmiddelen wat aan te vullen. Er zijn 2 grote supermarkten op 1,5 km waaronder een Lidl. Het is zelfs om 10:00 uur al behoorlijk warm en we proberen zoveel mogelijk in de schaduw te lopen. Het meeste kunnen we bij de Lidl inslaan en voor het overige loop ik nog even bij een E.Leclerc. In de schaduw aan een picknicktafel drinken we nog wat water en gaan we weer op pad. Met twee volle rugzakken en twee tassen lopen we terug naar de boot. Op de boot bij de koffie eten we een heerlijk gebakje wat ik hier heb gescoord.
De rest van de dag houden we ons rustig. Het is echt te warm om nog veel te ondernemen. Ik vind een mooi plekje in de schaduw met uitzicht op de sluis. We halen de stoeltjes uit de boot en met een boek zitten wij hier heerlijk totdat de sluis rond 15:00 uur weer open gaat zodat we kunnen vertrekken.
Zodra dit zover is varen we de haven uit met bestemming een ankerplek bij Baie de Gatseau bij het uiterste puntje van het eiland Ile D’Oleron. Het grootste deel varen we op de motor door gebrek aan wind. We moeten onder twee bruggen door, de eerste is 30 meter hoog en de tweede 18 meter. Er staan op de brug geen peilschalen zoals in Nederland dus met 2 mijl stroom is dit best spannend. Het gaat gelukkig goed en een uurtje later pikken we een mooring op vlak voor een strandje bij een camping. We hadden onderweg al gegeten met aardappeltjes, haricots verts en zalm. We gaan niet aan land en willen de volgende ochtend om 8 uur weer verder.
Zaterdag 13 augustus.
Als we wakker worden en ons hoofd naar buiten steken kunnen we het strand op 50 meter niet zien. Het zit potdicht van de mist en alles aan dek is kletsnat. Omdat het eerste stuk naar zee net als onze zeegaten nogal onderhevig is aan veranderingen kunnen we met dit zicht niet naar buiten.
Gelukkig trekt na 2 uurtjes de mist op en breekt het zonnetje weer door. We maken los en varen richting zee. Het stroomt flink naar buiten dus gaan we best hard over de grond. Het is pal tegen wind dus gaan we op de motor en volgen de boeien. Deze liggen best ver uit elkaar en niet op de plek die op de kaart staat. We vertrouwen maar op de Franse betonningsdienst en varen zo op de kaart over stukken die droog zouden moeten staan. Naast ons zien we de golven breken. Het is best spannend zeker als de diepte terugloopt naar 3 meter. Gelukkig loopt hij al snel weer op en komen we in rustiger water. We durven nu niet af te steken naar de aanloop naar Royan, zeker niet omdat we ook daar veel brekers zien. Er vaart verder ook niemand om ons heen dus nemen we de veiligste weg. Dit is wel een aardig stukje om en als we naar binnen varen blijken we veel meer stroom tegen te hebben als aangegeven. We kruipen naar binnen met af en toe nog geen 2 knopen. Na 2 uur neemt de stroom gelukkig snel af en varen we de monding van rivier op naar Royan. Bij Bordeaux komen de Dordogne en de Garonne samen. Ondanks de droogte komt er toch nog heel wat water naar buiten. Om 15:30 uur liggen we afgemeerd in de jachthaven. We worden heel vriendelijk ontvangen en krijgen een mooi plekje.
Nu als eerste kijken of we onze Franse gasfles kunnen ruilen. Met de volle LPG fles en een nieuwe Franse fles denken we zo’n kleine 3 maanden vooruit te kunnen. We besluiten om de fietsen uit het vooronder te halen. Dit blijkt een goede zet. Het wordt een hele tour door de stad waarbij we van hot naar her worden gestuurd. Bij de eerste willen ze de fles niet ruilen omdat wij propaan hebben en zij alleen nog volle butaan flessen van ons type hebben. Bij het tweede adres blijken ze helemaal geen gas te hebben, de derde heeft alleen nog lege flessen. Uiteindelijk fietsen we via een stukje provinciale weg en komen bij een E.Leclerc tankstation. Ook hier geen gas maar de mevrouw van de kassa verwijst ons een straat verder. En ja hoor hier hebben ze een volle fles van ons type. Ook maakt het ze niet uit of we propaan of butaan nemen. Zo komen we na 2 uur met gas terug op de boot. We nemen een biertje op de goede afloop en besluiten niet meer te koken. We maken een wandeling langs de drukke boulevard. Het is kermis en buiten de meer dan 100 eettentjes zijn er nog extra op het kermisterrein. We ontvluchten de drukte en vinden verder van het strand een prima pizzeria waar we buiten op het terras lekker eten en bovendien erg vriendelijk worden bediend. Nadat we weer terug zijn op de boot drinken we nog een wijntje en kijken even het journaal. Het is in Nederland nog warmer dan hier. Rond middernacht eindigt onze dag.
Zondag 14 augustus.
We nemen een fijne douche in het schone sanitair. Tot de lunch ben ik aan het klussen. De AIS-antenne verplaats ik van binnen naar de achter preekstoel waardoor het bereik van 3 naar 10 mijl gaat. Hiervoor moet bijna de hele bakskist leeg en de kastjes in de toiletruimte. Ook staat ons bed te luchten dus is het een enorme puinhoop in de boot.
Na de koffie kan ik dit afmaken en besluit om gelijk het elektrisch kompas maar te verplaatsen. Dit geeft steeds een melding dat de afwijking te groot is en dit komt waarschijnlijk door bedrading die er vlak langs loopt. De bedrading kan niet weg dus wordt het, het kompas. De langere kabel hiervoor had zwager Peter al meegenomen. Na een broodje pakken we eerst de fietsen en maken we een mooie fietstocht langs de vele stranden. Het is er erg druk met mensen die hier de verkoeling zoeken. Door de stad fietsen we weer terug. Terwijl Annette de macaroni maakt voor vandaag en overmorgen maak ik de klus met het kompas af. Het blijkt een geslaagde actie want het alarm van de te grote afwijking blijft weg.
We bestuderen de weerberichten en de route. Hier komt uit dat we besluiten om niet naar Arcachon te gaan maar rechtstreeks hiervandaan over te steken naar Santander, Spanje. Echter dit wordt door de windverwachting op zijn vroegst donderdag. We mogen in verband met een zeilevenement hier niet langer dan tot dinsdagochtend 8:00 uur blijven. Dus boeken we nog 1 nacht bij en steken dinsdag dan de rivier over naar een andere haven. Het blijkt dat deze laatste nacht hier ook nog een gratis is. Alleen de € 0,44 toeristenbelasting moet worden betaald.
We doen nog wat boodschappen bij de enorme E.leclerc. Na hier een kwartiertje binnen te zijn vliegt de enorme hoeveelheid mensen in deze enorm grote supermarkt Annette aan en we gaan snel naar de een van de 25 kassa’s en rekenen hier af.
We fietsen terug naar de boot waar we de tekst voor de website bijwerken. We krijgen al via de app vragen van verschillende mensen wanneer er een update komt, dus wordt het hoog tijd om hier aan te werken. Dit ligt meestal aan de afwezigheid van goed internet.
Hoogwater Laag water bijna 5 meter verschil.
Maandag 15 augustus.
Vandaag maken we nog een fietstocht langs het strand tot het plaatsje Meschers-sur-Gironde. Onderweg komen we langs de oude vuurtoren Phare de Vallières. We zagen met dit warme weer op tegen de 144 treden omhoog dus hebben we het maar bij een foto gelaten.Verder hebben we de dag rustig doorgebracht en op de boot gewacht tot het vuurwerk om 22:30 uur zou beginnen.
We lagen met de boot eerste rang en het haventerrein wordt zelfs met 3 agenten vrij gehouden van bezoekers. Hoewel we niet zo erg van het vuurwerk zijn maakt dit vuurwerk toch wel behoorlijk indruk. Het duurt ruim een half uur en het vuurwerk dat normaal in Hoorn de kermis afsluit is maar klein vergeleken met wat hier wordt vertoond. Tijdens het vuurwerk wordt er een verhaal verteld waar wij niet veel van meekrijgen. Dan is het toch jammer dat je de taal niet spreekt. Na het vuurwerk zitten we nog even buiten en sluiten de dag af met een wijntje.
Dinsdag 16 augustus.
Vandaag vroeg op. In verband met een evenement in de haven is ons verzocht voor 8:00 uur weg te varen. Als wij kwart voor acht wegvaren is er echter nog geen enkele activiteit. We hadden best nog een uurtje langer kunnen uitslapen. Het zicht is matig maar we kunnen de overkant op 4 mijl net zien liggen. Doel is Port Medoc, waarvandaan we willen oversteken naar Santander in Spanje. Zoals het er nu uitziet wordt dit aanstaande donderdag. Het is een grote moderne haven met alle faciliteiten zodat we ons rustig kunnen voorbereiden. Het plaatsje Le Verdon-sur Mer ligt op ongeveer 1,5 kilometer en je kan er langs het strand heenlopen. Het is een klein plaatsje maar heeft wel een behoorlijke supermarkt. Op de haven kun je waterscooters huren, een rondvaart maken of meezeilen met onze buurman op een Dufour 375. Van al deze voorzieningen wordt de hele dag flink gebruik gemaakt. Hierdoor is er toch veel reuring en geeft het de 3 horeca gelegenheden bestaansrecht.
Na het eten steken we door het bos over naar de Atlantische kant waar we een heel breed en verlaten strand aantreffen. Er ligt veel hout op het strand waarvan enkele stukken leuk gevormd zijn.
Woensdag 17 augustus.
Annette draait nog een tweede was terwijl ik het tweede rif inscheer en de Furlex repareer. Met de was van vandaag en gister zijn we nu weer schoon voor en met de reparatie aan de Furlex hopen we de problemen met de rolgenua te hebben opgelost. We lopen naar het plaatsje voor de laatste boodschappen in Frankrijk. Morgen om 5 uur gaat de wekker en de planning is om een half uurtje later aan de oversteek naar Spanje te gaan beginnen. Het is een tocht van een kleine 180 mijl dus hopen we vrijdag voor donker in de haven van Santander te liggen. Volgens het weerbericht moet de eerste 2 á 3 uur de motor bij waarna we 12 tot 20 knopen wind krijgen tot 30 mijl voor Santander. Daarna zakt de wind er weer uit zodat het laatste stukje ook met wat hulp van motor gedaan zal worden. We zullen zien.
Donderdag 18 augustus.
De wekker gaat, snel wassen en aankleden en op pad. Het is nog donker als we om halfzes de haven van Le Verdon-sur-Mer uitvaren met als doel de haven van Santander.
Het eerste stuk op de motor met het grootzeil bij. Er staat eerst nog stroom tegen en een pittige swell.
Na twee uur ligt mijn ontbijt er al uit. Waar begin je aan. Een nieuw pilletje genomen en het gaat langzamerhand beter.
Na ruim negen weken mooi weer zien we twee flinke buien voor ons langs trekken. De derde krijgen we rond half drie in alle hevigheid mee. Dus al het zout is mooi van de boot af.
De wind neemt toe en als het weer droog is, steken we er een rif in. We krijgen bakken zout water over ons heen. We kunnen wegkruipen onder de buiskap en houden het redelijk droog.
De wind is 14 tot 20 knopen en we lopen gemiddeld 6,5. Gelukkig doet Willem, onze stuurautomaat, goed zijn best. Om half vier hebben we nog 117 van de 174 mijl te gaan. Rond een uur of zeven neemt de wind toe tot 19 á 22 knopen. De genua half ingerold en door. Het valt niet mee je staande te houden in de boot en menig blauwe plek komt erbij. Van 00 tot 3 uur ‘slaap’ ik en Ron van 3 tot 6. Om 5 uur ’s nachts nog 38 mijl en om 12 uur lopen we Santander binnen. 172 mijl afgelegd in 30,5 uur en achteraf gezien valt het niet tegen. Het was een rechte koers en we zien in die uren alleen een paar vissersbootjes.
We willen bij Santander in de haven, maar die ligt 7 km van de stad af. Bovendien is het aardig warm dus het lijkt ons beter om voor het strand het anker uit te gooien en een siësta te houden. Het strand wordt erg druk bezocht door de plaatselijke bevolking. Ze komen met kleine bootjes en ankeren bijna op elkaar. Het gaat allemaal goed. We zwemmen nog wat en tegen de schemering liggen we bijna alleen.
Vrijdag 19 augustus.
Om boodschappen te doen willen we kijken of we in het haventje van Pedrena kunnen afmeren. Dit is echter niet mogelijk. Er is nergens aanleg mogelijkheid, alle plekken worden bezet door de eigen bevolking. Bovendien zijn alle steigers voorzien van hekken met sloten.
Uiteindelijk gaan we vlak voor de wal voor anker en met de rubberboot naar de wal. Op een honderd meter is een supermarktje. Het is piepklein maar ze hebben alles wat we nodig hebben. Groenten, vlees en brood wordt voor ons gepakt en afgewogen. We rekenen af en lopen terug naar de boot. We hebben besloten niet de stad Sanander in te gaan. Het is te warm voor een grote stad en Santander trekt ons ook niet zo. 
We varen dan ook weer de rivier af en zetten koers naar Puerto de Suances. Voor we er zijn twijfel ik al of binnengaan verstandig is. Er staat namelijk een swell van 2,3 meter en deze golven breken in de ondiepe havenmond. Prachtig voor surfers maar niet te doen met een zeilboot. We gaan door naar San Vicente de la Barquere. Een kleine vestingstad aan de gelijknamige rivier. Binnenlopen is ook hier een spannend gebeuren maar de haven ligt iets beter beschermd voor de swell uit het noord westen. Eigenlijk moet dit bij hoogwater of vlak hiervoor maar het is al 3 uur na hoogwater. We kijken het eerst even aan en zien dat er steeds een minuut of 3 geen brekers staan en dan 2 of 3 enorme golven die wel breken. Vlak na 2 van deze golven gaan we vol gas naar binnen. We surfen voor de golven uit de haven in. Al met al gaat het prima maar is het best spannend. Zodra we binnen de pieren zijn is het rustig. Voor het stadje splitst de rivier. Het wordt hier een brede plas met in het midden een droogvallende zandplaat. Wij zoeken voorzichtig onze weg en gaan op een prachtige plek voor anker. We eten aan boord en na het eten roeien we naar een Nederlandse boot waar we voorbij gevaren zijn. Het blijkt een van de vertrekkers 2022, de Wateraap 3 met Pascal en Sylvia aan boord, die ook in Enkhuizen waren.
Het wordt een gezellige avond en we spreken af dat we elkaar nog even zien voordat we verder gaan.
Zaterdag 20 augustus.
Het is prachtig weer. Na het ontbijt maken we een wandeling langs de kust. De golven zijn nu een stuk minder hoog maar ondanks dat wordt er overal gesurft. Langs de kustweg staan overal auto’s en ook veel campers met mensen die hier dus speciaal voor de golven naartoe zijn gekomen. Terug lopen we over het strand en steken halverwege op voor de lunch. In Spanje is dit een stuk later dan bij ons. Wij zitten om 13:45 uur aan een tafeltje. Vanaf 14:00 zit de toch grote tent helemaal vol en staan er mensen in de rij voor een tafel. We eten prima en onderweg terug doen we boodschappen in de plaatselijke supermarkt. Voor het fruit, vlees en brood staat een rij wachtenden. Je moet een nummertje pakken voor je beurt omdat alles rustig voor je wordt gepakt en eventueel gesneden of schoongemaakt. Je mag hier niet zelf de appels of de broccoli pakken. Weer een momentje van onthaasten. De rest van de dag zwemmen we wat en denken we de rubberboot te hebben gerepareerd met het laatste restje Sikaflex.
Zondag 21 augustus.
We gaan met de rubberboot naar de kant en lopen over een lange boogbrug naar het stadje.
De rivier stroomt hier verder maar is niet bevaarbaar. Wel kun je er prachtig op kano varen wat dan ook wordt gedaan. Langs de haven is het erg druk met toeristen. De stad heeft een aardig oud gedeelte met een kerk die onderdeel was van de verdediging. Van de kerk loopt de oude stadsmuur naar een kasteel. Als wij er zijn is dit gesloten. Wel gaat het weer open van 17:00 tot 21:00 uur. Ja de siësta is heilig hier in Spanje.
Alleen enkele supermarktjes en eettentjes sluiten in juli en augustus niet. 
Maandag 22 augustus.
De reparatie aan de rubberboot is niet gelukt. Het blijkt ernstiger dan gedacht. Aan de voorzijde laat er een heel stuk los. Dit is de reden dat er water in de boot komt. Een rubberboot zal hierdoor niet zinken maar lastig is het wel. De boot gaat eruit en we repareren hem met epoxy en wat glasmatjes. Na de klus ziet het er niet echt mooi uit maar we hebben er wel vertrouwen in dat het lek gedicht is. Erg warm geworden van de klus maar weer even zwemmen. Het water hier is rond de 22 graden. Fijn om af te koelen en je kunt er langer in blijven.
Om 18:00 uur komen Pascal en Sylvia aangeroeid en vragen of we zin hebben om samen op de wal een afscheidsbiertje te drinken. Ons bootje ligt nog op dek en de epoxy moet nog wel een nachtje doorharden. We vragen ze daarom om het biertje bij ons aan boord te doen. Rond half tien nemen we afscheid na weer een gezellige avond. Zij hebben 15 jaar terug al een keer een rondje Carieb gedaan met een Spirit 36 en zo krijgen wij heel veel tips. Of wij zover komen is nog de vraag maar de tips zijn ook tot Portugal al erg bruikbaar.
Dinsdag 23 augustus.
Om 11:00 uur verlaten we met lichte pijn onze heerlijke ankerplek. We hebben als bestemming LLanes. De swell is enorm afgenomen en we zeilen rustig met 12 knoopjes bakstag wind (schuin van achter) westwaards.
Een paar mijl voor we er zijn valt de wind weg en starten we de motor. We komen precies met hoogwater aan en varen het kleine vissershaventje in. De pieren bestaan uit grote beton blokken. Niets bijzonders alleen zijn deze door de baskische kunstenaar Agustin Ibarrola in felle kleuren en patronen beschilderd. Het is nu het grootste openbare kunstwerk van Spanje.
De voorhaven is voor de vissers. Achter een drempel ligt de jachthaven die is gemoderniseerd met Europees geld. Er is echter maar plaats voor 3 passanten die maximaal 12 meter mogen zijn. Wij zijn de enigen en vragen ons af waar de andere 2 passanten zouden moeten liggen als ze er zouden zijn. Het is net 15:00 uur dus moeten we tot 16:00 uur wachten op de havenmeester die ook de dieselpomp bedient. Als het zover is bel ik de man op en hij zegt er 10 minuten nodig te hebben om naar de haven te komen. Het lijkt ons een bijbaantje. Inderdaad, na 10 minuten is hij er. Ik moet zelf onze gegevens in zijn computer voeren want dat is niet echt zijn ding. Na voor twee nachten € 40,– te hebben betaald gaan we over tot het tanken. Ook dit moet ik zelf doen. Verder is de man erg vriendelijk en krijgen we een sleutel om op de steiger te komen. De boot is weer helemaal vol getankt en alle reserve kannen zijn weer vol. We lopen even een stukje door de stad en doen boodschappen in een grote supermarkt. Ook hier een nummertje nemen voor je beurt bij de vers artikelen. Annette voor de groenten en ik voor de vis. Het wordt vanavond zelf koken met broccoli en tonijnbiefstuk. Tegen de schemering lopen we nog een rondje door de stad. De terrassen, en dat zijn er nogal wat, zitten allemaal vol. Gezinnen met kleine kinderen gaan om half 10 nog eten. De stad bruist van het leven en we horen, gelukkig, ook nog doedelzakken spelen. Dit lijkt onderhand een rode draad te worden. Als wij allang in bed liggen, horen we nog steeds het geroezemoes van de stad.
woensdag 24 augustus.
Wij zijn rond 8:30 uur uitgeslapen, dit geldt blijkbaar niet voor de stad. Er is nog niemand op straat en ondanks dat we midden in het stadje liggen kunnen we gewoon vrijuit buiten douchen. Na het ontbijt gaan we op jacht naar een nieuwe koker kit. We hebben nog af en toe wat kleine lekkage in de kast van de zeilkleding. We vinden een bouwmarkt die ruim gesorteerd is. Niet zoals bij ons maar wel van gereedschap, verf en kit tot potten en pannen.
Naast de kit scoren we ook nog wat kwastjes voor epoxy klussen. Op de terugweg komen we langs een soort Action winkel. We gaan naar binnen en het is groter dan we dachten. Het assortiment is ook enorm. Annette vind dat ik nog een nieuwe onderbroek moet kopen omdat ze hem zo leuk vind. Hiermee komen we dan ook naar buiten.
Na de lunch gaan we eerst de beschilderde golfbreker van dichtbij bekijken en daarna via een mooi wandelpad langs de ruige kust naar een baai verderop. Een wandeling van 6 km maar wel heel veel op en neer langs hoge kliffen.
Het is bewolkt en met 25 graden heerlijk wandelweer. Wel is het wat drukkend door de hoge luchtvochtigheid. Er wordt dan ook onweer voorspeld. Bij de baai gekomen drinken we een biertje op een terras met uitzicht over de baai met strandje. Leuk om te kijken hoe ouders met hun kinderen bezig zijn. Er is een vader dit zijn dochter leert suppen en een moeder die haar kind watervrij maakt.
We lopen door de stad terug en kopen onderweg de spullen voor het avondeten.
Terug op de boot drinken we koffie met een gebakje dat Annette niet kon laten liggen bij de bakker.
Daarna eten we asperges met gebakken aardappeltjes. Tijdens het koken begint het te onweren en te regenen. Wel even wennen want dit zijn we niet gewend.
Volgens de berichten houden we de komende dagen ook wat regenachtig weer.
We zullen dan ook per dag kijken of we verder gaan.
Donderdag 25 augustus.
Vandaag varen we naar Ribadasella. Het is maar 17 mijl maar door de vervelende zee en een tekort aan wind toch een pittig tochtje.
We spoelen de haven in op de vloedstroom. De ingang is erg smal en we varen op 15 meter van de kade het strand net vrij. Op deze kade staan tentjes en foodtrucks. Weer feest ter ere van onze komst. Buiten twee Spaanse zeilboten zijn wij dan ook de enige passanten. Er is een prachtige passantensteiger die nog niet in de gidsen vermeld staat. 
Het is 15:00 uur dus is er geen havenmeester. Als hij een uurtje later komt worden we erg vriendelijk onthaald. Wel zeebrief en paspoorten tonen en formulier invullen. We krijgen een sleutel voor het sanitair en hoeven de vermelde €50 borg niet te voldoen. Als de formaliteiten zijn afgehandeld maken we een wandeling.
Het is een aardig plaatsje met weer veel toerisme maar weinig watersport. Het foodtruck festival is morgen dus koken we zelf en eten dus op de boot. Als we naar bed gaan regent het weer.
Vrijdag 26 augustus
Als we om 8:30 uur wakker worden regent het nog steeds. Het is een flinke motregen dus nemen we de tijd voor ontbijt. Als het om 10 uur nog niet droog is gaan we met paraplu op naar de douche. Er is een dames en een heren douche en toilet ondergebracht in een leuke blokhut. Hierdoor is het wel erg lekker ruim. We nemen er een waar we samen ingaan. Na heerlijk te hebben gedoucht gaan we onder de plu weer terug naar de boot. Eerst maar koffie. Het blijft miezeren.
Er wordt op de boot geklopt. Hola horen we en als we buiten komen staan er een man en een vrouw die zich voorstellen en vragen of ze ons mogen interviewen voor de plaatselijke TV. Ik nodig ze uit aan boord maar de vrouw durft niet op een boot. De steiger is al eng genoeg voor haar. Dus ik op de boot en zij op de steiger. 
Er volgt een aardig gesprek en als zij erg tevreden is moet de cameraman bekennen dat het niet is opgenomen. We doen het dan maar opnieuw. Ze belooft ons te berichten waar we het programma op internet kunnen zien.
https://www.rtpa.es/noticias-asturias:El-puerto-de-Ribadesella-recibe-a-un-gran-numero-de-turistas-nauticos_111661676457.html
Als we hierna koffie drinken knapt het weer ook op en schijnt zelfs de zon weer. Er komen warempel nog 4 schepen binnen waaronder een stel uit België. We hebben hier een gezellig gesprek mee. Ze zijn ook onderweg naar Portugal om daar te overwinteren. Zij vliegt alleen geregeld terug naar huis om nog wat te werken. Hij vaart dan solo of met een vriend weer verder. We zullen ze dus nog wel vaker zien en spreken af de volgende keer samen een flesje wijn op te maken. Zij eten op de boot en wij gaan kijken of we op het foodtruck festival wat kunnen krijgen. Het is heel druk en heel gezellig. Het eten valt wat af maar we krijgen toch onze buiken vol. Als we op de boot zijn en rond middernacht gaan slapen is het nog erg druk en wordt er flink gezongen door de Spanjaarden. We slapen er niet minder om.
Zaterdag 27 augustus.
We maken een wandeling en doen boodschappen. Onderweg informeren we nog voor een bezoek aan de grotten die hier de moeite waard zouden zijn. Echter deze blijken al tot 9 september te zijn volgeboekt. Het plaatsje ziet er erg verzorgd uit en aan de boulevard staan een paar prachtige hotels. Je kunt overal douchen na het zwemmen en het hele strand is bewaakt.
Na een broodje vertrekken we om 14:00 uur richting Gijon. Er staat een lekker bakstag windje van 12 tot 14 knopen en onder de halfwinder lopen we af en toe ruim 7 knopen. Voor ons vaart de Rebel Rebel, ook een schip uit de vertrekkersgroep. Deze zijn we aan het inhalen ondanks dat hij ruim 3 meter langer is. Als we hem bijna te pakken hebben valt de wind weg en starten zij de motor. Ja en dan zijn zij sneller. De laatste paar mijl doen wij ook maar op de motor en om 19:30 uur meren we af in de haven van Gijon. Het is erg ruim met veel vrije plaatsen voor passanten. We begroeten de Wateraap3 die hier ook ligt en de bemanning van de Rebel Rebel waar we al eerder appcontact mee hadden.
We eten hierdoor erg laat al is het volgens Spaanse begrippen 21:30 uur normale etenstijd.
Zondag 28 augustus.
Geen zin om al zo vroeg de stad in te gaan dus ontbijten we met afbak broodjes en een gekookt eitje.
Daarna gaan we ons aanmelden bij het havenkantoor. Na 5 minuten lopen horen we dat ze hier ook alle papieren willen zien en er kopietjes van moeten maken. Ik heb in mijn telefoon een documentje gemaakt in het Spaans waar alle gegevens in staan maar dat is niet afdoende. We zijn blij dat we de moeite voor de zeebrief gedaan hebben anders zaten we nu al in de problemen.
Afijn wij weer terug naar de boot. Dan de fietsen er maar eerst uit en koffie drinken.
Na het aanmelden moeten de papieren weer terug naar de boot en dat is allemaal met de fiets toch een stuk sneller. En het is een grote stad dus kunnen we op de fiets ook meer gaan bekijken.
We fietsen eerst langs het enorme stadsstrand en dan nog een stuk langs de kust. 
Door de stad weer terug richting haven. Het is inmiddels etenstijd en we zoeken een restaurant om wat te eten. Er is veel vol maar we vinden in de stad nog een vrij tafeltje. In de stad wordt het ciderfestival gehouden dus bestellen we hier maar een flesje van. Het wordt ingeschonken van een meter hoogte. We weten nog niet of dit voor de smaak is of om de omzet te verhogen. Er gaat in ieder geval zo’n 20% naast het glas. De truc is dan ook, dat de schenker recht vooruit blijft kijken en vanuit de fles ver boven zijn hoofd het glas zo laag mogelijk houdend de cider inschenkt. Het kan natuurlijk ook gewoon een leuk ritueel voor de toeristen zijn. We zoeken het op als we ons vervelen en zelf zullen we dit niet gauw meer bestellen. Liever sap van druiven als van appels.
Het eten valt niet mee. Het blijft toch moeilijk kiezen vanaf een Spaanse kaart met alleen Spaans sprekende bediening. Terug op de haven maken we nog een gezellig steigerpraatje met de andere Nederlanders. Ik ga even lekker zwemmen en maak gelijk de waterlijn schoon en poets wat aangroei van de boot. Als ik weer op de boot zit komt er een horde Spaanse jeugd naar ons toe die vraagt of ze even op de boot mogen om er dan vanaf te springen. Alles gaat erg beleefd en we krijgen ook netjes een hand. De drie die het vroegen blijken er nu snel 12 te worden die enthousiast op de boot klimmen. Als ik een foto wil maken wordt er lachend geposeerd. Twee meisjes die wat Engels spreken maken nog even een praatje terwijl de rest van de boot springt en de volgende boot belaagt.
Annette besluit om toch nog een wasje te gaan doen. Deze krijgen we niet meer droog want het wordt al snel vochtig als de zon weg is. Morgen maar verder drogen. Intussen komt er een mailbericht binnen van Dolores, de interviewster, die de link van het interview doorstuurt. Deze sturen we gelijk door aan een aantal mensen, waardoor de avond wordt besteed aan appen.
Maandag 29 augustus
Na het ontbijt de website weer bijgewerkt. We hebben hier uitstekend internet van de haven dus dat scheelt weer data. We doen nog wat boodschappen voordat we weer verder varen. Als we terug zijn op de boot beginnen we te twijfelen of we wel weg gaan en als het dan gaat regenen hakken we de knoop door en blijven nog een nachtje. We wandelen nog wat door de stad als het eind van de middag droog geworden is. Verder rommelen we wat in en om de boot en kletsen nog wat met onze Nederlandse buren.
Dinsdag 30 augustus.
Het is somber weer maar droog. Helaas geen wind maar we vertrekken toch.
25 mijl op de motor, geen zon en weinig zicht is even wennen na al die mooie dagen tot nu toe.
We komen 0m 14:00 uur aan bij San Estaban de Pravia, een oud kolen overslaghaventje dat door verzanding niet meer als zodanig in gebruik is. We gaan voor anker aan het eind van de haven.
Er ligt nog een oude baggerboot die waarschijnlijk gebruikt is om de haven open te houden voor de zeeschepen die de kolen aanvoerden. Toen dit ophield is hij blijven liggen. Dat zal hij waarschijnlijk ook blijven tot hij weggeroest is. Het water zit boordevol vis. Als we naar de kant roeien om het plaatsje te gaan bekijken springen ze steeds voor ons weg.
Het plaatsje ziet erg wat treurig uit en na een uurtje hebben we het wel bekeken en gaan terug naar de boot. Als we in ons rubberbootje willen stappen worden we geroepen en krijgen door een hek een havenformulier en pen toegereikt. Of dit willen invullen, de man weet ook niet echt waarom maar dit moet van de politie. Het is een standaard formulier wat ze hier in elke haven gebruiken. We vullen het in en geven het met pen weer terug door het hek en roeien naar de boot. ‘S avonds wordt er nog zeilles gegeven en gaat een clubje nog op pad met kano’s. 
Woensdag 31 augustus.
De dag begint weer net zo grijs als gister en weer is er geen wind. Ja, echt geen wind dus 0 knopen op de meter. Het is gelukkig maar 22 mijl naar Luarca onze volgende bestemming. De kust waar we langsvaren kent vele kapen en is groen en ruig met de bergen op de achtergrond. Een fantastisch gezicht wat nog mooier zou zijn met wat zon. 
Gelukkig wordt het wolkendek steeds dunner en als we Luarca naderen breekt heel voorzichtig het zonnetje door. Bij de haveningang staat op de rotsen een mooie vuurtoren met daar achter een kerkje met een heel grote begraafplaats. Er zijn in de voorhaven 5 meerboeien waar er twee van vrij zijn. We maken vast en een vriendelijke Engels sprekende Fransman maakt een lange lijn van de achterzijde van onze boot vast aan de wal. Zo liggen we keurig gefixeerd. We hebben geen last van de swell maar hobbelen wel geregeld op de golven van langsvarende bootjes. Maar dit zal vanavond wel ophouden. We gaan met ons bijbootje naar de wal om de stad te verkennen. Eerst naar de vuurtoren en het kerkje. Het ziet er prachtig uit en je hebt ook een fantastisch uitzicht.
Ook de stad zelf is erg leuk. We besluiten dan ook dat we hier na vandaag nog een dagje extra blijven.
Als we langs de rivier naar de supermarkt lopen komen we onder een lage brug door waar midden onder de brug een vleermuis hangt. Eerst denken we nog dat dit nep is maar het een echte. Heel bijzonder dit.
Donderdag 1 september.
Ik roei naar de binnenhaven om vers brood en aardbeien te halen. Het is weer prachtig weer en na de koffie snorkel ik langs de rotsen. Er is niet echt veel te zien en zeker geen grote vissen. Gisteravond hebben wij ons er over verbaasd dat er een flink aantal mannen tot na middernacht op de kade heeft zitten vissen. Ze hebben daar wel 6 uur gezeten en we hebben ze niets zien vangen.
Als wat ik nu zie de vis is die er zwemt, geven we ze ook weinig kans dat dit een andere avond beter zal worden. ’s Middags maken we een wandeling naar de kliffen aan de overkant van waar wij liggen.
Je hebt daar een fantastisch uitzicht en er is een botanische tuin. Deze tuin beslaat een enormterrein maar erg veel bijzondere planten en of bomen zien wij niet. Nu hebben wij daar ook geen goede kijk op natuurlijk. Wellicht is er voor echte kenners veel te zien. Wel is het prachtig wandelen, het is dan ook jammer dat het begint te regenen en wij daardoor de tuin verlaten. Er is in de tuin nergens een gelegenheid om droog te zitten en iets te nuttigen.
Onderweg zie je veel totaal vervallen huizen en ook schuurtjes op kolommen van steen.
Deze schuurtjes zijn om het graan droog te houden lezen we ergens op een bordje.
Wel moeten we dit met Google vertalen wand niets in Engels.
Net buiten aan het strand doen we onder een parasol een biertje tussen alleen maar Spanjaarden. Als we het op hebben is het ook weer droog en wandelen we door de stad naar de boot. We dachten dat er deze dag minder visbootjes langs zouden komen maar dat viel tegen. Het was dus weer erg onrustig op onze ligplaats. Morgen gaan we verder.
Vrijdag 2 september.
We vertrekken om elf uur richting Ribadeo, zo’n 25 mijl verder. Het waait en de zon schijnt als we de haven uitvaren. Het is wel tegen wind dus worden het wel wat meer mijltjes. Er zwemt nog een school dolfijnen voor ons langs maar ze hebben geen interesse voor ons dus geen spelende dolfijnen om de boot. Inmiddels is de zon weg en komt er een flinke bui op ons aan. De wind neemt toe tot 22 knopen. Dit zeilt wel lekker door maar als het begint te regenen is het toch wat minder. Zo krijgen we nog twee buitjes en draait de wind hierna 90 graden. Ribadeo is nu bezeild maar het duurt even voor er genoeg wind is om te zeilen. De motor gaat aan en als er na een half uurtje weer wind is weer uit.
Om vijf uur zeilen we onder de brug door, 30 meter hoog dus voldoende speling.
We besluiten eerst maar een nachtje in de haven te gaan liggen en daarna misschien verder op de rivier voor anker. We worden vriendelijk ontvangen en de havenmeester helpt ons aanleggen.
Als we gaan betalen blijkt dat nu het september is het havengeld is gehalveerd. Dus in plaats van 33 betalen we nog maar 17 Euro. Een aantal Nederlandse schepen waar we ook al mee in Gijon lagen ligt hier ook. Ook de Bofcont uit België is net voor ons afgemeerd.
Na het eten lopen we de stad nog even in. Het eerste stuk niet erg leuk en gaat steil omhoog. We verwachten dan ook niet veel van de stad. Dit is echter onterecht. Het blijkt best groot en aardig. Ook is er kermis wat veel mensen op de been brengt.
Zaterdag 3 september.
Het is een onrustige nacht. De swell zet zich ver door in de haven en we liggen aardig te schommelen.
Gelukkig raken we hieraan gewend en slapen er niet minder om. We kunnen hier op de haven weer wassen dus maakt Annette hier gebruik van. We brengen de fietsen naar buiten en doen op de fiets wat boodschappen bij de Lidl. Verder rommelen we wat op de haven. De lunch die we in een restaurant doen is geen echt succes. We werden hier door een Engelsman naar verwezen voor het “menu del dia” het kost weinig maar is dan ook weinig. Annette heeft een witte bonenschotel en ik varkenshaas met slappe friet. Wel brood en een hele fles witte wijn en koffie toe voor € 23,00
Donald van de Bofcont komt nog even langs voor een praatje. Hij heeft nu een opstapper aan boord voor een week. Deze man zeilt met anderen mee via een bemanningspool. Zo zeil je steeds in een ander gebied en hoef je zelf geen boot te hebben. Op de boot zitten we nog heerlijk in de zon en was ik het zout uit de landvasten. Hierdoor is het geknerp over en voelen ze weer soepel aan.
Zondag 4 september?
De andere Nederlanders vertrekken met bestemming Viveiro, zo’n 32 mijl verder richting westen.
Er ligt een enorm lage drukgebied in de golf van Biskaje en er wordt flink wind verwacht. Wij blijven nog een nachtje omdat wij denken dat dinsdag de beste dag is. Wij gaan fietsen naar Catadrais beach. Hier zijn rotsbogen en grotten die alleen bij laag water zijn te bezoeken.
Het is een leuke fietstocht en als we er aankomen blijkt het toch wel een echte bezienswaardigheid.
Er staan veel auto’s en bussen en er lopen veel mensen. Bij de ingang blijkt dat je moet reserveren en hiervoor online al je gegevens moet invullen. We proberen het en het blijkt niet volgeboekt en we komen er doorheen. Er zijn geen kosten aan verbonden. Bij de ingang wordt de QRcode gescand en mogen we het strand op. Het is inderdaad een heel indrukwekkende en mooie plek.
Na dit bezoek fietsen we weer terug en doen onderweg nog een biertje. We fietsen langs de kust met steeds uitzicht op de oceaan. Het waait flink door maar de wind komt van het land dus is het water vrij kalm. Het is toch wel bijzonder dat de wind golven en de lange deining (swell) haaks op elkaar staan. Terug op de boot eten we wat en gaan dan nog even de stad in. Het is er gezellig druk en het voelt dat de kermis hier niet veel anders dan bij ons wordt gevierd.
Maandag 5 september.
De wekker gaat en maakt ons wakker. Het is 7 uur en nog donker buiten. We gaan zo vroeg omdat de wind nog niet zo hard blaast. Toch zetten we alvast een rif. De wind is erg vlagerig tussen 6 en 26 knopen. Maar het is goed te doen. Vlak voordat we de baai van Viveiro binnen varen krijgen we nog het staartje van een bui met 26 knopen. Gelukkig zit nu ook het tweede rif er in en zeilen we heerlijk. Jammer dat we de laatste 4 mijl pal tegen hebben en deze op de motor moeten doen.
We worden door Donald van de Bofcont opgevangen. We liggen op een prima plek en zullen ons straks na 16:00 uur wel gaan melden. Tot dan is er toch niemand op het havenkantoor.
Na te zijn ingeschreven vraagt Donald ons aan boord. Als we na gezellig met hem en zijn opstapper hebben gezeten stelt hij voor dat hij vandaag maar voor 4 personen zal koken. Dat aanbod slaan we niet af en hij blijkt ook nog een prima kok te zijn. Wel een riante kombuis op zo’n Contest 48.
Dinsdag 6 september.
Vandaag op de fiets de bergen in. We hebben gezien dat er op 12 km een fraai natuurgebied ligt met watervallen. Als de verharde weg ophoud en het pad erg bonkig met 11% omhoog gaat redden we het zelfs niet met onze ondersteuning.
Er zitten enorme gaten in het pad dus af en toe een stukje lopen. Als Google maps zegt “bestemming bereikt” zitten we redelijk stuk. Als we zijn bijgekomen lopen we naar de waterval. Er zijn maar twee andere bezoekers. Heel spectaculair zijn ze niet maar toch een prachtige omgeving.
Nog wel even klauteren om deze vast te leggen.
Terug vinden we gelukkig een makkelijker weg en we racen nu naar beneden.
Wij hebben voor vanavond Donald gevraagd nu bij ons te komen eten. Zijn opstapper is inmiddels weer terug naar België. Het is weer gezellig, en de maaltijd zeer geslaagd.
Woensdag 7 september.
Net op de fiets diesel getankt voor € 1,95/liter maar bij afrekenen ging daar nog € 0,25 van af i.v.m. steun hoge brandstof prijzen. Netto dus € 1,70/liter. Dat valt dus nog mee. Na de lunch gaan we de haven uit en in de baai voor anker. We liggen prachtig vlak voor het strand. Het weer is vandaag wat minder en af en toe miezert het wat. De temperatuur is overigens prima en met wat opruimen en lezen komen we de dag prima door.
Donderdag 8 september.
Het weer ziet er goed uit en we varen rond 8:30 uur de baai uit met bestemming Cedeira.
Het grootste deel is motorzeilen met de nadruk op motor. Er staat niet veel wind maar wel een hoge deining van meer dan 2 meter. We varen langs een kust waar de rotsen steil tot meer dan 100 meter uit omhoog rijzen. Jammer dat het zo bewolkt en somber is. De foto’s zijn bijna zwart wit terwijl de rotsen vol zitten met mossen en groen geel kleuren.
Als we halverwege zijn worden we ingehaald door de Bofcont van Donald en Martine en zien we deze soms geheel achter de golven verdwijnen.
Na 6 uur varen gaan we in de baai bij Cedeira voor anker. Als we liggen schijnt inmiddels de zon weer en wordt het heerlijk weer. Het rubberbootje gaat overboord en ik roei naar het plaatsje om brood te kopen. We appen Donald of hij ook nog brood wil. Ik ga alleen want Annette blijft liever op de boot en ik kan sneller roeien zonder dat extra gewicht. We liggen best ver van de kant dus is het flink roeien. Ik kan onder een brug door tot in het plaatsje komen dat groter blijkt dan gedacht.
Ik koop 2 broden en vindt ook nog verse aardbeien die er prima uitzien. Nog wat lekkers voor bij de koffie en zo ga ik weer terug naar de boot.
Bij de boot pik ik Annette op en roeien we naar de Bofcont die nog wat verder ligt. We leveren het brood af en drinken koffie met het meegebrachte gebak bij Donald.
Terug op de Place44 eten we soep met een vers broodje. We eten ook 3 nectarines want die moeten op omdat ze onderweg op de vloer zijn gevallen. We kijken vanavond wat uitgebreider TV op het tablet omdat mijn bundel nog niet op is en ik morgen nieuw krijg waarbij wat over is vervalt.
Vrijdag 9 september.
Als we wakker worden is het al heerlijk weer en badderen we weer heerlijk overboord waarna we ons afspoelen onder onze warme buitendouche. Wat een luxe.
We vertrekken vandaag richting Ferrol.
Iedereen gaat naar A’Coruna. Maar omdat we pas donderdag 15 september gunstige wind krijgen om echt verder te varen willen wij wat meer plaatsen aandoen in deze baai. We kunnen vandaag een stukje zeilen en zowel het weer als de kust zijn vandaag een stuk vriendelijker. Groene heuvels rijzen glooiend op uit de blauwe oceaan. Begin van de middag meren we af in de kleine jachthaven. Deze is wel net geheel vernieuwd, met in tegenstelling wat de gidsen vermelden, ruim plaats. We worden erg vriendelijk verwelkomd en de havenmeester doet er met zijn paar woorden Engels alles aan om ons te helpen en duidelijk te maken dat het dit weekeinde ook nog feest is op de haven. We moeten dit keer zelf foto’s maken van onze papieren en deze mailen naar de haven.
We krijgen een sleutel voor toegang op de steigers en excuses omdat de haven nog niet af is. Er zijn geen sanitaire voorzieningen maar wel al water en elektra op de steigers.
Als we dit hebben geregeld gaan we de stad in. Er staat ook in deze plaats weer veel leeg en zijn veel panden verwaarloosd. Heel veel muren zijn voorzien van muurschilderingen wat wel weer heel fraai is.
We bezoeken nog een natuurhistorisch museum. Net zoiets als Naturalis maar dan veel kleiner en hoofdzakelijk over het zeeleven. Er is geen entree maar wel zeer vriendelijke mensen die ons vragen wat we van hun museum vinden als we dit verlaten.
Op de terugweg naar de boot halen we wat boodschappen voor het avondeten maar als we nog een biertje doen op het terras aan de haven besluiten we een hapje te gaan eten bij een restaurantje om de hoek. Volgens internet vanaf 20:00 open wat voor Spanje erg vroeg is maar ons wel past.
Het blijkt echter dicht. Een restaurantje verder gaat wel open maar pas om 20:30 uur.
We brengen tussendoor even de boodschappen naar de boot en zijn als we er aankomen de eerste gasten. We bestellen met behulp van de foto’s op internet vis met friet en salade. We krijgen er ooknog brood bij wat hier gebruikelijk is. Alleen bijzonder is dat we er alleen twee kleine vorkjes bij krijgen om de zaak op te eten. Maar op de inmiddels bezette tafeltjes naast ons is dit ook zo en dit hoort blijkbaar zo. Het is een eenvoudig maar prima maal, vergelijkbaar met kibbeling met friet alleen dan nu van kabeljauw.
Als we weer terug zijn op de haven staat er in de feesttent een koor te zingen waar alle toeschouwers enthousiast aan meedoen.
Onze havenmeester.
Even later is dit af en verdwijnt iedereen. De volgende act staat voor 22:30 uur aangekondigd dus gaan wij maar naar de boot. Om 22:45 uur begint er een band te spelen en stromen de tent en het plein weer vol met bezoekers. Wij blijven op de boot maar genieten mee van de muziek. Het is best luid maar als we om 00:00 uur naar bed gaan slapen we vrijwel meteen en hebben geen last van het feest. We weten dan ook niet hoe laat ze het hebben gemaakt.
Zaterdag 10 september.
We worden pas om 9 uur wakker en de zon schijnt alweer. Ik moet wel een stukje de stad in voor vers brood. Een stad die na negen uur nog steeds lijkt te slapen.
Als we rond 12 uur aan de koffie zitten horen we muziek. We gaan even op de kant kijken en zijn getuige van een optreden van een vrolijk uitgedost gezelschap. Ze zingen liederen die iedereen hier blijkt te kennen en ook weer mee zingt.
We blijven een tijdje onder genot van een biertje en genieten van al deze vrolijkheid. Er kan ook worden geluncht maar wij doen een broodje op de boot.
Dan nog even een rondje door de stad. Als we om 17:00 uur terug zijn wordt er nog steeds gezongen. We halen nog een biertje en gaan dan kijken bij de haven. Wat we al verwacht hadden gaat nu gebeuren. Een hele groep jongeren gaan proberen over een aan een ponton vastgemaakte balk te lopen. Deze is ingesmeerd met zeep en het is de bedoeling om een vlag die aan het einde staat te bemachtigen. Vele vallen uiteraard ruim voor die tijd in de haven. Uiteindelijk zijn er twee die het lukt. Deze winnen hiermee een grote ham of iets dergelijks.
We zitten op de boot eerste rang. Ik haal nog wat boodschappen en we eten een broodje hamburger met salade.
Om 23:00 uur gaan we nog even naar de feesttent en sluiten deze dag af met een dansje.
Weer een heel leuke dag.
Zondag 11 september.
We vertrekken van Ferrol en kunnen een groot deel van de tocht zeilen. Het laatste stuk tussen de bergen in gaat de motor weer aan. Rond half twee gooien we het anker uit. We liggen met 6 boten.We maken wat te eten, Ron zwemt nog wat, maar dat is lastig want er staat nog stroom en we bekijken de diepte van de plek nog even. Dat moet goed komen. We liggen een tijdje in bed als ik een raar geluid hoor, het lijkt wel of we over de bodem schuren.
We zetten de dieptemeter aan en die geeft drie meter water. Dat moet goed zijn. Om twee uur hoor ik weer geschuur, en het houdt niet op. We gaan weer uit bed en merken dat de boot om het anker is gedraaid naar water waar maar 1,2 meter staat. Ron rolt de ankerketting wat in waardoor we iets dieper komen te liggen. We liggen net tegen een zandbultje aan. De rest van de nacht verloopt goed.
Maandag 12 september.
We komen vandaag in a Curuña aan. We hebben al gelezen in de Navily app dat je daar wat onrustig ligt. Dat is nog zacht uitgedrukt. Pilots en andere schepen varen heel snel langs de haveningang, waardoor de boten allemaal liggen schommelen op de golven. Ook liggen er een paar cruiseschepen die 24 uur aggregaten en motoren laten draaien. Vogeltjes zal je in deze haven niet horen.
We hebben vandaag het plan om een klein oventje aan te schaffen. Omdat gas lastig verkrijgbaar is kunnen we de oven gebruiken als we in een haven aan de stroom liggen. Ron heeft gezien dat er in a Curuña een Mediamarkt is en volgens de website verkopen ze kleine oventjes. Dus de fietsen op de kant en we laten ons door mevrouw Google de weg wijzen. Dat is echter niet zo’n goede wegwijzer., zoals we al vaker merkten. We komen uit bij de grote weg waar geen fietsen op mogen. Inmiddels hebben we al ruim de vier kilometer afgelegd die het zou moeten zijn. Helaas is deze Mediamarkt net zo’n beroerde als in Hoorn. Ze zetten spullen neer en als je er daar een van wil kopen, is die niet op voorraad. Ook het showmodel die er staat krijgen we niet mee. Ron kan daar niet tegen en zegt tegen de verkoper, die geen Engels verstaat, dat het een horrible shop is.
Het is een enorm winkelcentrum dus we lopen nog wat verder, maar we komen niets meer tegen. Dus nog maar even goochelen en op 1,5 km van de haven is een witgoedzaak waar we het, door ons gewenste, oventje kunnen kopen. We zijn een half uur aan boord en hoewel buienradar aangeeft dat het vanavond om 10 uur gaat regenen, is mijn gevoel toch anders als ik naar buiten kijk. Gauw zetten we de kuiptent erop, zodat de kajuitingang open kan blijven en toch alles droog blijft. Als we rond 19:00 uur gaan eten plenst het pijpenstelen. De hele avond blijft het regenen. Om 20:00 uur heb ik nog een bestuursvergadering van de watersportvereniging. Met videobellen gaat dat prima. Ik denk dat zij mij wel zien. Ik zie de rechterarm van Albin, compleet met tatoeage. Na zeven kwartier is de batterij van Albins telefoon leeg, en hebben we alles wel besproken. Nog even het journaal kijken op het tablet en dan kruipen we maar weer in bed.
Dinsdag 13 september.
Vandaag is de voorspelling dat het tot einde middag droog blijft. We stappen dan ook na het ontbijt op de fiets om de vuurtoren te bezoeken. Dit is volgens de informatie de oudste nog werkende vuurtoren van de wereld. Er loopt een mooi fietspad langs de kust met bijzondere straatverlichting. Elke paal is voorzien van een uniek schilderijtje.
Als we bij de vuurtoren aankomen kopen we kaartjes zodat we deze ook mogen beklimmen. Het is een erg druk bezochte bezienswaardigheid en je krijgt dan ook maar een half uur de tijd om het kleine museum te bekijken en de toren te beklimmen. Boven heb je wel een prachtig uitzicht over de zee en de omgeving.
Helaas begint het, ondanks de belofte van droog, weer te regenen.
We verlaten de vuurtoren en fietsen verder langs de kust. We duiken ergens de stad weer in op zoek naar een fietswinkel om daar een telefoonhouder te kopen. We kunnen dan de route visueel volgen en kunnen de mevrouw van Google doen zwijgen. We vinden de winkel maar helaas kan de zeer hulpvaardige winkelier ons niet helpen. We gaan dan maar terug naar de boot. Als het ’s avonds even droog is wandelen we nog even de stad in en doen een paar boodschapjes. Het begint weer te regenen en onder de plu lopen we naar de boot. Even schakelen hoor dit weer.
Woensdag 14 september.
Vandaag gaan we op aanraden van de vrouwelijke havenmeester de andere kant van de kust bekijken. Zij vindt deze veel mooier dan het stuk bij de vuurtoren waar iedereen naartoe gaat.
We gaan door de stad naar het strand waar we het fietspad langs de kust op kunnen gaan. We zijn nog maar net weg als het weer begint te regenen. We staan even onder een luifel en zien een warenhuis waar het leuker schuilen is. Als we binnen zijn vinden we ook nog het gezochte telefoon houdertje voor op de fiets. We staan nog een kwartiertje binnen te wachten tot het droog is. We beginnen te twijfelen of we nog verder zullen fietsen maar als het nog een beetje spettert en de lucht lijkt op te klaren gaan we toch op pad. Het is een mooie fietstocht en we komen aan bij een klein haventje waar een restaurant is. We besluiten hier wat te gaan eten. Dit keer een goede keuze en we hebben een prima lunch voor een klein prijsje. Warm eten, biertje en dessert € 31,50.
We besluiten terug het hele pad langs de kust te nemen en komen nogmaals langs de vuurtoren. Het is er drukker dan dat wij er waren en de hele parkeerplaats staat vol met auto’s en bussen. We komen langs een fort aan de haven dat nog stamt uit de tijd van de romeinse bezetting. Er was niet veel van over maar is geheel herbouwd. Het is een leuk en interessant museum. Arm word je in Spanje niet van museum bezoek. Het is of gratis of kost een paar euro.
Donderdag 15 september.
Vandaag gaan we weer verder. Echter mijn elektrische tandenborstel heeft het begeven en laat de Lidl deze nu net in de aanbieding hebben. Dus na het ontbijt stap ik op de fiets en race naar de Lidl om er een te scoren. Dit lukt en ik ben iets voor tienen weer bij de boot. Annette heeft deze al voor vertrek gereed gemaakt dus varen we 10:30 uur de haven uit. We kunnen zeilen en varen het eerste stuk langs de kust waar we gisteren gefietst hebben. Halverwege krijgen we een school dolfijnen bij de boot die ons wel 10 minuten vergezellen. We kunnen mooie foto’s maken.
We zien ze best vaak maar het blijft een mooie ervaring. De bestemming is Muxia 48 mijl verder. We komen er 19:30 uur aan. Het is een nette haven en hij is bijna helemaal leeg. Het sanitair is bijzonder. Het lijkt van allerlei restmateriaal in elkaar gezet. Maar ondanks dat ziet het er netjes en verzorgd uit. Het plaatsje doet wat troosteloos aan zo in het naseizoen en schemering. We maken na het eten nog een wandelingetje maar er is niet veel aan zo in het donker zonder reuring op straat. We liggen er op tijd in.
Vrijdag 16 september.
Er staat vandaag een flinke wind dus zetten we meteen buiten de haven zeil. We zeilen onder gereefd grootzeil en een stuk ingerolde uitgeboomde genua pal voor de wind. Af en toe komen we boven de 8 knopen. Dat schiet lekker op. We blijven binnen de 100 meter diepte en hopen zo de orka’s te ontwijken. De laatste paar maanden is er een groep van deze beesten die het op de roeren van zeilboten hebben voorzien. Als wij bij kaap Finisterre varen horen we op kanaal 16 een oproep om hulp van de reddingsdienst. 
Een Engels schip wordt aangevallen door deze groep orka’s en moet worden gesleept naar de haven. Wij zien ze gelukkig niet. De wind wordt steeds minder en we zetten de halfwinder. Als we de baai Ria a de Muros e Noia in varen helpt dit zeil ook niet meer. We strijken alles en varen het laatste stukje op de motor. Even ten noorden van Muros gaan we in 5 meter water voor anker. Het is inmiddels zo warm geworden dat we eerst maar gaan zwemmen. Daarna eten we spitskool met erg dun gesneden biefstuk. Dit snijden ze van een groot stuk en wordt in Spanje veel geserveerd. Het is echt in minder dan 2 minuten klaar.
Zaterdag 17 september.
Na overboord te hebben gebadderd en het ontbijt varen we naar de haven van Muros. We melden ons eerst aan en drinken dan koffie. Het is gezellig op de haven en naast de Emma die we al kennen liggen er nog een paar Hollanders. Als we tijdens een wandeling een winkel binnengaan ontmoeten we nog drie stel mensen die in de vertrekkersgroep zitten. We maken een praatje en spreken af de volgende keer als we ergens samen voor anker liggen een borrel bij elkaar te halen. Terug op de haven komt er een app binnen dat er een Spaanse zeilboot is aangevallen op het traject dat wij gister hebben gevaren. Als we buiten drukte op de steiger horen blijkt dit schip net de haven te zijn binnen gebracht door de reddingdienst. Het hele roer is eraf gebeukt of gebeten door de orka’s. De schrik zit er goed in bij de bemanning. Uiteraard ontstaan er vele gesprekken tussen de bemanningen van de zeilboten die hier liggen. Wij hopen dat deze groep orka’s (het schijnt maar één groep te zijn) richting noorden trekt. Alle eerdere aanvallen dit jaar zijn zuidelijker, de richting die wij opgaan.
Geruststellend is dat er alleen roerschade is tot nu toe. Vervelend maar niet levensbedreigend. In elke haven ligt wel een reddingsboot dus hulp is altijd dichtbij.
De kinderen van de Emma en Enna, twee schepen uit onze vertrekkersgroep krijgen vis aangeboden van een Spaanse sportvisser. In eerste instantie wijzen ze dit af maar na influisteren van vader Hugo wordt de vis dankbaar aangenomen. 6 makrelen en nog 2 kleinere visjes.
Hugo en Lieke nodigen de buren, ons en nog een Frans en Engels stel uit om de vis onder een gezamenlijke steigerborrel op te komen eten. Dit mondt uit in een heel gezellige avond.
Kleine smet op de avond is dat Annette op onverklaarbare wijze in het water belandt. Ze valt vervelend tussen de wal en het schip in. Gelukkig valt het mee en kan ik met hulp van Hugo haar weer snel op de steiger tillen. Na het douchen en aantrekken van droge kleren voegt ze zich weer bij ons. Rond middernacht gaat iedereen naar zijn boot en sluiten we deze geslaagde avond af.
Zondag 18 september.
Vandaag verlaten we Muros en varen verder de Ria in. We gaan bij Portosin voor anker vlak voor een mooi strandje. Het is er gezellig druk met de lokale bevolking. We liggen echt vlak voor het strand en zwemmen er even heen. Als we weer terug op de boot zijn zien we nog dolfijnen die dus tot ver in de baai zijn gezwommen. Het hele strand maakt foto’s. De kwaliteit zal wel niet hoog zijn het is tegen de zon in en toch wel 250 meter van het strand. Na het eten roeien we naar het strand en wandelen langs de kust naar het plaatsje. We treffen het, net voordat de ijstent dicht gaat kunnen we nog twee heerlijke ijsjes scoren. Als we terug lopen is het inmiddels donker. Op de boot blijven we nog even buiten genieten van deze mooie avond. Weer een fantastisch plekje.
Maandag 19 september.
Vandaag de wekker gezet om acht uur. We ontbijten en gaan dan nog even naar de wal voor wat boodschappen.
Annette had aan Lieke van de boot Emma gevraagd of die nog wat nodig hadden. Zo keren we terug met 3 extra stokbroden en 6 liter mineraalwater. Om 10:15 uur zijn we bij de Emma die wat verder lagen samen met de Engelse boot Nendaz en de Franse boot Pili Pili. We geven het water en brood over en vertrekken dan met 4 boten. Het geeft een iets veiliger gevoel na alle verhalen over de orka aanvallen die we in de vertrekkersappgroep lezen. Het is een paar keer gebeurd op trajecten waar wij een paar dagen eerder hebben gevaren. Het eerste stuk tot buiten de Ria zeilen we nog, maar als we op zee zijn valt de wind helemaal weg en moet de motor aan. We gaan Ria de Arousa in en proberen voor het eerst de paravanen uit die we van Aad en Tonny en John hebben gekregen bij ons afscheid. Het lijntje van die van Aad en Tonny is waarschijnlijk al wat ouder want tot twee maal breekt deze. Dan maar een nieuw lijntje. We moeten de snelheid terug brengen naar 3,5 knopen anders blijven de paravanen niet onder. Na een uur springt die van Aad en Tonny naar boven en vangen we onze eerste vis. Het is een geep maar te klein om te eten. Bovendien is hij gevangen aan zijn staart. Deze mag dus weer overboord. We houden het maar voor gezien.
We gaan voor anker bij een klein eilandje, Illote Guidoiro Pedregoso. Het is onbewoond met glashelder water. Ik snorkel wat en Annette leest en luiert op de boot. Wat een leven. Rond 6 uur komen er wel 10 bootjes langs om kreeftenkooien uit te zetten. In no time liggen we er door omringd. We hopen maar dat we ervan vrij blijven met ons anker.
Dinsdag 20 september.
’s Nachts om 2 uur word ik wakker omdat Annette het zwaard aan het ophalen is. Dit stond naar beneden voor wat meer stabiliteit. Doordat de wind is gedraaid liggen we precies boven een rots, die nu het laag water is, op 1,5 meter diepte ligt. Dit is geen probleem maar wel als het zwaard neer is tot 2,1 meter. Verder is het 3 meter of meer rond de boot. Dus na het ophalen gaan we weer rustig slapen. Helaas worden we om 6 uur alweer gewekt. Alle bootjes van gisteravond komen hun kreeftenkooien weer ophalen. Omdat deze tot op 2 meter van onze boot liggen houden ze ons een uurtje wakker. Gelukkig kunnen we daarna nog een paar uurtje slapen. We komen pas om 10 uur uit ons bed als de zon alweer volop schijnt. Het anker gaat op en wij varen door naar Puerto de O Campo. De rest gaat door naar een paar eilandjes aan de Atlantische kust bij Vigo. Je moet hiervoor een vergunning regelen omdat het een beschermd natuurgebied is.
Puerto de O Campo valt erg af en we liggen er erg onrustig door de vele visbootjes die langs racen. Het anker gaat op en we varen door naar O Grove. We kunnen daar een mooring oppikken weer vlak voor een strandje. Een heerlijk rustig plekje zal blijken.
’s Avonds maken we nog een flinke wandeling over de boulevard en oude brug. Het is donker als we weer op de boot zijn. Nog even zitten want het is buiten nog heerlijk.
Woensdag 21 september.
Vannacht prima geslapen op dit erg rustige plekje. Even badderen overboord en afspoelen met zoet water. Dan even naar de wal voor vers brood en wat lekkers voor bij de koffie.
We gaan vandaag naar de volgende baai, Ria de Pontevedra. Het eerste stuk zeilen we met een slakkengangetje langs heel veel mosselkweekvlotten. Dit zijn bouwwerken van houten balken op drijvers. Hieraan hangen heel veel pluizige touwen waaraan de mosselen groeien. Het begint met mosselzaad. Dit is geen echt zaad maar kleine mosseltjes die uit de voortgebrachte larfjes groeien. Ze hechten zich aan de touwen en beginnen te groeien. Na een jaar worden ze eraf gehaald en opnieuw verdeeld. Dit om ze de ruimte te geven om te groeien. Na twee jaar zijn ze groot genoeg voor consumptie en worden ze geoogst. Er liggen in deze Ria’s meer dan 3000 van deze vlotten en is een belangrijke inkomstenbron.
Als we in Ria de Pontevedra zijn valt de wind weg en trekt het aardig dicht. Het zicht wordt minder dan 1 km. We besluiten nog een nachtje buiten de haven te blijven en vinden een mooi plekje aan een mooring bij Aguete. Ik ga overboord want het log staat weer eens vast. Gelijk boen ik nog wat aangroei van het onderwaterschip en tik de stukjes voor de website. Hopelijk hebben we morgen in de haven weer internet en kan ik de update plaatsen. Na het eten roeien we naar de wal voor onze dagelijkse wandeling.
Als we op een terras nog wat willen drinken zijn alle mooie plaatsen gereserveerd voor het eten. Het is dan ook “pas” 21:15 uur. Dan maar niet. We gaan naar de boot en drinken in de kuip genietend van het uitzicht nog een glaasje cava.
Donderdag 22 september.
Vandaag zijn er, zodra ik mijn hoofd boven dek, steek dolfijnen. Ze komen dus de baai in en zwemmen tussen de boten door die aan een mooring liggen. Dit is op pakweg 100 meter van de kant in maar 5 meter water. Het is bewolkt en fris. Vandaag niet overboord en dus douchen in de kuip.
We varen naar Combarro wat een erg mooi authentiek vissersdorp moet zijn. We gaan tanken bij de jachthaven en worden zeer vriendelijk geholpen. We vragen een plaats voor een nachtje en als we daar aankomen staat de havenmeester ons al op te wachten. Hij helpt ons afmeren en heeft alle papieren al bij zich. Wat een service. Ik haal vers brood bij de bakker die aan de haven zit. Na de lunch, op zijn Hollands om 1 uur met een broodje kaas, gaan we het plaatsje in. Dit valt na de gehoorde verhalen erg tegen. Het is heel commercieel gemaakt en ook niet echt authentiek te noemen. De oude pandjes in de smalle straatjes zijn veel voorzien van kunststof ramen en kozijnen en in de tuintjes is het een grote bende. Ze zouden hier een voorbeeld kunnen nemen aan Nederland.
Ook hier is het erg commercieel bijvoorbeeld op Marken. Er wordt echter met veel meer zorg en aandacht gerestaureerd. Kunststof is al helemaal uit den boze en ook de erfjes zijn nog zoveel mogelijk in oude staat gehouden. We hebben het dan ook binnen een uurtje wel gezien. We doen wat boodschappen en gaan op de boot wat klusjes doen. Annette maakte een heerlijk quiche die we ons met een wijntje goed laten smaken.
Vrijdag 23 september.
Vandaag zeilen we met een slakkengangetje de Ria de Pontevedra uit. Eenmaal op zee komt er iets meer wind en zodat we heerlijk kunnen blijven zeilen. De bestemming is Cangas maar als we Ria de Vigo inzeilen zien we een heerlijke ankerplek. We besluiten hier maar een nachtje te blijven. Vandaag dus beetje luieren, zwemmen, genieten van het uitzicht, genieten van het gebak wat we nog in Combarro hadden gekocht en verder niets. Wel trekt ’s avonds de wind flink aan maar het anker doet zijn werk ondanks de 9 meter diepte bij hoog water.
Zaterdag 24 september.
Vandaag steken we de baai over naar Vigo. We nemen een haven die wat verder van de stad ligt in de plaats Bouzas.
We krijgen de laatste vrije ligplaats. Ik word door de man die ons helpt afmeren in zijn bootje naar het havenkantoor gebracht.
Er is niemand die Engels spreekt. We maken dankbaar gebruik van Google translate en komen er zo prima uit. Bijna alle havens hier in Spanje hebben veel personeel rond lopen. Je wordt meestal ook geholpen bij het afmeren. Hoe dit bekostigd wordt vragen wij ons wel af want er zijn vaak maar een paar passantenplaatsen. De vrije plaatsen van vaste ligvakhouders die weg zijn worden ook niet gebruikt voor passanten en ook dubbel afmeren is niet aan de orde. Als er geen plaats is word je ook gewoon geweigerd. Als eerste gaan we de stad in voor boodschappen. Vol bepakt eerst maar terug naar de boot voor we het centrum gaan bezoeken. Het is vanaf deze haven ruim 3 kwartier lopen dus krijgen we vandaag weer voldoende beweging. Het is een grote stad met een aardig maar geen geweldig mooi centrum. We drinken een biertje met een snack en lopen dan weer terug naar de boot.
Zondag 25 september.
Vandaag naar Baiona. Het is maar 12 mijl dus doen we het op zeil ondanks dat er niet veel wind staat. We kunnen nog een stukje afsteken door tussen de vaste wal en een rots door te varen. Het blijft spannend als je de diepte meter zo hard ziet terug lopen met al die stenen om je heen. Van 40 naar 4 meter is toch anders dan op het IJsselmeer van 2 meter naar 1,5 meter met alleen maar zand onder de boot. We krijgen in Baiona een mooie plaats in de haven.
Het is wel wat moeilijk inparkeren maar we worden ook hier weer geholpen door het havenpersoneel. Het havenkantoor is gesloten maar er loopt wel weer 3 man personeel op de steigers. De inschrijving doen deze mannen ook. We belanden hiervoor in een piepklein hokje ergens onder het complex. Ik kan er niet eens rechtop staan. Dit terwijl er boven een prachtig restaurant en havenkantoor zit.
We kijken uit op een enorme kasteelmuur met links en rechts hiervan een mooi strand.
Baiona is een leuke oude stad die dateert van 140 jaar voor Christus. In de haven ligt een replica van De Pinta, het eerste schip van de vloot van Columbus dat terug kwam na de ontdekking van Amerika. Columbus zelf kwam pas 2 dagen later aan. Als je het bootje ziet krijg je weer veel bewondering van de mannen van toen. Het scheepje is van dezelfde grootte en zeewaardigheid als de Kamper Kogge.
De stad zelf is erg gezellig en er is ook nog een markt waar we een soort suikerbrood kopen.
We zien een kerkje waarvoor een markt kraampje met diverse ledematen in was. We hadden dit al eerder gezien maar weten nog steeds niet wat de betekenis hiervan is. Toch maar eens vragen aan een goed katholiek.
We brengen het brood eerst naar de boot en gaan dan een wandeling maken over de kasteelmuur. Hiervoor moet wel een kaartje worden gekocht voor 1 euro. We lopen eerst in ruim een half uur rond over de enorme muur die soms wel 30 meter hoog is. Daarna nog eens op het aan de voet van de muur gelegen wandelpad.
Terug op de boot even de beentjes omhoog en een biertje. Om half negen gaan we met inmiddels knorrende magen de stad in om Paella te gaan eten. Dit is onze laatste dag in Spanje en dus de laatste kans om dit streekgerecht op de juiste locatie te nuttigen. We kiezen een restaurantje uit en bestellen een flesje wijn en Paella. Er wordt ons gezegd dat dit wel 20 á 25 minuten kan duren. Dit wordt iets later. Annette wilde bijna weggaan en had ze tot kwart voor tien gegeven. Precies een minuut hiervoor kregen we de Paella. Het zag er prachtig uit maar het was moeilijk eten. De Paella zat vol met verse verschillende schelpdieren die nog wel uit hun huis moesten worden gepeuterd. Ook veel grote garnalen die opgevist uit de saus met de hand gepeld moesten worden. Voor Annette die niet van het kluiven is een hele opgave. Mede door het lange wachten is het niet helemaal geworden waar we op hadden gehoopt.
Maandag 26 september
Vandaag naar Viana do Castelo in Portugal. Bij vertrek staat er geen wind en een vervelende zeegang. Het eerste stuk op de motor is niet prettig maar als we op zee zijn begint het te waaien en kunnen we zeilen. De swell komt nu ook meer van achter en we gaan door de tot 22 knopen toenemende wind steeds harder de goede kant op. Onderweg nog wel even de tijd genomen om het Spaanse gastvlaggetje te verruilen voor het Portugese gastvlaggetje. Als we in de haven zijn roepen we de jachthaven op want er moet een brug open om daar binnen te komen. Ook hier weer 3 man voor maximaal 8 passanten. De brug gaat open en we worden weer prima geholpen bij het afmeren. We liggen hier met de kont naar de steiger en aan de voorkant aan een mooringlijn. Een prima plek, alleen het havenkantoor en sanitair is wel een eind lopen. We liggen met de Aegir een Nederlandse Breehorn 37, 2 Fransen en een Zweeds schip.
Als we na een rondje door de stad op een terras een biertje doen komen er naast ons twee Nederlanders zitten. Dit blijkt de bemanning van de Aegir. Even later komt ook de bemanning van de Ruimtevaarder, althans de vader met twee kindertjes van ook een Nederlands schip aanlopen. We maken kennis en een gezellig praatje.
Dinsdag 27 september.
Vandaag de stad verkennen. Eerst fijn badderen waarbij het wel lang wachten is op heet water. Dat zou met de huidige water schaarste toch anders moeten. Daarna vers brood scoren wat nog niet eenvoudig blijkt. Ook de bakker begint hier niet voor 8:30 uur. Afijn na een wandeling van een half uur toch met vers brood terug op de boot. Als we het ontbijt op hebben gaan we op pad. Boven op een heuvel staat een kathedraal die we volgens het gidsje wat we hebben gekregen moeten gaan zien. Eerst de stad door en dan de trap op. 650 treden omhoog tot de kerk. Wel een geweldig uitzicht na dit klimmen. En dan kunnen we nog hoger tot helemaal in het kleine koepeltje bovenop de kathedraal. Nog eens 150 treden over steeds kleiner wordende trapjes. Het laatste stuk is zo klein dat de toegang met lichten wordt geregeld. Als je boven bent is er buiten plaats voor hoogstens 6 mensen.
Gelukkig is het buiten het seizoen en niet druk. Weer 150 treden lager drinken we koffie met Pastel de Nata een klein Portugees gebakje.
Maat petit fourtje. Dan nog de 650 treden naar beneden. Gelukkig gaat dit een stuk makkelijker.
We gaan daarna naar het hospitaal schip “The Gil Eannes”. Het schip uit 1955 is ingericht als museum over de visserij. De schepen uit Portugal gingen in die tijd massaal naar Newfoundland om Kabeljauw te vangen. Dit werd gedaan in kleine roeibootjes die vanaf een moederschip eenmaal op de visgronden aangekomen te water werden gelaten. De vis werd op het moederschip gelijk schoongemaakt en ingezouten om het goed te houden. Dit was zo massaal dat dit hospitaalschip meevoer om de zeevaarders die gewond raakten of ziek werden te verzorgen. Aan het einde van de rondleiding is er nog een mooie film met originele beelden die dit leven toont. Genoeg cultuur deze dag.
Nog een gezellig praatje op de steiger met Sjuul van de Aegir en dan boodschappen doen in de stad. Om 7 uur gaan we richting restaurant om wat te eten. Gelukkig hierin Portugal weer normalere etenstijden. Wellicht omdat we hier weer in een bij het daglicht horende tijdszone leven. We eten heerlijk, Annette kabeljauw en ik picanja. We nemen er ook nog een lekker toetje bij. Annette heerlijk ijs en ik een crêpe met heel veel aardbeien, ijs en veel slagroom.
Woensdag 28 september.
We zijn vandaag een uur eerder op dan gepland. Mijn wekker is nog niet naar Portugese tijd gezet dus denken we om half negen op te staan maar is het pas half acht. Mooi op tijd dus vandaag.
We badderen hier nog even want dit is niet overal zo netjes en schoon als hier. We liggen nog aan de walstroom dus piepen we ons broodje nog even op in het elektrische oventje. Na het ontbijt lever ik de sleutel van het sanitair in bij de havenmeester en vraag via de marifoon een brugopening. Hier wordt gelijk gehoor aan gegeven dus varen we nog voor 9 uur de haven uit. Er staat geen wind in tegenstelling tot de beloofde 10 tot 13 knopen. Dit blijft de hele 34 mijl zo, dus het hele stuk op de motor. Je kijkt er toch vanop hoe vaak er geen of erg weinig wind staat. 40% van de tot nu toe afgelegde mijlen hebben we op de motor gevaren. We komen met 5 schepen tegelijk aan in Leixoes.
Er is wat verwarring bij het vragen naar een ligplaats via de marifoon. Duidelijk is dat er voor schepen langer dan 10 meter op dit moment geen plaats is. Wij varen voorzichtig de haven in waar twee man allerlei gebaren maken waar wij niet echt wijs uit worden. Ik denk te begrijpen dat we even moeten wachten. Dit blijkt te kloppen want na wat communicatie tussen het havenkantoor en de mannen worden wij naar een box verwezen. Daar worden we dan weer wel netjes opgewacht en worden we geholpen bij het afmeren. We steken wel wat uit maar verder lijkt het een prima plek. Het aanmelden neemt weer veel tijd in beslag. Al onze papieren worden doorgebladerd en gekopieerd. Eerst worden alle gegevens met pen in het aanmeldingsformulier geschreven en daarna nog in de computer ingevoerd. Erg omslachtig allemaal. Er is ook geen vaste procedure blijkbaar want in elke haven is het weer anders. Afijn na een half uurtje is alles geregeld en hebben we voor drie nachten € 72,00 afgerekend. We hebben gisteravond al lasagne gemaakt dus dat kan nu zo de oven in. Na het eten maken we nog een wandeling langs de bijna verlaten boulevard. Het waait inmiddels flink en golven van 2 meter breken op het strand en de rotsen. Er zijn ook hier weer heel veel eetgelegenheden maar het seizoen is duidelijk voorbij. Nog geen 5% van de tafeltjes is bezet. Er lijken dan ook meer personeelsleden dan gasten rond te lopen.
Het is inmiddels al een uur donker als we weer op de boot terug zijn. Ondanks het mooie weer wordt het hier dus ook herfst alleen dan voorlopig zonder het in Nederland bijbehorende weer.
Donderdag 29 september.
Dat over het weer had ik gister niet moeten zeggen. We worden wakker door een gierende wind en regen. Om kwart over negen is het even droog en snel breng ik een fiets naar buiten en race naar de supermarkt om een broodje te halen. Als we ontbijten regent het alweer. Deze ochtend blijven we dus lekker binnen. Gelukkig keert rond de middag de zon weer terug. Wel blijft het hard waaien. Er is geen boot die weggaat en er komt ook niets binnen. Wel is er vannacht een enorm cruiseschip aangekomen. Vandaag dus een dagje extra druk in Porto. Wij pakken de fietsen om de omgeving te verkennen. Porto doen we morgen wel. Het is hier net als in Spanje. Zo is er een keurig fietspad en zo rijd je weer op de weg tussen de auto’s. Het blijft goed opletten dus. Het plaatsje doet wat rommelig aan en biedt weinig vertier. We zijn al een tijdje op zoek naar een stukje PVC buis 50 mm om hiermee de uitlaat iets te verlengen. Nu komen de uitlaatgassen met het koelwater vlak uit bij de romp. Hierdoor komt er steeds wat roetaanslag op de romp. Nu de boot zo mooi wit blijft is dit extra storend. Ik hoop dit met een kort stukje buis te verminderen. Bij de Attalia, onze vorige boot, werkte dit goed. In Spanje is het niet gelukt. Dus hier maar op zoek naar een bouwmarkt. Na 3 km door de stad zei Google bestemming aan de linkerkant. In eerste instantie niets te zien. Het bleek een kleine winkel onder een flatgebouw. Ook hier geen buis 50 mm. Gelukkig dacht de man mee en kwam er achter uit zijn magazijn nog een verloopstuk 50 naar 40 mm. Voor 90 cent gaan we kijken of het werkt. Bij de boot rommel ik nog wat met de landvasten. Afgelopen nacht knerpten deze nogal wat de slaap niet bevorderde. Het lijkt beter. Nu de website maar weer een bijwerken. Je bent zo weer een paar dagen verder en dan is het toch weer een heel klusje. Niet alleen de tekst maar ook de foto’s uitzoeken, van de telefoons halen en in een kleiner formaat opslaan. Omdat we het meestal via onze internet bundels moeten uploaden kunnen we ons geen foto’s van 5 MB of meer veroorloven. Al met al ben je met 5 dagen verslag toch gauw 3 á 4 uurtjes bezig.
Vrijdag 30 september.
Vandaag op de fiets naar Porto. Gezien de ervaring zagen we er wat tegenop. 12 kilometer tussen het drukke verkeer, maar ja als je er bent moet je Porto wel gaan zien en bovendien lag ergens in de stad onze bestelde internet dongle op ons te wachten. (Deze dongle konden we huren voor de vier maanden in Portugel, met onbeperkt internet gebruik. Als de avonden wat korter worden is het wel leuk om af en toe eens een tv-programma te kunnen kijken.) Gelukkig hebben we het verkeerd ingeschat. De tocht loopt over een prachtig fietspad, eerst langs de kust en daarna langs de rivier de Douro.
Pas toen we echt het centrum in moesten werd het een gekkenhuis. Wat een verkeer en dan ook nog veel steil omhoog lopende straatjes. Bovendien waren er nogal wat straten afgesloten wegens onderhoud aan wegen en bouwwerkzaamheden. Maar Porto is een mooie oude en vooral erg gezellige stad waar het nog steeds wemelt van de toeristen. Het is er, ook nu het seizoen afloopt, drukker dan in Amsterdam. Om de haverklap zagen we weer een kudde achter iemand met een paraplu aanlopen. Ook zagen we diverse tuctucs waarin je een rondleiding kon krijgen. We vonden snel de winkel waar de dongle zou liggen. Nu dit was prima geregeld en binnen 2 minuten stond ik met de dongle weer buiten. Nu eerst maar even koffie met wat lekkers. Het is best nog fris in de wind en de schaduw dus een fijn plekje in de zon gezocht. Na de koffie het oude centrum in. Deels te voet en dan weer een stukje fietsen.
Uitgebreid geluncht ook weer heerlijk in de zon.
Na nog een uurtje stad houden we de drukte voor gezien en fietsen weer richting haven. Echt zin in een museum hadden we niet maar vlak bij de haven was nog een klein museum, Musea da Quinta de Santiago, waar we toch nog even naar binnen zijn gegaan. Voor de kosten hoefden we het niet te laten, 1 euro entree per persoon. We zijn de enige bezoekers en krijgen een privé rondleiding van een goed Engels sprekende jongedame. Na een half uurtje stonden we weer buiten. Nog even wat boodschappen gehaald en om 18:00 uur zijn we weer terug op de boot.
Zondag 1 oktober.
Om 10 uur varen we de haven uit voor de bijna 40 mijl naar Aveira. Er staat geen wind dus op de motor.
We varen langs een kust die de Nederlandse zou kunnen zijn. Strand met duinen. Alleen nergens van die foeilelijke badplaatsen.
Gelukkig begint het na 10 mijl toch wat te waaien en met de halfwinder varen we gemiddeld 4,5 knopen. We houden zoveel mogelijk de kust en varen binnen de 15 meter dieptelijn. Gisteren kregen we in de app toch weer bericht over een orka aanval tussen Sines en Setubal, op het stuk waar we nu bijna varen. Gelukkig komen we ze niet tegen. Wel nog vlak voor we de rivier bij Aveiro op varen een grote groep dolfijnen. Deze keer springen ze zelfs rechtstandig uit het water. Helaas hebben we dit niet kunnen vastleggen.
We varen nog 6 mijl de rivier op. Links alleen maar natuur rechts industrie en een kade met roestige schepen. De haven ligt buiten het plaatsje en is erg klein en rommelig. Het is een vereniging met een tot onze verrassing gezellig clubhuis, waar niemand is. Voor het eerst hoeven ze onze papieren ook niet te zien en is het formulier in 1 minuut ingevuld. Prima plek voor ook nog eens een prima prijsje.
Zondag 2 oktober.
We halen vandaag de fietsen weer uit het vooronder. Altijd wel even een klusje vooral om ze naar buiten te krijgen. Al met al valt het eigenlijk wel mee en in 20 minuten staan ze klaar om te gaan fietsen. We drinken nog koffie op de boot en stappen op de fiets. Eerst fietsen we naar het stadje wat erg toeristisch is maar wel leuk en gezellig. Aveiro wordt het Venetië van Portugal genoemd. De rondvaarten worden hier gedaan met traditionele schepen van hier, die allemaal kleurrijk beschilderd zijn.
Het heeft wel wat maar een vergelijk met Venetië is wel wat overdreven.
We fietsen het dorp uit en vinden een prachtig aangelegd fiets/wandelpad van planken langs en door het Estuarium van de rivier. Na een kilometer of 12 zoeken en vinden we een eettentje in een dorp. Het is klein en zit helemaal vol met Portugezen. Naast ons zit een jong stel dat Engels spreekt en ons wat wegwijs maakt met de kaart. We kiezen kabeljauw van het huis. Als het iets langer duurt, wij hadden nog niets te klagen, komt de kokkin zich al verontschuldigen. Wij vinden het niet erg en blij gaat ze weer naar de keuken. 10 minuutjes later krijgen we het gerecht voor ons. Een enorm stuk vis met een soort aardappel chips en diverse groenten. Het is echt erg lekker. Annette neemt nog een toetje en ik doe een koffie. Dit alles met brood, een kaasje, olijven en 2 biertjes voor nog geen 30 euro.
We fietsen weer terug naar Aveiro en als we onderweg nog een Lidl tegenkomen doen we gelijk nog wat boodschappen.
We brengen deze naar de boot en doen op de boot een biertje en eten een broodje.
Na het eten gaan we nog even naar het stadje voor een ijsje en dan nog even wat foto’s maken van de zeezoutwinning. Weer op de boot genieten we nog even van de zonsondergang. Zodra deze onder is wordt het nu snel kouder en verdwijnen we naar binnen. Het is weer een prachtige dag geworden.
Maandag 3 oktober.
Vandaag weer een stapje verder naar het zuiden. We vertrekken wat later om geen stroom tegen te hebben tijdens de 6 mijl naar zee. Onderweg naar zee zien we veel vissers die op schelpdiertjes vissen door vanuit traditionele bootjes met een schepnet aan lange flexibele stokken. Deze schrapen ze over de bodem met een schokkende beweging. Het lijkt ons een inspannende zware klus.
Het is windstil en dat blijft de hele dag dus doet de motor het werk. Wel staat er op zee nog een flinke swell en zonder steun van een zeiltje met wat wind is het een schommelig tochtje. Gelukkig komen we ook deze tocht geen orka’s tegen en belanden we na 6 uurtjes veilig in de haven van Figueira da Foz. We eten op de boot de nasi die we nog over hebben van gister en lopen dan nog even het plaatsje in. De haven heeft een mooi front maar het stadje stelt verder niet zoveel voor. Een nachtje is dan ook wel genoeg.
Dinsdag 4 oktober.
Gister zagen we dat er direct aan de haven een versmarkt is. Na het ontbijt lopen we er heen en dit blijkt echt een hele mooie. Groente, fruit, bloemen en prachtige vis ligt er uitgestald op de kramen. We slaan er flink wat fruit in en brood voor vandaag. Om 10:30 uur varen we de haven uit. Het zicht is net voldoende voor een veilige vaart. Een uur later komt er een vaag zonnetje bij en is er net voldoende wind om te zeilen. 3 uur later is de wind weer op en trekt het weer dichter. Gelukkig blijft het zicht voldoende en om 18:00 uur meren we af in de haven van Nazaré. Het aanmelden duurt een uur. De havenmeester is alleen en heeft het erg druk. Erg onhandig is ook dat de haven uit een noord en zuid deel bestaat waar hij tussen moet pendelen. Elke keer bijna een kilometer rijden in een golfkarretje. Afijn we hebben een fijne plek.
Woensdag 5 oktober.
De zon schijnt en het is heerlijk weer. We lopen over de boulevard naar de stad. Nazaré is bekend over de hele wereld omdat hier de hoogste golven om te surfen zijn. Wel tot 25 hoog. Nu is de zee echter zo vlak als een spiegel en valt er niets te surfen. We lopen 20 minuten voor we echt in het plaatsje zijn. Nazaré zelf bestaat uit een beneden en een boven stad. De boulevard is uiteraard beneden. Het is erg toeristisch met heel veel winkeltjes met het bekende spul. Kettinkjes, tasjes en goedkope kleding. Uiteraard ontbreekt ook de horeca niet. We kijken ervan op dat het nog zo druk is. Wel is het voor veel mensen een vrije dag. Het is de dag van de revolutie. In 1910 werd de monarchie afgeschaft en in 1812 werden ze weer onafhankelijk na bezetting door Napoleon. We gaan met het treintje naar de bovenstad. We nemen een enkeltje om na het bezoek naar beneden te lopen. We hebben gelezen dat je deze wandeling niet mag missen en kiezen dan voor het lichte dalen.
We hebben boven op rots een prachtig uitzicht. Je loopt er vlak lang een steile afgrond en nergens enige beveiliging. Dat is toch wel anders dan in Nederland. Het is mede door het weer en de vele vrolijke mensen heel gezellig.
Aan het strand wordt ook vis gedroogd en verkocht. Nou ja verkocht? We zien zowel op de heen als terugweg niemand wat kopen. Wel worden er veel foto’s gemaakt, van deze stalletjes met erachter oude vrouwen in klederdracht. Misschien is het ook wel alleen voor de toeristen.
Donderdag 6 oktober.
Vandaag willen we naar een klein rotseilandje wat 6 mijl uit de kust ligt. We zijn op tijd op maar als we ons hoofd naar buiten steken is het een klein wereldje. Met dit zicht kunnen we niet weg. Even afwachten dus maar. Een uurtje later is het zicht voldoende verbeterd en varen we de haven uit. Eenmaal op zee trekt het toch weer behoorlijk dicht. We besluiten met goed uitkijken toch door te varen maar zien, als het niet echt verbetert, af van bezoek aan Berlenga, dat kleine eilandje. Als de zon niet schijnt is het zicht onder water toch ook een stuk minder.
Meer als een halve mijl wordt het niet dus zoeken we de haven van Peniche op. Hier liggen alle schepen al dubbel afgemeerd dus gaan wij in de havenkom voor anker. We blijven aan boord en gaan de volgende dag gelijk door naar Oeiras waar we via de telefoon een plaatsje hebben gereserveerd. Al moeten we hier morgen nog wel even over bellen om het te bevestigen.
Vrijdag 7 oktober.
Het is weer mistig als we ‘s ochtends bovendeks komen. Gelukkig is het zicht net voldoende voor een veilige vaart. We varen dicht langs de kust waar alleen af en toe een klein visbootje ligt. We snappen nog steeds niet wat iemand eraan vindt om uren in zijn eentje in de mist op een piepklein hobbelig bootje te zitten om misschien een vis te vangen. Maar ieder zijn ding.
Gelukkig komt er snel een waterig zonnetje door, wat gelijk lekker voelt. Als we halfweg zijn breekt de zon echt door en begint het ook wat te waaien. We hijsen de halfwinder op de spiboom omdat de wind recht van achter komt. Zo blijft hij mooi vol staan en lopen we 5 knoopjes.
Onze reservering is bevestigd dus op naar Oeiras. Via de app waarschuwt onze Belgische vriend Donald voor aantrekkende wind bij kaap “Cabo da Roca” Dit blijkt te kloppen de wind trekt hier behoorlijk aan. Tot 22 knopen gaat het nog prima, we stuiven erdoor.
De snelheidsmeter komt niet meer onder de 7 knopen. Als het nog wat harder gaat waaien en we zelfs de meter op 9 zien staan wordt het te wild en halen we de halfwinder naar beneden. Dit is bij deze wind best wel een dingetje maar het gaat goed. Hij is zelfs nergens nat geworden. We gaan verder met uitgeboomde genua waardoor het weer heerlijk varen is.
Als we om Cabo Rasco zijn wordt de wind weer hard minder en de laatste mijlen moeten weer op de motor. Er zijn zeilwedstrijden voor de kust bij Cascais en een van de begeleidingsboten komt naar ons toe met de vraag of we nog orka’s hebben gespot. Gelukkig kunnen we deze vraag met nee beantwoorden. Het hele gedoe met de orka’s wordt nu wel echt een probleem. Ze lijken weer terug in dit gebied met de laatste dagen 6 gerapporteerde aanvallen. Op één schip na hebben alle schepen roerschade opgelopen.
Wij meren om 17:30 uur veilig af in de haven van Oeiras waar we door Donald en Martine op de steiger verwelkomd worden.
We ruimen even snel wat op en doen daarna bij hun op de boot een borrel en een hapje.
Zaterdag 8 oktober.
Vanochtend ontbijten we met verse broodjes die door de haven om half negen aan boord zijn gelegd.
We hadden hier in de reviews al over gelezen. Toch leuk zo’n stukje extra service.
Als we het ontbijt op hebben ruimen we eerst de boot maar eens op en doet Annette een paar wasjes. Dan boodschappen en lunch. De zomer is met 27 graden en zon weer helemaal terug. Als we op de fiets stappen en langs de stranden rijden zijn deze ook overal vol met zonnende en zwemmende Portugezen. Onze speurtocht naar een nieuw stretch onderlaken eindigt zonder resultaat met een biertje op een zonnig terras. Afijn later maar eens verder zoeken.
We maken een grote pan spaghetti waar we heerlijk van eten en nog genoeg overhouden voor een tweede maal.
Zondag 9 oktober.
Zondags ontbijt, verse, gebrachte, broodjes met aardbeien en een gekookt eitje.
Dan nog een wasje en wat opruimen want Cor en Ellen komen morgen voor een of twee dagen vanuit Tavira in de Algarve. Na de website te hebben bijgewerkt gaan we op pad om de buurt nog wat te verkennen. We volgen de borden historisch centrum van Oeiras. De route loopt door een mooi park waar op dit moment circus “Nederland Monteira” zijn voorstellingen geeft. Er is aardig belangstelling als we van het geluid uitgaan tenminste. Zelf laten we dit vermaak aan ons voorbij gaan. Aan het eind van het park staat een paleisachtig gebouw wat gerestaureerd wordt. Dit blijkt met de bijbehorende tuinen eigenlijk het hele historische gedeelte. Wel drinken we er op een terras nog een biertje voor de historische prijs van € 1,20. Terug op de haven eten we de rest van de spaghetti en gaan op tijd onder de wol.
Maandag 10 oktober.
Na het ontbijt krijgen we via de app de gedeelde locatie van Cor. Hieruit blijkt dat ze er veel eerder zullen zijn dan gedacht. Ik ga razendsnel om boodschappen uit terwijl Annette de boel aan kant maakt. Om 10:30 uur rijden Cor en Ellen de parkeerplaats op waar wij ze staan op te wachten. Ze mogen parkeren op het haventerrein zodat we de parkeerkosten uitsparen. Het is echt een heel fijne haven. Jammer genoeg begint het te regenen zodra we op de boot zijn en houdt het tot 16:00 uur niet meer op. We hebben elkaar al meer dan 4 maanden niet gesproken dus vervelen doen we ons niet.
Als de regen stopt maken we nog een wandeling door het park en gaan dan op zoek naar een restaurant. In eerste instantie valt dit niet mee. Op maandag blijkt er veel dicht. Uiteindelijk belanden we in een restaurant waar we plaats nemen in een oude treinwagon. Alles is heel smaakvol gerestaureerd en de bediening is ook prima. Ook het eten blijkt heerlijk dus al met al een zeer geslaagde keuze. We doen op de boot nog een borrel en gaan op tijd naar bed. Morgen op tijd weer op om Lissabon te gaan bekijken.
Dinsdag 11 oktober.
Om 7:30 uur zijn we op. Dat is voor ons inmiddels vroeg. We badderen en ontbijten waarna we naar het station lopen. Voor net geen 10 euro brengt de trein ons in een half uur naar Lissabon.
Het is prachtig weer en erg gezellig in de stad. We zijn er maar een halve dag dus is er geen tijd voor musea. De stad alleen is echter al mooi en bezienswaardig genoeg om ons prima te vermaken.
We willen gebruik maken van een Uber taxi om ons terug naar de haven te laten brengen.
Het zal wel aan ons liggen maar het aanmaken van een account heeft langer geduurd dan de rit terug. Hoewel de chauffeur hier, door zijn laten we zeggen sportieve rijstijl, ook zijn steentje aan bij heeft gedragen. Afijn om 15:00 uur kunnen we Cor en Ellen weer uitzwaaien want die hebben nog een rit van 350 km te gaan. Wij drinken nog een glas op de boot en sluiten zo een hele geslaagde dag af.
Woensdag 12 oktober.
We hebben ons plan om de rivier de Taag verder op te varen laten vallen. Er zijn niet echt mooie ligplaatsen dus besluiten we om door te gaan richting zuiden. De bestemming is nu Sesimbra. Het blijft zeuren met de wind. Stukje zeilen dan weer geen wind dus de motor aan dan is er weer wind dus halfwinder optuigen. Als alles weer staat valt na 10 minuten de wind weer helemaal weg. Al met al de helft gezeild en de andere helft gemotord. De haven heeft slechte recensies en is ook nog eens vol. We besluiten om voor anker te gaan.
Wel moet er nog worden getankt dus gaat de bijboot overboord en het motortje erop. Het tanken gaat zeer voorspoedig en ik ben in een half uurtje terug met 35 liter diesel. Na het eten stappen gaan we nog even de wal op om het plaatsje te bekijken en brood voor de volgende dag te bemachtigen. We landen op het strand maar door de golven gaat dit niet helemaal goed. Net als ik uitstap komt er een extra grote golf waardoor ik half omval en dus behoorlijk nat wordt. Afijn straks op de boot maar wat droogs aan. Het plaatsje stelt niet veel voor maar we vinden nog een kleine supermarkt die open is. Er staan veel mensen in de deuropening waar ik net langs naar binnen ga. Annette wil mij volgen maar door al de mensen en het half donker struikelt ze over een ongelijke drempel. Ze wordt snel op de been geholpen door een aardige jongen. Hij is er met zijn vriendin die Annette tot haar verbazing in het Nederlands aanspreekt. Het meisje blijkt sinds kort met haar moeder in Portugal te wonen en de aardige jongen is haar vriendje.
Er volgt een leuk gesprekje waarna we besluiten snel weer naar de boot te gaan. Het is inmiddels wel al donker en Annette haar enkel en knie doen behoorlijk pijn. Het instappen gaat gelukkig beter als het uitstappen en zo kom ik nat en Annette een beetje kreupel weer terug op de boot.
Donderdag 13 oktober.
We gaan nu maar gelijk door naar Sines. De orka’s lijken even ergens anders en er is ook nog wat wind. We kunnen het grootste deel dan ook zeilen en meren al om 16:00 uur af. Het water in de haven is glashelder en zit vol met vis. Verder is de haven ook erg netjes dus boeken we maar gelijk voor 2 nachtjes. Ik ga alleen het plaatsje in om wat te eten te halen. Annette heeft nog last van haar knie en enkel hoewel het gelukkig erg meevalt. Na een half uurtje kom ik terug met twee afbakpizza’s en is ons avondmaal ook weer geregeld.
Vrijdag 14 oktober.
Na heerlijk te hebben gebadderd en ontbeten breng ik het vuilnis weg. Als ik terug kom bij het hek word ik aangesproken door twee jongens. De vraag is of ze mee kunnen en mogen varen naar Sagres. Ik sta er wel voor open en na overleg met Annette en gezamenlijk koffie drinken besluiten we dat ze mee kunnen. Wel blijkt er als verrassing ook nog een hond bij te horen. De mannen gaan weer van boord na te hebben afgesproken dat ze zich morgenochtend om 7 uur melden. Wij gaan het stadje in voor boodschappen. De supermarkt is 4 km lopen dus besluiten we om tussendoor te gaan lunchen. Ook in Portugal is dit de belangrijkste maaltijd en zo hebben wij vanavond genoeg aan een broodje. We vinden een echt Portugees restaurant waar we de enige buitenlanders zijn. Het eten is er prima en met volle buik gaan we verder. Om bij de supermarkt te komen moeten we langs en over de snelweg. Er is echter wel een zebrapad en een trap om er te voet te komen. Na de boodschappen willen we een milkshake halen bij de McDonalds. Tot onze verbazing heeft de Portugese Mac deze niet in het assortiment. We doen het dan maar met een ijsje. Nog even naar de Lidl voor wat vergeten dingetjes en dan terug naar de boot. De avond ervoor had ik echter nog een terrasje gezien met een geweldig uitzicht op de haven. Daar doen we nog een lokaal gebrouwen biertje en genieten van het geweldige uitzicht.
Zaterdag 15 oktober.
De wekker gaat af om het inmiddels voor ons onsoortige tijdstip van 6:00 uur. Om tien voor zeven melden de jongens met hond Slowmo zich en komen aan boord. Ze hebben er enorm veel zin in en zeggen dat het een droom is die werkelijkheid wordt. Lukas had namelijk gedroomd dat ze met een oudere man in een witte zeilboot mee zouden varen, dus ik schopte ze bijna weer van boord. Om iets over zeven varen we de haven uit met bestemming Sagres. Het is 60 mijl varen maar omdat we dicht bij de kust willen blijven in verband met de orka’s worden het er 65. Het wordt een afwisselende tocht met dan weer zeilen en dan weer een stuk op de motor. Het zijn gezellige jongens en zo hebben we de hele dag gespreksstof. Lukas is al 4 jaar onderweg en woont en werkt de laatste 2 jaar in Portugal, een half uur van Sines af. Hij heeft zelf een huis gebouwd op een stuk land met 6 anderen. Het is een groep die alles zelf doet en ook zelf hun eten verbouwt. Het klinkt allemaal erg jaren 70. Julian heeft hij pas een paar maanden daarvoor ontmoet op een festival. Het klikte goed tussen beiden en ze wilden allebei wel overwinteren in Brazilië dus dit is het eerste deel van hun reis daar naar toe. Ze willen er per boot komen omdat vliegen veel te snel gaat en niet in hun leven past. Ik zeg dat het ze misschien wel zal lukken maar dat de hond het grootste probleem gaat zijn. Hoewel het een erg lief beest is, zit de hele kuip binnen een uur vol met haar.
Voor zo’n tocht als vandaag met het prachtige weer is buiten blijven geen probleem maar bij een oversteek van enkele dagen of weken, kan dat natuurlijk niet. Er zullen weinig zeilers op een boot vol hondenhaar zitten te wachten.
Ze hebben best wat geld dus stel ik voor dat ze zelf op zoek gaan naar een boot. Dit idee wordt gelijk omarmt. Ik denk dat het ze nog gaat lukken ook. Wij hebben een leuke dag met Lukas uit Oostenrijk en Julian uit Duitsland. Het sturen vonden ze amazing en regelmatig hoorden we “wow”. Net voordat het helemaal donker is zetten we ze in Sagres aan land. Sagres heeft geen haven voor jachten dus pikken we zelf een mooring op en hebben een prima nacht.
Zondag 16 oktober.
We worden wakker met een appje “Goodmorning neighbours. Thank you so much for this amazing trip”. De mannen hebben op het strand geslapen en bedanken ons nogmaals voor de fantastische dag. We wensen elkaar nogmaals een goede reis en spreken af contact te houden.
Wij gaan vandaag naar Alvor waar we voor anker willen gaan op de rivier. Als we langs de rotsen bij Lagos varen gaan we daar even voor anker.
Dit om met het bijbootje door de grotten te roeien. Het is een toeristisch attractie en er zijn ondanks dat het seizoen over is, nog veel groepen die met kano’s hetzelfde doen. Het is echt prachtig en wellicht komen we er buiten het weekeinde nog terug zodat we dit fenomeen voor ons alleen hebben. We vinden een mooi plekje vlakbij Alvor waar we voor anker gaan. Het is een leuk plaatsje al is het wel erg toeristisch. Daar zullen we maar aan wennen want dat is natuurlijk bijna langs de hele kust het geval.
We eten erg lekker in een klein Italiaans restaurantje en roeien in het donker terug naar de boot.
Maandag 17 oktober.
We varen na het ontbijt naar een steiger waarvandaan de rondvaartbootjes vertrekken en zetten daar de fietsen aan land. De steiger blijft zo buiten het seizoen bijna de hele dag ongebruikt zodat we dit in alle rust kunnen doen. Naast onze ankerplek blijft een mooring vrij en we besluiten de boot hieraan af te meren. Als hij van iemand is zal die zich wel melden. We liggen in ieder geval geweldig.
Na een uurtje komt er een Duitse man van een oude kleine catamaran die zegt dat hij de mooring heeft gehuurd maar nu een betere heeft verder van de vaargeul. We maken een deal om voor 10 euro de komende drie dagen aan de mooring te kunnen blijven liggen. Wel hebben we er een beetje dubbel gevoel bij.
Na de koffie roeien we naar de wal en fietsen naar Portimão om Martine en Donald van de Bofcont te bezoeken. Als we er komen zijn ze niet aan boord en gaan wij het plaatsje even in. Rondom de jachthaven zijn er alleen maar resorts en is alles piekfijn in orde. De haven en omgeving zijn voor ons zelfs een beetje te en we zijn extra blij met ons anker plekje. We doen een biertje op een uiteraard zonnig terras en vinden dat we al aardig aan dit leven gewend raken. Donald belt dat ze terug op de boot zijn en dat we welkom zijn. We fietsen terug naar de haven en hebben weer een paar gezellige uurtjes. Donald en Martine hebben voor 3 november een plek op de wal in Mazagón besproken waarna ze voor een tijdje naar België terug gaan. Voorlopig is dit dan ook het laatste bezoekje. We nemen afscheid en fietsen terug naar Alvor. Als we na wat boodschapjes verder fietsen breekt de ketting van mijn fiets. Een Chinees productiefoutje. Gelukkig kan ik gewoon elektrisch verder rijden, dit had op een gewone of Europese elektrische fiets dan weer niet gekund.
We hebben eten voor vanavond op de boot maar dit blijft nog wel een dagje goed en we schuiven weer aan bij het Italiaanse restaurant. Het is nog heerlijk en we eten dus buiten in onze korte broek en t-shirt. Weer roeien we in het donker naar ons bootje.
Dinsdag 18 oktober.
Ons gevoel bij de mooring deal van gister komt uit. We worden door een oude Portugese visser aangesproken dat het zijn mooring is. Met handen en voeten vertellen wij ons verhaal. Afijn als we morgen weg gaan kunnen we wel blijven liggen en ik begrijp dat hij het met de man van gister gaat regelen. Na de koffie roeien we naar de wal om een ketting te vinden voor mijn fiets. Er zijn twee fietsverhuurbedrijfjes in Alvor maar geen van beide kan ons helpen. We zullen naar de Declaton in Portimão moeten. We overwegen een taxi maar ik besluit om een poging te doen om de oude ketting te repareren. Na een uurtje knutselen kan ik weer fietsen. We gaan toch maar om een nieuwe ketting uit want de ketting is nu in ieder geval twee schakels te kort en een nieuwe is hier waarschijnlijk goed te verkrijgen. Als we na een half uur fietsen bij de Declaton komen, is een nieuwe snel gevonden. We kopen er gelijk maar twee en een kettingkraker. Ook nog twee nieuwe shirts en een nieuw onderlaken rijker verlaten we het enorme shopping center waar we ons dus niet erg thuis voelen. Maar al die winkels bij elkaar is natuurlijk wel handig als je wat nodig hebt. Op de terugweg drinken we nog koffie met gebak en zo is het een geslaagd tripje geworden. We eten deze keer maar weer eens op de boot en maken wraps met kip. Het is nog steeds helder als we naar bed gaan en we kunnen ons dan ook bijna niet voorstellen dat het morgen voorlopig even over is met de zon.
Woensdag 19 oktober.
Als we wakker worden blijkt de weersverwachting toch echt te kloppen. Het is bewolkt en alles ziet er gelijk minder gezellig uit. Ik maak nog even een paar foto’s van de boot op de ankerplaats. Dit is iets wat we regelmatig vergeten. Deze hadden gister natuurlijk een stuk fraaier geweest toen de boot nog vol in de zon lag. Afijn, het rubberbootje aan dek gehaald en anker op om op weg te gaan naar Albufeira zo’n 20 mijl verder. Er staat een prima wind en we lopen alleen op de genua ruim 5 knopen.
Ondanks het sombere weer en de vervelende swell genieten we van de prachtige kust.
Vlak voordat we er zijn begint het te regenen en dus meren we af in onze zeiljassen. De reservering via de Navily app is goed gegaan en via de VHF krijgen we ons boxnummer door. Als we zijn afgemeerd is het ook weer droog en kan ik ons zonder jas gaan inschrijven. Dit blijft een gedoe. Tot Spanje gaat dit ongeveer net als in Nederland maar in Spanje en hier in Portugal moet je naast de boot registratie ook de verzekering polis en de paspoorten laten zien in elke haven. Alle gegevens worden dan eerst op papier ingevuld en daarna nog eens in de computer gevoerd. Als ze snel zijn duurt het een kwartier maar vaak is het typen met twee vingers en duurt het een half uur of langer. Wat ze met al die formulieren en de kopieën van de papieren doen blijft een vraagteken. EU?
Afijn we hebben een prima plek voor de komende dagen nu het weer wat minder is. Er liggen nog een aantal klusjes die we dan mooi kunnen doen.
Donderdag 20 oktober.
Bij opstaan dus regen. Volgens buienradar kunnen we om halftien even snel douchen zonder door de regen te hoeven. Het klopt en om tien uur zijn we weer schoon en fris op de boot. Ik heb met een kartonnetje het slot van de deur naar de steigers geblokkeerd. Er zijn problemen met het elektronische systeem waardoor het toegangskaartje niet werkt. Als het hek op slot is gevallen is het onmogelijk nog op de steiger terug te komen. Zeker met dit weer erg vervelend. Afijn, het tempo zit er vandaag niet echt in. Om half elf net het ontbijt op. Gelukkig hoeven we niets dus waar praat ik over. Inmiddels regent het ook weer en begint het nu ook harder te waaien. Er kwam zojuist een waarschuwing dat de golven vandaag meer dan 4 meter zouden worden. Mooi dat deze haven erg beschut ligt. We brengen de dag door op de boot, beetje lezen, beetje rommelen, voor we het weten is het zeven uur en besluiten we te gaan eten bij een Italiaans restaurant wat heel goede reviews heeft. Dit in tegenstelling tot de restaurants aan de haven.
Het is een kwartiertje lopen maar blijkt wat eten betreft de moeite waard. Het is alleen jammer dat we na een half uurtje nog de enige gasten zijn. 
Een overvolle tent is niet altijd leuk maar dit is ook niet echt gezellig. We laten het dus dit keer bij alleen het hoofdgerecht. We komen droog op de boot waar we nog even het journaal kijken wat muziek luisteren en op tijd naar bed gaan.
Vrijdag 21 oktober.
Vandaag het grootste deel van de dag regen. Met paraplu’s doen we boodschappen en besteden we de rest van de dag met klusjes en Annette besteedt haar tijd aan de administratie van de Watersportvereniging. Ik haal de lieren uit elkaar om deze schoon te maken en te voorzien van nieuw vet. Annette maakt een heerlijke pasta waar we lekker van eten. Verder sluiten we een abonnement af op NL ziet waardoor we Nederlandse TV kunnen kijken. Voor nog geen 8 euro per maand kun je dan op ons Portugese internet bijna alle Nederlandse zenders zonder reclame bekijken.
Tot nu toe hadden we met het mooie weer en het lange licht geen behoefte aan meer dan het journaal maar nu het zo vroeg donker is en het weer wat minder, is af en toe een uurtje TV best fijn.
Zaterdag 22 oktober.
Het weer is een stuk opgeknapt. Wel af en toe wat gespetter maar grotendeels droog en met 21 graden best aangenaam. We halen de fietsen uit het vooronder en doen de was. Wel iets meer werk dan thuis. De wasmachine staat 300 meter van de boot en je moet vaak wachten tot de wasmachine of droger vrij is. Zo loop je met de natte was naar de boot om een kwartier later weer terug te lopen voor de droger. Afijn voor de middag is de was weer gedaan en gaan we na de lunch op de fiets naar de Lidl om boodschappen. Dit is 4 kilometer dus goed te doen maar we moeten door het dorp waar we moeten lopen en ons tussen de toeristen door moeten manoeuvreren.
Annette heeft nog behoorlijk last van haar enkel dus dat lopen gaat moeizaam. Na anderhalf uur zijn we toch weer met de boodschappen terug op de boot.
Ik neem de laatste lier onderhanden en maak een praatje met onze buurman.
Het is een Amerikaan die hier in Albufeira een boot van een Belg heeft gekocht. Hij is hem hier aan het klaarmaken om over te steken naar Amerika. Hij wilde graag dit type schip, een SHE 36. Voor de bootjesmensen een S&S ontwerp uit 1977 en valt onder de ORC ¾ ton klasse. De Belgische eigenaar heeft hem wel goed uitgerust en verzorgd maar mede omdat hij meedoet aan de ARC moeten er nog veel veiligheidsdingen worden geregeld.
Veel mensen die oversteken doen dit in georganiseerd verband. De grootste en meest bekende organisatie is de ARC (World Cruising Club) Je betaalt hier wel een behoorlijk bedrag voor maar zij regelen ligplaatsen, papierwerk en organiseren allerlei workshops.
Wel stellen ze zeer hoge eisen aan de boot en de veiligheidsvoorzieningen. Hierdoor wordt een oversteek wel enkele duizenden euro’s duurder dan echt noodzakelijk.
Zondag 23 oktober.
De zomer is weer terug, de zon schijnt en het is 22 graden en heerlijk weer om te fietsen.
We gaan op de fiets naar Olhos de Áqua een klein vissersdorp waar we 30 jaar geleden een weekje op vakantie zijn geweest. Het was een van de door Annette gewonnen reisjes in de tijd dat heel veel fabrikanten prijsvragen uitschreven en waar Annette en haar zus Dia er heel veel van wonnen. Een beetje nostalgie dus. Het was een leuke fietstocht vooral het laatste stuk waar we een beetje uit de toeristisch kuststrook raakten. Het plaatsje zelf was wel weer heel toeristisch. We merken dat het herfstvakantie is want het is overal erg druk en je hoort erg veel Engels en Nederlands. We moeten zelfs in de rij voor een tafeltje om wat te drinken.
Er is een mooi strandje waar flinke golven staan. Er wordt druk gezwommen en kinderen hebben veel plezier in de prachtig blauwe zee.
Annette gaat op een bankje zitten en ik loop even over het strand en maak wat foto’s van de rotsen en de daarop spattende golven. Toch lastig zo’n verzwikte enkel.
Op de terugweg doen we nog boodschappen want morgen willen we naar la Culatra, een klein eilandje waar niet veel te krijgen zal zijn. Met volle rugzakken en tas aan het stuur komen we terug op de boot.We raken weer aan de praat met de buurman en nodigen hem uit om bij ons een biertje te komen drinken. Hij blijkt een in Amerika geboren Hollandse vrouw te hebben en zijn schoonouders zijn inmiddels weer terug in Nederland. Hij woont met vrouw, zoon en dochter in een kleine plaats boven Seattle en komt met zijn boot in een verenigingshaven waar ze net als bij ons in Broekerhaven zelf werkzaam zijn. Met de grote meren en de vele eilandjes hebben ze daar een fantastisch vaargebied. Zijn boot heeft hij “Dubbel Zout” genoemd omdat hij het een leuke naam vindt en gek is op het gelijknamige dropje.
Nik heeft met zijn Duitse buurman die ook alleen op zijn boot is afgesproken om samen te gaan eten en wij eten ravioli met de rest van de pasta saus.
Maandag 24 oktober.
Vandaag gaan we weer een stukje verder. Eerst zwaaien we buurman Nik uit die naar Portumão gaat waar hij een afspraak heeft om nog wat elektronica probleempjes op te lossen.
Wij tanken de boot nog even af en gaan op pad naar la Culatra. De wind laat het weer afweten dus de net getankte diesel moet er gelijk aan geloven. Later kunnen we nog een paar uur zeilen maar het laatste stuk moet toch de motor weer aan. Als we het waddengebied binnen willen varen, hebben we de eb stroom tegen.
Deze loopt door de nauwe ingang met 4 knopen naar buiten. Door de swell die er recht tegenin staat geeft dit, terwijl er geen wind staat, een ruig zeetje. Zodra we echter binnen zijn is het water weer vlak en neemt de stroom ook weer af.
Om vijf uur liggen we voor anker, weer 25 mijl verder. We blijven vandaag aan boord. Morgen de bijboot te water en het eilandje op. Het is een prachtige plek. Maar er is wel een dingetje. We liggen met deze wind precies onder de vliegtuigen die uit Faro vertrekken. De motoren staan dan op vol vermogen dus best veel herrie. Gelukkig wordt er ‘s nachts niet gevlogen.
Dinsdag 25 oktober.
We zijn al op tijd op. Het eerste vliegtuig gaat om zeven uur over en de plaatselijke vissers veroorzaken met regelmaat flinke golven. We besluiten om de boot later een stuk te verleggen zodat de vissers en watertaxi’s wat minder dicht langs varen en we ook niet meer recht onder de vliegtuigen liggen. Eerst maar even de bijboot te water en het motortje erop.
Je kunt niet zonder, maar het is steeds best wel een klusje.
Als de bijboot klaar ligt en de koffie op gaan we richting eiland. We kunnen de bijboot afmeren in de kleine vissershaven en zo eenvoudig aan land.
We wandelen door het dorpje en later over een houten plankier naar het strand, waar we even gaan zitten voor een biertje.
Annette blijft daar zitten en ik ga even een strandwandeling maken en kom terug met wat schelpen. We lopen weer terug en besluiten bij een klein eethuisje te gaan lunchen. We gaan zitten aan een tweepersoons tafeltje en er wordt gevraagd of we alleen wat willen drinken of ook wat eten. Als we daar wat willen eten moeten we twee tafeltjes opschuiven. Ook prima. We eten heerlijk en naast ons zitten een oma en opa met dochter, schoonzoon en vier kleindochters. Als de laatsten aan de wandel gaan blijven de opa en oma nog zitten en hebben we een leuk gesprek, uiteraard over boten. Zelf zijn het ook watersporters maar geen zeilers. De boot is zeewaardig maar zij niet. Ze zijn wel een paar keer het Wad op geweest maar nu blijft het bij Friesland. Als hun kleinkinderen terug komen geef ik ze onze gevonden schelpen. Ze zijn er blij mee en wij kunnen, als we daar behoefte aan hebben nog nieuwe gaan rapen.
Na deze lekkere en gezellige lunch gaan we weer naar de boot, waar we nog lekker in de zon zitten.
Woensdag 26 oktober.
Na het badderen ga ik vers brood en wat lekkers halen op het eiland. Een uurtje later zitten we aan de koffie. Na de koffie stappen we in ons rubberbootje om naar een wrak te gaan kijken het is laag water en het is nu bijna geheel zichtbaar. Het ligt er waarschijnlijk al wat langer, het is behoorlijk aangegroeid en het heeft veel zwerfvuil verzameld. Vooral veel resten van visnetten en touw. De mast ligt er omgevallen naast en er is geen hoop op dat dit ooit nog wat wordt. Maar ondanks dat dit een natuurgebied is wordt het blijkbaar niet opgeruimd.
Terug op de boot ruimen we wat op en maken luierend de dag vol. Toch bijzonder dat wij, toch 2 drukke mensen die eigenlijk nooit stil zaten nu de dagen laten passeren en ons toch geen moment vervelen. In de loop van de dag krijg ik keelpijn, afijn zal morgen wel over zijn.
Donderdag 27 oktober.
Ik word wakker met een behoorlijk zere keel en voel mij verder ook niet lekker. Na de koffie toch maar een corona test gedaan. Het is snel duidelijk, de test is positief. We gaan onze contacten na maar we vinden geen duidelijke bron. Annette voelt zich nog prima dus houden we voor zover mogelijk op een bootje van 10 meter afstand van elkaar. We lezen veel en doen voor de rest weinig. Er liggen nog wel wat klusjes maar daar heb ik geen zin in. Als ik verder niet zieker wordt, valt het allemaal wel mee en kunnen we na zondag weer de wal op.
Vrijdag 28 oktober.
Annette is op de bank gaan slapen, ze heeft nog geen verschijnselen dus wie weet.
Ik krijg het midden in de nacht erg benauwd door een vastzittende slijmprop en we ruilen van plek zodat ik wat rechterop kan gaan liggen. Annette voelt zich ook steeds minder dus morgenochtend ook maar testen. De volgende ochtend blijkt uit de test dat we het nu allebei hebben. Ontloop je het ruim 2 jaar in Nederland, waar vooral ik best wel vaak contact heb gehad met mensen die corona bleken te hebben, loop je het nu hier op waar we hoofdzakelijk buiten leven en niet vaak langdurig contact met anderen hebben. We moeten in quarantaine en kunnen dus nu geen boodschappen halen. Een honderd meter naast ons ligt een Nederlands schip, genaamd Bor,
waar we via de Orka app groep de gegevens van hebben en zo vragen wij of ze voor ons brood kunnen meenemen als ze naar de wal gaan. We krijgen gelijk een appje terug dat we maar een lijstje moeten maken en dat zij het zullen brengen. Zo krijgen we na een paar uurtjes 2 verse broden en broccoli op de boot afgeleverd en hebben we op afstand toch nog even een gezellig gesprek. Verder doen we deze dag niet veel dan een beetje hangen.
Zaterdag 29 oktober.
We hebben een rommelige nacht. Omdat we nu toch beiden corona hebben kunnen we wel weer samen slapen. Ik heb echter veel last van slijm en kan in de beperkte ruimte niet lekker wat rechterop liggen. Ik ga weer naar de bank in de kajuit en na een tijdje lukt het om wat uurtjes te slapen. Annette ligt nu ook wat ruimer en pakt ook nog de nodige uurtjes.
Al met al weer geen beste nacht. Nu we weer op zijn gaat het eigenlijk wel weer. Lang niet fit, maar ook niet echt erg ziek. We ontbijten dankzij onze buurtjes van “De Bor” met vers brood dat we ook nog even in ons oventje doen.
Voor het badderen heb ik de motor een half uurtje laten draaien. Zo hebben we en heerlijk warm douchewater en weer wat extra stroom in de accu’s. De laatste dagen is het best lekker weer, maar er is veel sluierbewolking en de zon staat een stuk lager waardoor de zonnepanelen minder opleveren. Al met al gebruiken we toch nog wel wat. De koelkast, het ankerlicht, 2 telefoons 2 tablets, een PC en ’s avonds natuurlijk wat verlichting. Ook de plotter staat 24/7 aan voor de ankerwacht. Het komt er op neer dat we zo zonder walstroom de accu’s niet volhouden. Dus zal af en toe de motor of het aggregaat even moeten draaien. Niet erg, maar je zit wel een paar uurtjes met geluid.
De bootbuurtjes zijn weer naar de stad en appen of we nog wat nodig hebben. Erg lief dat ze aan ons denken en we vragen nog om wat tomaten. We zullen alvast maar een flesje wijn klaar zetten want je weet nooit of we dat afgesproken biertje samen zullen drinken. Zij gaan binnenkort in ieder geval een andere richting dan wij.
We gaan nu snel aan de slag om de website weer bij te werken. Enkele lezers hebben er hun zondagmorgenritueel van gemaakt dus nu we toch even tijd genoeg hebben zullen we aan hun wensen tegemoet komen. We gaan na een broodje toch even naar de wal voor een kleine wandeling en brengen dan gelijk het afval weg. We houden alles netjes gescheiden en moeten nu wel het hele dorp door om bij de plek te komen waar je dat ook gescheiden kunt wegdoen.
Als we teruglopen langs de andere kant van het dorpje komen we eerst bij een lagune en dan langs een strandje waar blijkbaar de vissers alles dumpen wat ze niet meer kunnen gebruiken.
Het hele gebied inclusief dit dorp is natuurreservaat. Dit zie je aan dit stukje echter niet echt af. Ook liggen er veel schepen te vergaan. Of dit ooit opgeruimd wordt, wij denken van niet.
Aan de naam op een van de wrakken zien we dat er waarschijnlijk ook iemand uit ons landje hieraan heeft bijgedragen.
Als we terug varen naar de boot gaan we langs de “Bor” die ons melden dat de bestelde tomaten al bij ons aan boord liggen. Na een gezellig praatje vanuit ons rubberbootje gaan we terug naar de Place44 waar ik dit nog even aan de website toevoeg.
Zondag 30 oktober.
Vandaag voelt Annette zich nog steeds niet beter, ikzelf voel mij al een stuk beter dus als dit zich morgen doorzet kunnen we wel naar de haven van Olhão. Het water in de tanks schiet al weer aardig op dus dat zou mooi zijn. Het is wederom weer heerlijk weer en dan voel je je ook al beter.
Na de middag zijn we nog even naar het eiland gevaren voor een klein wandelingetje en we hebben de rest van de dag heerlijk buiten gezeten met een boek.
We worden op deze waarschijnlijk laatste dag hier getrakteerd op een prachtige zonsondergang met rimpelloos water.
Maandag 31 oktober.
We zijn laat uit bed. Het is al rond tien uur als we gebadderd aan het ontbijt zitten. Ik ben naar de maatstaf die ik vind op internet klachtenvrij. Geen koorts en niet meer hoesten of niezen.
We besluiten naar Olhão te varen. Het is maar 3 mijl en een leuk tochtje door het waddengebied van Ria Formosa. Dit strekt zich uit van een paar mijl ten westen van Faro tot voorbij Tavira.
Het is een gordel van smalle eilandjes die geheel uit zand bestaan. Daarachter ligt een gebied wat vergelijkbaar is met onze wadden alleen veel smaller. Maar net als onze wadden is het voor vogels een belangrijk gebied waar ze foerageren tijdens hun trek.
Vlak voor we er zijn bel ik of ze plek voor ons hebben. Hoewel het seizoen nu echt over is, is de haven bijna helemaal vol. Gelukkig is er nog een vrije box voor ons. Toch een voordeel dat we niet zo groot zijn. Veel van de boten die dit soort reizen maken zijn 12 meter en meer. Daar was hier geen plek voor geweest.
Als we vast liggen doe ik wat boodschappen. Annette blijft nog aan boordje want die is, wat ze noemen, nog niet klachtenvrij. Het begon bij haar ook later dus zal het ook wel wat later over zijn.
Het weer is vandaag wat minder zonder zon en af en toe een spatje regen. Einde middag maken we samen nog wel een wandelingetje zonder dicht in de buurt van anderen te komen. Hopelijk is over 2 dagen alles weer voorbij en kunnen we weer onbezorgd verder reizen.
Dinsdag 1 november.
Vandaag voelen we ons allebei weer prima. Nog wel wat slapjes maar geen gehoest, geen genies en zonder koorts. We durven het aan om samen lekker te gaan lunchen. We houden nog wel zoveel mogelijk afstand. Volgens de richtlijn mag het na 5 dagen als je klachtenvrij bent, maar toch nog even voorzichtig. Met ons tweetjes buiten aan een tafeltje in de zon moet het veilig zijn.
In de zon bij 22 graden is het weer erg genieten. Als het eten ook nog erg lekker blijkt, zijn we het hele corona gedoe alweer bijna vergeten. Verder wandelen we nog wat door het plaatsje en rommelen we nog wat op de boot. Op de orca app verschijnen zorgelijke berichten. Er is weer een attack geweest van de orca’s en wel zo hevig dat het schip water maakte. Het is in een gebied waar wij al vele weken geleden waren.
Gelukkig was er een schip in de buurt die de may day hoorde via de marifoon en konden de opvarenden overstappen op dat schip. Helaas kwam de reddingsboot te laat om het schip te kunnen redden. De Smousse, zoals het Franse schip heette, ging jammerlijk naar de bodem van de oceaan. Dit soort dingen houd je bezig. Gelukkig is onze constructie van het roer en de as anders, waardoor we niet verwachten tot zinken te komen bij een attack.
Woensdag 2 november.
Vandaag doen we nog even flink boodschappen. We gaan vandaag weer terug naar de ankerplek bij La Culatra om Maaike en Douwe van de Bor nog even te bedanken voor de goede zorgen tijdens ons ziek zijn.
Als we terugkomen van boodschappen doen is de Wateraap 3 in de haven aangekomen. We hebben ze sinds Gijon niet meer gezien. We lopen even naar ze toe om ze te begroeten. Ze zijn hier voor 1 nachtje om te provianderen. Morgen gaan ze oversteken naar de Canarische eilanden. Ze hebben een extra bemanningslid aan boord.
Het is een tante van Pascal van 78. Een fitte vrouw en zeilster in hart en nieren. We stellen voor dat wij koffie zetten en ze nu even niet van het werk houden. Een half uurtje later zitten we gezellig bij ons in de kuip en praten we bij. De tante van Pascal zeilt mee tot de Canarische eilanden waarna de Wateraap 3 doorgaat naar Kaapverdië en daarvandaan oversteekt.
Na een uur zeggen we elkaar weer gedag. Zij gaan druk aan de slag en wij vertrekken naar La Culatra.
Donderdag 3 november.
Vandaag verlaten we onze ankerplek bij La Culatra. Uit bed stap ik overboord. Het logwieltje zit weer vast waardoor dit niets meer aangeeft. Met borstel en duikbril verdwijn ik onder de boot om dit te verhelpen. Het water is warmer dan tot nu toe en ik boen gelijk nog maar even de waterlijn. Daarna heerlijk afspoelen met warm water onder onze buitendouche. Wat een luxe.
Ik zet nog even een flesje wijn bij de Bor aan boord met een bedankbriefje waarin Annette schrijft dat ze het biertje nog tegoed houden. Ze zijn vandaag al vroeg met hun bijbootje naar Olhão vertrokken.
Gevonden op Culatra. Overstekend “wild”
We verlaten dit stukje wad via een niet bebakend zeegat. We durven dit aan omdat het bijna windstil is en er op zee geen swell staat. We scharelen afgaand op de dieptemeter naar buiten. Als op een gegeven moment de diepte terugloopt naar 1,5 meter is het toch spannend. Gelukkig blijkt dit het laatste bultje te zijn en loopt de diepte daarna alleen maar op. Al snel is het 10 meter diep.
Er is inmiddels ook wat wind dus gaat de halfwinder omhoog en zeilen we in 10 meter diepte vlak langs een verlaten strand tot de volgende ingang. Dit is weer een bebakende ingang naar het plaatsje Tavira. Een plaatsje zonder haven dus moeten we voor anker. Het water is erg smal en ligt vol met privé moorings en visbootjes. We varen tot dit op houdt en gaan voor anker. Er staat nog een flinke eb stroom en het waait inmiddels 16 knopen. Het anker lijkt wel te houden al voelt het niet echt goed. Na een paar uur neemt de wind wat af en liggen we nog op onze plek. Het is wel ver van alles af en Annette vindt het geen fijne plek. Als het na het eten donker is en het tij kentert lijken we toch niet helemaal op onze plek te blijven. Naast ons ligt nog een vrije mooring waar we ons voor de zekerheid ook nog aan vast maken. Zo moeten we toch wel blijven liggen. Dan rond 22:00 uur varen er veel vissers vlak langs de boot. Dit ook nog eens met een flinke vaart met bijbehorend hekgolven. We plaatsen nog een extra ankerlicht zodat ze ons goed kunnen zien. Zolang het ankeralarm niet afgaat zal het wel goed gaan. Op de GPS kun je een anker alarm instellen. Deze waarschuwt als je meer dan een ingestelde afstand verplaatst. Wel een geruststellende gedachte. Als rond 23:30 uur de meeste vissers op zee zijn, keert de rust terug. We gaan naar bed en hopen dat de vissers niet te vroeg terug komen.
vrijdag 4 november.
Na een wat rumoerige nacht, door veel vissers die vlak langs ons voeren en twijfel over de houvast van het anker besluiten we ons geluk iets verderop te zoeken. We gaan anker op en varen 2 mijl verder de rivier op tot we niet verder kunnen. We liggen pal voor het plaatsje Santa Luzia wat er vanaf het water gezellig uit ziet.
Na de koffie roeien we naar de wal op zoek naar vers brood. Je merkt dat het seizoen nu echt wel over is. Veel eettentjes zijn dicht en het stadje doet wat verlaten aan. Het is er wel netjes, zeker ten opzichte van andere plaatsjes waar we waren. We vinden een klein winkeltje, met het assortiment en de hoeveelheden van een flinke supermarkt. Je kan hier niet te fors zijn ander pas je niet door de paadjes. We scoren een vers brood, druiven en 5 liter mineraal water.
Op de terugweg zien we een gezellig terrasje waar nog aardig wat volk zit. We besluiten hier maar te gaan lunchen. Jammer; de laatste twee dagmenu’s zijn net vergeven en we kunnen alleen nog een tosti krijgen. Dan maar naar de boot voor een broodje. We klimmen weer in ons rubberbootje en er 
moet flink geroeid worden tegen wind en tegen stroom. Om 3 uur gaan we weer naar de wal om een wandeling te maken. Als we net op pad zijn lopen we tegen 2 stel Hollanders aan die hier met de camper zijn. Ze hebben de stoelen op de kade gezet langs het water en zitten daar heerlijk in het zonnetje. We maken een praatje en lopen daarna verder.
We komen bij een groot park met vakantiehuisjes. Ook hier is niet veel reuring meer. We doen nog even een biertje op een terrasje maar als een Engels stel opstaat zitten alleen wij er nog. We lopen terug en gaan met de rubberboot weer naar de boot en maken een Hollandse groentesoep. Het is inmiddels windstil en met de maan in het derde kwartier doet deze plaats idyllisch aan. Het wordt vast een betere nacht als we net gehad hebben.
Zaterdag 5 november.
Vandaag besloten hier pas maandag na de middag weg te gaan. We liggen prachtig en kunnen de fietsen bij een steigertje op de wal zetten. We badderen vandaag maar even binnen. Plaatselijke vissers liggen tot 5 meter naast onze boot dus om ons nu buiten schaamteloos te douchen willen wij deze mensen niet aandoen. Als we de boot bij het steigertje afmeren begint de man van de plaatselijke rondvaartboot te schreeuwen dat we daar niet mogen liggen. We negeren dit maar even en na 20 minuten staan de fietsen op de wal en liggen wij weer netjes achter ons anker.
De man is ook bij gebrek aan klanten helemaal niet gaan varen. Wellicht heeft hij nare ervaringen met andere zeilers. Na een broodje aan boord stappen we op de fiets en gaan richting Tavira. Dit blijkt een erg leuke plaats. Er zijn veel toeristen maar het stadje is erg origineel gebleven. In ieder geval geen lelijke hoogbouw in en om het centrum. We doen een ijsje wat nog prima past bij dit prachtige zonnige weer. Daarna fietsen we nog wat en als we weer terug zijn in Tavira drinken we nog een biertje met een klein hapje. Op de terugweg komen we langs een Lidl waar we dan nog maar wat boodschappen doen. Terug op de boot genieten we nog van een prachtige zonsondergang en eten we de rest van de lasagne van vrijdag.
Zondag 6 november.
Vandaag een beetje op tijd opgestaan want we gaan een flink eindje fietsen. Als we de koffie op hebben gaan we op pad met als bestemming Altura. Er is een mooi fietspad aangelegd met Europese subsidie. Het is inderdaad een mooie route alleen ziet het er wel erg naar uit dat de paden er al lang waren. Alleen de bordjes zijn nieuw en misschien hier en daar een verbindingspaadje.
Na ruim een uurtje fietsen komen we aan in Altura. Het is een echt toeristenbadplaatsje waar duidelijk het seizoen over is. Langs het hele straatje richting strand alleen maar gesloten eettentjes. Gelukkig is er op het strand nog een restaurant geopend. Hier is het met het prachtige weer dan ook erg druk. We hebben geluk als er net een paar mensen weggaan en wij hun tafeltje krijgen met uitzicht over het strand en de oceaan. Morgen zullen we dit vanaf de andere kant gaan zien als we richting de Guadiana rivier gaan.
We bestellen zeebaars wat een prima beslissing blijkt. Voor beiden een flinke heerlijk gegrild exemplaar.
Wat hebben we toch een fantastisch leven. Na nog een heerlijk nagerecht maken we nog een korte strandwandeling. Annette heeft nog steeds wel behoorlijk last van haar enkel dus niet te veel forceren. Op de terugweg neem ik een verkeerde afslag waardoor we een wel heel avontuurlijk pad, over privaat terrein moeten nemen om weer op de route te komen.
‘s Avonds eten we een bruchetta broodje met een kop soep. Weer een prachtige dag.
Maandag 7 november.
Vandaag weer wat verder. Eerst nog even naar de Lidl voor boodschappen. Daarna halen we het anker op waar dan nog een roestig exemplaar aan blijkt te hangen. Waarschijnlijk van een oude mooring voor een klein visbootje. We krijgen hem vrij snel los zodat we naar het steigertje kunnen varen om de fietsen op te halen. De man van de ferry is nergens te bekennen dus kunnen we dat in alle rust doen. Als ze weer netjes in het vooronder liggen eerst maar even een kop koffie. Het is elke keer toch een zwaar klusje. Maar wat hebben we al een plezier gehad van deze aanschaf. Na de koffie gaan we op de motor naar de uitgang van dit gebied waar we 4 mooie dagen hebben doorgebracht. Als we weer eens in de buurt zijn komen we zeker terug. Zodra we weer op zee zijn steekt er een klein briesje op en gaan de zeilen omhoog. Hard gaat het niet maar voor vandaag liggen er ook niet zoveel mijlen voor de boeg.
Na een paar uur draait de wind en kan de halfwinder erop. Als we bij de ingang van de Guadiana rivier zijn lopen we zelfs nog even 6,5 knopen. Het laatste stukje de rivier op hebben we stroom tegen en moet de motor erbij om nog wat voortgang te maken. Na 3,5 mijl gaan we net voorbij de vissershaven van Ayamonte voor anker. Het is weer een prachtig plekje en met een bijna volle maan ziet het er geweldig uit.
Dinsdag 8 november.
Vandaag wordt onze oudste zoon Tom 35 jaar, hij viert het de 12de, maar ook dan zijn we er niet bij. Reizen is leuk, maar dit soort gelegenheden moeten we missen helaas.
Als we ons hoofd naar buiten steken is het bewolkt. Ja, zelfs hier is het niet altijd zonnig. Na ons buitendouche ritueel, tijdens het ontbijt, vallen er zelfs wat spatjes. Als we op pad gaan breekt gelukkig al snel de zon weer door en varen we op een spiegelgladde rivier onder de brug door. Ook al weet je dat je eronder door kunt, het is toch altijd weer spannend als je omhoog kijkt.
De rivier is erg breed en er vaart bijna niemand. Heuvels aan beide oevers met af en toe een huis. Veel ook verlaten en vervallen. Pas na 10 mijl komen we bij een piepklein plaatsje, Guerreiros do Rio, waar we kunnen afmeren aan een steigertje. We hebben wat last van onze darmen. We hebben waarschijnlijk iets verkeerds gegeten of gedronken en vandaag zijn onze darmen compleet in de war. We zijn er niet ziek van maar zoeken om de beurt het toilet op.
Als we een tijdje op de boot zitten worden we aangesproken door een Nederlands stel. Ze zijn hier neergestreken na lang over de wereld te hebben gezeild. Hier aan de rivier een klein huisje gekocht waar ze de winters doorbrengen. Inmiddels wel weer een zeilboot gekocht die hier op de rivier aan een mooring ligt. Ze nodigen ons uit om als we zin hebben maar een keer langs te komen. We wisselen onze kaartjes uit waarna ze verder moeten om de hond uit te laten.
In het plaatsje is verder niets, op een kleine kroeg aan de rivier na. Er staan wel veel tafeltjes en picknickbanken dus zal het hier zomers wel druk zijn. Nu komen er alleen wat Portugezen uit de buurt en wat bootjesmensen die hier voor anker of aan een mooring liggen.
Wel is er nog een piepklein museum waar de visserij langs de Algarve en met name langs de rivier wordt weergegeven. Elke plaats blijkt ook zijn eigen beschildering van de bootjes te hebben. Dit zie je nu bijna nergens meer terug dus goed dat dit hier is vastgelegd. Na 15 minuten staan we weer buiten.
We doen een biertje op de 35ste verjaardag van Tom en de waardin maakt een foto van ons samen met de boot op de achtergrond. Dit alles voor € 2,40. We eten vandaag hartige taart op weer een erg mooie plek.
Woensdag 9 november.
Vandaag even een dagje rust. Beetje wandelen, beetje klussen en verder wat lezen. We eten een patatje met een salade van tomaat en ui. Het meest uitgebreide wat ze hier hebben.
Donderdag 10 november.
Vandaag door naar Penha de Aguia. We meren nog even af in Alcoutim waar we het kasteel bezoeken. De kaartjes van het museum bij Guerreiros do Rio zijn hier ook nog geldig dus kunnen we dit niet laten schieten.
We kopen nog brood en wat andere zaken bij de plaatselijke kruidenier en gaan dan weer verder. Tot Pomaräo staan er nog bakens maar vanaf daar houdt dit op. Wel staan er dieptecijfers op de Navionics kaart. Voorzichtig dus maar. Het valt allemaal reuze mee en de kaartgegevens blijken aardig te kloppen. Als we aankomen is er inderdaad een steigertje met ook nog een plaats voor ons. Verder is er echt niets.
Beneden op de boot hebben we zelfs geen bereik om te bellen laat staan enige vorm van internet. Dat dit op zee zo is zijn we gewend maar hier is dat toch even wennen. Als we een berg oplopen hebben we wel bereik om te bellen wat toch weer een veilig gevoel geeft. We zien verder niemand terwijl er wel een auto geparkeerd staat. Deze blijkt van een visser die even later binnen komt. Een paar flinke vissen gaan mee en een paar mogen in een jute zak nog een nachtje doorbrengen in de rivier. De man spreekt enkel Portugees dus blijft het bij een groet. Als hij weg is komen er nog een paar Engelsen kijken die ons vertellen dat er nog een klein restaurantje is even verderop maar dat die alleen open is op verzoek. Dat wordt dus zelf koken. Prima, we hebben toch al niet zo’n trek want we nog steeds flink last van onze darmen. We zullen de details verder achterwege laten maar fijn is het niet. Hebben we eigenlijk nooit last van maar misschien toch wat mindere weerstand door onze corona besmetting van vorige week.
We maken nog een kleine wandeling maar hier in de bergen wordt het al snel donker dus weer snel naar de boot. Lekker lezen en op tijd naar bed.
Vrijdag 11 november.
Na een doodstille nacht aan een het steigertje waar verder niets is gaan we na het ontbijt met het rubberbootje richting Mertola.
We durven niet met de boot verder omdat er van dit stukje rivier geen kaarten zijn. Net als we denken dat dit wel had gekund wordt de rivier steeds smaller en komen we bij een stroomversnelling waar we de bodem kunnen zien. Het is weliswaar bijna laag water maar dit had toch wel spannend geworden. Na anderhalf uur komen we bij het plaatsje Mertola.
Het is een mooi plaatsje met een kasteel met hierin een piepklein museum. Het is gratis maar je hebt het dan ook in een half uurtje bekeken. Daarna bezoeken we nog de klokkentoren die ons wat teleur stelt. Het kerkje is daarin tegen wel weer erg mooi. Het is heel eenvoudig maar juist daardoor heeft het een bij deze plaats passende charme.
We hebben de hoogtepunten nu wel gehad en gaan lunchen. De pizza’s vallen wat tegen, weinig beleg, alleen erg veel kaas. Iets wat ook niet erg goed is voor onze darmen die nog steeds behoorlijk van streek zijn. We stappen weer in ons rubberbootje voor de terugweg.
Er liggen toch een paar flinke zeiljachten in het haventje, dus het kan wel, maar dan waarschijnlijk met hoogwater spring.
Om vier uur zijn we weer bij de boot en besluiten om nog een stukje terug te varen naar Pomaräo.
Als we bij het plaatsje Puerto de La Laja komen meren we af aan een steiger en bekijken het plaatsje. Het ziet er leuk uit maar buiten twee restaurantjes is er verder niets. We zijn weer snel op de boot en gaan die avond op tijd naar bed.
Zaterdag 12 november.
Na het ontbijt gaan we een op pad om bij het stuwmeer te gaan kijken. Als we door het dorpje lopen zie ik een Friese vlag wapperen. Er staat een man bij een auto die wat lengte betreft geen Portugees zou kunnen zijn. Annette vraagt of hij de Fries is die bij de vlag hoort. Dat blijkt zo te zijn. Er volgt een leuk gesprek waaruit blijkt dat de man 20 jaar geleden uit Lauwersoog is vertrokken voor een wereld omzeiling. Echter iemand bij de sluis zei tegen hem dat hij Portugal en met name de Guadiana rivier niet mocht overslaan. Eenmaal op de rivier kwam hij de liefde van zijn leven tegen in het piepkleine plaatsje Pomaräo en is nooit meer verder gekomen. Ze hebben nog wel samen flinke zeiltochten gemaakt naar de Canarische eilanden, Madeira en de Azoren terug naar Pomaräo op de Guadiana rivier. De boot is inmiddels verkocht en ze zijn hier erg tevreden. Mooi verhaal toch?
Afijn we kregen nog wat aanwijzingen om bij de stuwdam te komen maar ondanks deze aanwijzingen lopen we vast.
Nu is er nog een ander verhaal over verlaten spoortunnels die nog wel begaanbaar zijn. Dit trok ons en dus omgedraaid en de andere kant op gewandeld. De eerste tunnel vinden we al snel en vanaf hier volgden we een pad door de bergen over het oude spoor traject.
Hier en daar liggen nog wat stukken biels en wat resten van spoorbruggen. Het pad wordt echter steeds smaller en het wordt ook echt klimmen en klauteren. We zijn het spoor even bijster, tot we het traject weer zien maar dit ligt haaks op hoe wij gelopen zijn.
Het wordt een hele toer om daar te komen maar na een tijdje en wat geklauter zijn we weer op het juiste spoor. Links zien we een tunnel maar dit lijkt de weg terug. Dus eerst nog maar even de andere kant op gelopen. Dit loopt echter dood op een dicht gemetselde tunnel. (Dit zou later anders blijken)
We besluiten door de eerder geziene tunnel terug te gaan. Deze tunnel is behoorlijk langer en aardedonker. Hier waren we op voorbereid en hadden dus een zaklamp meegenomen. Opeens een enorm gefladder, in het licht van de zaklamp zien we een grote zwerm vleermuizen vliegen. Ja, dit is natuurlijk een ideale plek voor deze beestjes waar wij ze nu wreed verstoren.
We zien inmiddels weer licht en dus het einde van deze tunnel. 30 meter verder ligt alweer de volgende tunnel. Eerst maar even een appeltje en wat water.
We stappen de volgende tunnel in die hier en daar wat vochtiger is. Gelukkig heeft het hier niet veel geregend want anders was het wel erg nat geworden. Deze tunnel blijkt nog langer en ook hier weer veel vleermuizen. Ook ligt er op de grond tussen de resten van bielzen een vieze gelige substantie. Onderweg denken we twee keer het einde van de tunnel te zien maar dit blijken een soort van luchtschachten. Uiteindelijk komen we aan het einde waar we nu echt door een laagje water moeten. Gelukkig liggen er veel stenen zodat we onze voeten redelijk droog houden. Links zien we het pad waarover we heen hebben gelopen. Hier zijn we dus van het pad geraakt. Om weer op dat pad te komen volgt een laatste flinke klimpartij door een net niet droogstaande beek. Vanaf hier weer bekend terrein en na dus ruim 2 uur wandelen zijn we weer in het dorp. Toch een prachtige tocht.
Als ik verder zoek op internet vind ik nog een foto van de tunnel waarvan wij dachten dat hij dicht gemetseld was. Op deze foto is te zien dat hij wat dieper lag en dat er nu veel struiken voor zijn gegroeid die het zicht op de tunnel verhulde. We hadden dus misschien toch verder gekund.
Als we op de boot zijn besluiten we om een stukje terug te varen naar het plaatsje Puerto de La Laja wat dus weer in Spanje ligt. Het dorpje stelt niet veel voor maar er ligt wel een hele nieuwe steiger maar er is geen winkeltje of horeca. Ook zien we geen verder activiteiten om iets af te maken.
Als er een Spanjaard achter ons afmeert hoor ik dat ze er wel een soort van haven van willen maken en dat het volgend seizoen af moet zijn.
Het oude spoorlijntje.
De Romeinen wisten de kostbare metalen in São Domingos al op waarde te schatten en waren verantwoordelijk voor de allereerste mijnactiviteiten in deze regio. Al het makkelijk toegankelijke metaal was al door de Romeinen en later door de Moren weggehaald, waardoor pas in de negentiende eeuw werd ontdekt wat er nog onder de grond lag. Niet veel later ontstond er in São Domingos een mijnwerkersdorpje en werden er weer koper en later ook andere grondstoffen gewonnen. Dit keer niet door de Romeinen, maar de Engelsen van het bedrijf Mason and Barry.
Het ging de mijnen voor de wind. Niet alleen was dit het eerste dorp in Portugal met elektriciteit, er werd ook een spoorlijn aangelegd naar de rivierhaven in Pomarão die ook weer was gebouwd puur voor de mijnen. Het winnen van zwavelzuur was uiteindelijk niet de beste beslissing voor de Minas de São Domingos. De grond raakte hierdoor ernstig verontreinigd en ook steeds meer mijnwerkers werden ziek. Wij hebben ons laten vertellen dat toen er Portugese wetgeving kwam die bedrijven verplichtten hun milieuverontreiniging op te ruimen, Mason and Barry eieren voor zijn geld koos. Dat opruimen zou nogal een kostbaar grapje worden voor een verontreiniging op deze schaal, dus werd de mijn in de jaren ’60 gesloten en vertrok het bedrijf uit Portugal, 5000 Portugezen werkloos achter latend.
Zondag 13 november.
Het is mistig als we uit bed komen en ons hoofd naar buiten steken. Dit is de laatste dagen steeds het geval maar als de zon dan boven de berg uitkomt is de mist in 10 minuten verdwenen en volgt een zonnige dag. Op een filmpje in een van de bezochte musea werd dit ook al vermeld. Als de mist aan het optrekken is geeft dit prachtige plaatjes van de rivier. En inderdaad nog geen kwartier verder schijnt het zonnetje. We moeten nog even wachten met buiten douchen. Er staat een hele groep wandelaars naar ons te kijken op de kant. Als deze verder zijn gelopen kunnen we ons heerlijk douchen. Gister op de motor gevaren dus is het water heerlijk warm. Extra fijn omdat het ’s ochtends vroeg best nog wel fris is.
Zodra we klaar zijn gaan we weer een stukje de rivier af. Als we bij Alcotim komen zijn alle plaatsjes aan de steigertje bezet. Aan de Spaanse kant bij Sanlugar de Guadiana is nog een plek waar wij precies tussen passen dus meren we af in Spanje. Toch grappig. Aan de overkant van de rivier is het een uur vroeger. Wij zitten dus tot 7 uur ’s avonds in de zon terwijl deze aan de overkant, en schaduwzijde van de berg, al om half zes is verdwenen.
Het gaat natuurlijk nergens om maar toch leuk. Als we naar binnen gaan omdat het nu flink en snel afkoelt werken we de website bij kijken we nog even het nieuws en is er weer een prachtige dag voorbij.
Maandag 14 november.
Opgestaan en op zoek naar brood. Er zijn hier in Sanlugar de Guadiana twee kleine winkeltjes, in de tweede vind ik een brood. Pas op de boot blijkt deze van 11 november te zijn. Behoorlijk oud dus. Afijn, we doen het ermee. Toch verbaast het ons dat in landen waarvan gezegd wordt dat brood heel belangrijk is, er buiten de grotere steden, zo weinig keus is en dan ook nog van matige kwaliteit. In andere landen is juist de bakker een van de laatste winkeltjes die verdwijnen. Goed, vandaag gaan we naar Ayamonte waar het ongetwijfeld beter is. Als we om 10 uur wegvaren is het nog behoorlijk heiig en best wel fris. Na een tijdje doe ik toch maar een trui aan. De hele tocht de rivier af is er geen zon te bekennen. Pas als we er bijna zijn komt er af en toe een waterig zonnetje. Als we zijn afgemeerd en het aanmeldritueel hebben gehad voelt het zo in de stad toch weer heerlijk en kan de trui weer uit. We doen wat boodschappen in een supermarkt van een keten die we nog niet eerder hebben gezien. Ze hebben hier in ieder geval vers en lekker brood. Later vinden we nog een andere supermarkt die een zeer uitgebreid assortiment heeft. Lekker in de buurt dus hier gaan we ons de komende dagen mee redden. We eten asperges met biefstuk. We hebben hier ook weer ontvangst met onze Portugese dongle dus kunnen we ’s avonds wat TV kijken.
Dinsdag 15 november.
Vandaag voelen we ons weer een stuk beter en gaan een flink eind fietsen. Er is een pad door een natuurreservaat wat we nemen. Overal bordjes natuurreservaat maar ook overal veel troep langs het pad. Het is een strook tussen de kust en het vaste land waar het getij vrij spel heeft. Aan de zeekant zijn er dan weer duinen en strand. Deze strook staat dan weer volgebouwd met resorts en hotels. Als we wat verder zijn rijden we tussen enorme plastic kassen door waar vooral aardbeien worden gekweekt.
Hier hadden we al over gelezen. Deze kwekerijen zijn veelal illegaal maar worden gedoogd i.v.m. economische belangen. Ze onttrekken heel veel grondwater waardoor de natuur veel te lijden heeft. Ook werken hier arbeidsmigranten die uitgebuit worden.
De hele omgeving is vergeven van het landbouw plastic, overal liggen kleine stukjes. Als het te erg geworden is, wordt gewoon een nieuw stukje grond gezocht en blijft de troep van de oude kas liggen.
Maar wel een bordje natuurreservaat ertussen geplaatst. We lunchen in een behoorlijk verlaten toeristenplaatsje in het enige tentje wat open is. Het bestellen geeft wat problemen omdat er geen menukaart is en er is ook nog weinig keus. Ook wordt er geen Engels gesproken. Dat is in Portugal een stuk beter dan hier in Spanje. We bestellen salmonete, volgens Google Translate rode mul.
Als de bestelling komt liggen er op ons bord vier zielige kleine visjes voor acht zielige kleine hapjes met wat frites. We zien ze op andere borden ook liggen, dus het zal wel een lekkernij zijn. Al met al valt de omgeving wat tegen. Eenmaal terug begint het ook te regenen dus lekker knus ons bootje opgezocht.
Woensdag 16 november.
Vandaag een bewolkte en regenachtige dag. Beetje rommelen en lezen op de boot. In de tweede helft van de middag gaan we nog even de stad in. We laten bij een printservice onze instapkaarten alvast printen voor als we 5 december vanuit Sevilla naar huis vliegen. We boeken ook nog maar 1 stuks handbagage bij voor € 22,50 omdat zelfs onze laptop te groot is voor de vrijgestelde handbagage. We zouden het kunnen gokken maar als ze vervelend zijn kost het gelijk € 70,00 en een hoop gedoe. Bij de Lidl hebben we een verse Dorade gekocht. Gewoon een hele vis in een verpakking. Nu de kunst om deze te grillen. Met behulp van internet krijgt de vis de juiste kruiden en bereiding en zitten we heerlijk te smullen.
donderdag 17 november.
Vandaag schijnt de zon weer dus op de fiets richting strand. Eigenlijk ligt het strand op een soort schiereiland. Het heet dan ook Isla Canela. We fietsen over een brug en door weer een waddengebied. Wel is hier alles een stuk netter. Langs het strand is dan ook een lange strook bebouwd met appartementen en resorts. Ze laten zich hier voor de toeristen van hun beste kant zien. Ook ligt er een prachtige golfbaan. Het is er nu in november echter behoorlijk verlaten. Bijna alle horeca is ook hier dicht. Er zijn natuurlijk wel een aantal overwinteraars maar dat zijn er niet genoeg om de zaken open te houden. Het zijn er wel genoeg om de tentjes die nog wel open zijn, van een gezellige bezetting te voorzien. Het zijn ook hier vooral Engelse en Duitse pensionada. In ieder geval van een leeftijd dat wij ons er nog jong bij voelen. We parkeren de fietsen en maken een strandwandeling.
Als we na een tijdje neerstrijken op een terras en wat eten, zien we in het water steeds meer mannen verschijnen die in waadpakken met een soort zeef schelpdieren vergaren. Op een gegeven moment zijn het er wel meer dan 40. Waarschijnlijk toch een lucratieve bezigheid.
Wij fietsen weer terug naar de haven en vermaken ons op en rond de boot.
Vrijdag 18 november.
Vandaag weer een klusjesdag. Annette doet de was bij een wasserette die in de stad best wel een eind weg is. Ze neemt haar boek mee en blijft daar wachten tot de was gereed is. Ik haal diesel en benzine op de fiets. Op deze haven is geen brandstofstation en ik wil morgen wel met volle tank en reserve op pad. Gelijk ook maar even oliepeil gecontroleerd en een beetje water afgetapt bij het grof filter. Vooronder opgeruimd zodat de fietsen er weer in kunnen en de spullen die we nodig hebben bereikbaar zijn. Zo haal ik het elektrische kacheltje wat naar voren. Volgende week worden de avonden hier een stuk frisser en als we in een haven liggen is dit kacheltje een stuk makkelijker en stiller dan onze dieselkachel. Als Annette terug is eten we een broodje en bergen we de fietsen op.
We gaan nog even de stad in voor een laptoptas en een nieuwe reservetank voor de diesel. Een van de oude lekt en dat wil je niet in je boot krijgen. We slagen bij de chinees. Hier in Spanje en Portugal zijn er chinezen die mega winkels exploiteren. Zeg maar een Action XXXXL. Ze hebben bijna alles alleen moet je goed kijken naar de kwaliteit. Veel is natuurlijk rotzooi maar we komen met zowel een prima laptoptas als dieseltankje terug.
Zo, we zijn gereed om morgen weer een stukje verder te trekken.
Zaterdag 19 november.
We gaan weer een stukje verder oostwaarts. Eerst nog even wat boodschappen halen en even over de zaterdagmarkt.
Het is prachtig weer en gezellig druk in de stad. Dit houdt ons echter niet tegen en om 12 uur gooien we los en varen de haven uit. Er staat een mooie bries dus gaan meteen de zeilen omhoog en zo varen we de Guadiana rivier af richting zee. We hebben enorm genoten van deze grensrivier en komen hier zeker nog eens terug. Al is het niet met de boot dan wel met de camper.
Het eerste stuk is pal voor de wind maar zodra we op zee zijn kunnen we buiten de zandbanken om halve wind (wind van opzij) naar het oosten. Doel is de rivier de Rio Piedras op te varen en daar een haven op te zoeken. De wind is wat vlagerig tussen 12 en 22 knopen. We lopen tussen de 5,5 en 7,5 knopen dus het schiet lekker op. De invaart is een beetje trikkie tussen veel zandbanken door die zich steeds verplaatsen. Er staan dan ook aardig wat waarschuwingen in de kaart. De geul is echter goed bebakend en we gaan ervan uit dat de boeien op de goede plaats liggen. We komen dan ook zonder problemen binnen met een minste diepte van 2 meter. Dit is geen zeegat dat je met aanlandige harde wind wil binnengaan, we varen vlak langs de bijna droog liggende banken maar met deze aflandige wind en zonder swell is het prima te doen. We roepen de eerste haven op voor een ligplaats maar krijgen alleen een Spaanse reactie waar we niets mee kunnen. Als we de haven binnen varen staat er man in het Spaans tegen ons te schreeuwen. We begrijpen dat we niet welkom zijn al staat dit wel met koeienletters op een bord bij de ingang. Dan maar naar de volgende. Er liggen zes flinke havens dicht bij elkaar.
Hier geen reactie op onze oproep. We meren af aan de buitenkant van een steiger en ik ga op zoek naar een havenmeester. Die vind ik niet, wel een open havenkantoor waar de handmarifoon onbeheerd op een bureau staat.
Logisch dat ik geen antwoord kreeg. Een aardige ligplaatshouder vertelt dat de havenmeester in de kroeg zit en loopt met mij mee om een en ander te regelen. Eerst wil de havenmeester ons doorsturen naar de volgende haven. Hij spreekt geen Engels maar gelukkig vertaalt de man die met mij mee is een en ander. We zijn welkom maar er is niets, dus dacht de havenmeester (hier sailor of capitano genaamd) dat we verderop beter af zouden zijn. Afijn na een half uur is alles geregeld, het is dan inmiddels wel al bijna donker.
Zondag 20 november.
We gaan een stukje verder de rivier op naar het plaatsje El Terrón. Ook hier weer gedoe bij de haven. Volgens de kaart en Navily moeten we de tweede haven hebben. Hier worden we echter weer weggejaagd op een niet zo vriendelijke manier. We gaan een haven terug waar we dan wel weer uiterst vriendelijk worden begroet. De havenmeester wijst ons een plaats en helpt ons netjes afmeren. De steiger is wat vervuild door meeuwen maar verder is alles netjes. Ook het sanitair wat niet in Navily staat vermeld, is netjes voor elkaar.
Ze hebben echter een totaal afwijkende elektra aansluiting op de steigers maar na het betalen van € 50,00 borg krijgen we een verloopkabeltje. We eten een broodje en gaan dan de wal maar eens op. Rondom de haven zijn alleen wat nautische winkels en verder wat werkplaatsen. Wel zijn er 4 restaurants waar het gezellig druk is. Het is natuurlijk zondag en er wordt veel gevaren met hoofdzakelijk kleine motorbootjes. We wandelen richting bebouwing die we een stukje verderop zien. Als we er komen ziet het er erg netjes uit. In het midden is er een groot grasveld met een kiosk waar je wat te drinken kan kopen. Verder zitten er wat mensen en families te picknicken. Rondom dit veld staan allemaal gebouwtjes waar veel opgestapeld meubilair en een bar in staan. In een paar van die huisjes zit een hele familie gezellig te eten aan lange tafels. Wat dit precies is wordt ons niet duidelijk. Er is ook nog een fraai kerkje wat jammer genoeg op dit moment dicht is.
We halen een biertje en drinken dit heerlijk in de zon aan een tafeltje op het veld op. 20 november en in korte broek en korte mouwen. Als we het op hebben lopen we terug naar de haven. Als je wat verder kijkt is vooral rondom de gebouwen wel weer een enorme bende.
Overal ligt troep en heel veel plastic. Hoezo natuurgebied. Als we op de boot terug zijn genieten we nog van het mooie weer en prachtige uitzicht. Voor nu ons maar even niet ergeren aan alle rotzooi die we gezien hebben.
Maandag 21 november.
Vandaag wandelen we na de koffie naar de dichtstbijzijnde plaats Lepe. Ik zoek op internet of hier nog wat te bezichtigen is. Er is een museum maar dit is pas woensdag weer open. Wel ontdek ik zo dat de plek waar we gisteren waren, de plek is waar vroeger een klooster heeft gestaan. Het klooster van de Franciscaanse orde is in 1513 gesticht en is in de 19E eeuw verloren gegaan. In 1985 is hier een herdenkingsmonument geplaatst bij de ruïnes.
Toen het klooster verloren is gegaan, is een beeld verplaatst naar een kerk in Lepe. We zullen het gaan bekijken. Het is bewolkt maar wel heerlijk wandelweer. We vinden een weggetje tussen plantages waar bijna geen verkeer is. We herkennen natuurlijk mandarijnen- en sinaasappelbomen, ook zien we tomatenplanten en sla. Echter het merendeel zijn bladloze bomen die we niet herkennen. We komen iemand tegen die aan het mandarijnen plukken is, (waarschijnlijk niet de zijne). We vragen of hij kan zeggen wat het voor bomen zijn. 
Hij spreekt alleen Spaans dus moet Google maar weer helpen. Het blijken perzikbomen te zijn die in de winter hun blad verliezen. Het zijn er enorm veel zoals op de foto is te zien. Later zien wij een paar mandarijnen over een hek hangen en kunnen het niet weerstaan om deze drie te plukken. Lekker.
Dinsdag 22 november.
Om 11 uur maken we los en varen de Rio Piedras af richting zee. We hebben wel 2 mijl stroom tegen maar we willen met hoogwater naar buiten. Er staat dan ruim 2,5 meter water op de drempel bij de ingang en zo kunnen we zonder problemen de zee weer op. Het klopt allemaal, om half een zijn we op zee en vallen af richting Mazagón, 16 mijl oostwaarts. Er staat een licht bakstag windje van 7 knoopjes en 15 mijl is niet veel dus zeilen we rustig die richting op. Later neemt de wind nog iets toe en we komen geheel op zeil om 16:00 uur aan in Mazagón. Het is een mooie haven en we worden ook vriendelijk ontvangen.
Wel bijzonder is dat deze enorme jachthaven maar voor de helft bezet is.
Als we naar de ons toegewezen box varen zien we nog een Jeanneau Sun Rise 34 liggen. De boot komt uit België dus straks maar even kijken.
Als we afgemeerd zijn en de boot aan kant hebben lopen we er heen. De boot blijkt van Remy te zijn, een jonge vent uit Brussel. Hij heeft de boot 2 jaar geleden gekocht van iemand die er een rondje Atlantic mee heeft gezeild. De boot ziet er dan ook erg bereisd uit. Na een praatje wil Remy onze boot ook graag zien. We nodigen hem uit om vanavond een biertje te komen drinken. Hij vraagt of we het dan goed vinden dat hij nog twee jongedames meeneemt die net bij hem aan boord zijn gekomen en een maand mee zullen zeilen. Ze zijn Frans maar hij denkt dat ze wel goed Engels spreken. Zelf is hij ook Franstalig en de conversatie is in het Engels. Als Franstalige Belg uit Brussel spreekt hij hoegenaamd geen Nederlands.
Om 19:00 uur, als wij net de laatste hap van onze pizza op hebben, staan ze bij onze boot. De boot wordt bezichtigd en ervaringen uitgewisseld. Een van de meiden blijkt al veel zeilervaring te hebben en is de Atlantic al een keer overgestoken. De ander heeft nog geen enkele zeilervaring. Remy is al twee keer als bemanning overgestoken dus ook al redelijk ervaren. Hij wil rustig zijn boot op orde brengen en volgend jaar oversteken. We hebben een paar gezellige uurtjes zo samen. Morgen gaan ze verder naar Cádiz en daarna door de straat van Gibraltar de Middellandse zee op. We wensen elkaar goede reis en wellicht komen we elkaar nog eens tegen.
Woensdag 23 november.
Als we wakker zijn en onze hoofden naar buiten steken schijnt de zon weer volop. We besluiten om een flinke strandwandeling te maken en op de terugweg nog wat boodschappen te halen. De kust is vanaf hier weer vrij van industrie, hotels en andere hoogbouw. Er wordt door de Spanjaarden veel vanaf het strand gevist. We zien ze echter niets vangen op een piepklein visje na. We hopen niet dat het noodzakelijk is voor hun avondmaal.
Na een aantal kilometers gaan we van het strand en lopen door een wijk met volgens ons tweede woningen van de rijkere Spanjaarden. We komen bij de supermarkt waar we boodschappen halen zodat we de komende drie dagen voort kunnen. Als we morgen verder gaan komen we tot Sevilla niets meer tegen.
We doen nog een biertje op het terras bij de haven en gaan dan naar de boot en maken een flinke pan nasi waar we twee dagen van kunnen eten.
Donderdag 24 november.
Vandaag weer verder. Het is bewolkt en er staat geen zuchtje wind. Het wordt 32 mijl op de motor.
Als we ruim een uur onderweg zijn worden we opgeroepen via VHF op kanaal 16. Om ons heen is niets te zien buiten een paar vissersbootjes wat verder op zee. Ik beantwoord de oproep en vraag wat de bedoeling is. We varen een militair oefenterrein in waar op dit moment actief wordt geoefend. We krijgen een koers op die we 4 mijl moeten volgen waarna we nieuwe instructies krijgen. Dit is wel een aardig stukje om varen en nog verder van de kust zodat deze uit het zicht verdwijnt en het nog saaier wordt dan het al was. Even later wordt er nog een schip opgeroepen die de instructie krijgt ons te volgen. Na de opgegeven 4 mijl horen we niets dus roep ik zelf het begeleidingsschip op wat we overigens nergens zien. We moeten nog een halve mijl verder door varen. Na 10 minuten krijgen we een nieuwe koers op met de mededeling dat we na 4 mijl onze oorspronkelijke weg kunnen vervolgen. Al na 2,5 mijl mogen we recht naar onze bestemming gaan en worden we bedankt voor de medewerking. We zien echter nergens militaire activiteiten. De zee is erg rustig en er is nog steeds geen wind als we de geul naar Rio Guadalquivir volgen. Toch staan er naast de geul op de zandbanken enorme brekers. Dat zal hier met slecht weer wel erg onaangenaam zijn.
Er varen ons een tiental vissersboten achterop met de daarbij behorende krijsende meeuwen. We varen de rivier op tot voorbij de vissershaven van Bonanza en zien een paar vrije moorings. We wilden voor anker gaan, maar dit is natuurlijk veel makkelijker en we weten zeker dat we goed vast liggen. We eten de rest van de nasi van gister op en gaan op tijd naar bed.
Vrijdag 25 november.
Het is half elf als we verder de rivier op varen. Het is alweer opkomend water maar de stroom staat ondanks dit nog wel bijna 3 uur tegen. We moeten ruim 40 mijl en willen wel voor donker in de jachthaven van Gelves zijn. Het eerste stukje van de rivier is nog wel aardig met op de linkeroever een natuurgebied met veel pijnbomen. Van alle in een gids genoemde vogels zien we er echter geen een. We komen halfweg slechts een coaster tegen en hier blijft het bij tot we in Gelves aankomen.
Gelukkig hebben we de laatste 30 mijl de stroom tot wel 2 mijl mee. De rest van de rivier is erg eentonig en er is nergens een dorp of stadje te zien. Wel veel achtergelaten afgedankte roestige vissersschepen. Rond 18:00 uur meren we af aan een ponton in de rivier. Het ziet er allemaal wat sjofeltjes uit. Als we ons melden krijgen we te horen dat we ons pas maandag kunnen inschrijven omdat het nu weekend is. Toch is er het hele weekeinde 24 uur iemand op de haven maar de administratie is blijkbaar niet zijn taak. Alles is gewoon open zonder codes en er staan ook nog wel een vijftien campers op het haventerrein. De haven zelf is vrij klein maar er staan wel veel schepen op de kant.
Als we alles aan kant hebben moeten we nog tot half negen wachten tot de restaurants open gaan.
We lopen het plaatsje nog even in en kopen een broodje voor morgenochtend.
Als het half negen is nemen we bij de Italiaan een pizza. Je kan er alleen buiten op het terras eten en het is best fris. Wij zijn de enige bezoekers en krijgen dan ook de terraswarmer naast ons tafeltje. Zo krijgen we het toch nog warm. Het eten is prima en de bediening erg vriendelijk. Zo sluiten we deze dag nog gezellig af.
Zaterdag 26 november.
Vandaag op tijd op. We willen Sevilla verkennen om later terug te komen en wat bezienswaardigheden te bezoeken. Het is prachtig weer maar zo vroeg nog wel erg fris. Toch maar de korte broek aan waar we even later als we op de fiets zitten geen spijt van krijgen. Er is een fietspad naar de stad maar dan wel weer op zijn Spaans. Dus af en toe moet je een stuk over de weg of parkeerplaats en dan opeens begint het weer. Wel loopt het fietspad over de oude brug over de rivier waar nu geen auto’s meer rijden. Eenmaal in Sevilla kijken we ons ogen uit.
Wat is het er druk terwijl het eind november is. Wat moet dat wel niet zijn als het echt seizoen is. De stad is echt erg mooi met geweldige parken en gebouwen. Ook het oude centrum is erg mooi met heel nauwe straatjes en dan weer enorme pleinen.
Het is inmiddels 22 graden en volop zonnig. We eten heerlijk op een terras bij een Libanees restaurant. Voor ons langs is het een stroom van mensen dus even heerlijk mensjes kijken en voorzien van commentaar. We bekijken uitgebreid het enorme park en gebouw Plaza de España dat is gebouwd van 1914 tot 1929 als het hoofdgebouw van de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling.
We fietsen hierna weer terug naar de haven waar we onderweg nog even stoppen voor een ijsje bij Burger King, waar we lang op moeten wachten, want het is er enorm druk. Bij de haven doen we nog even een biertje in het laatste avondzonnetje. We zijn hier nog tot 5 december dus hebben nog wel wat tijd om meer te gaan zien van deze prachtige stad. We zijn er op de fiets in een klein half uurtje en de berichten zijn zeker voor de komende 5 dagen nog prima al wordt het wel wat frisser.
We moeten natuurlijk ook nog wat klussen doen aan de boot. Als de haven meewerkt gaat hij er volgende week een paar dagen uit om het onderwaterschip schoon te spuiten en waar nodig bij te werken. Maar hoe dit precies zal gaan hopen we maandag te horen.
Zondag 27 november.
Vandaag nog een kijkdagje Sevilla. We zijn wat later opgestaan en doen alles rustig aan. Het is niet voor niets zondag. Het is nog steeds prachtig weer dus nog in korte broek en korte mouwen na de lunch richting de stad. Het fietstochtje van klein 10 km is nu bekend dus binnen een half uurtje zijn we weer in het centrum. Er is nog veel te zien en uiteraard drinken we nog wat op een terrasje. Het is omdat we wat later zijn nog wel even zoeken naar een plekje in de zon. De Spanjaarden zelf hebben blijkbaar minder moeite met de schaduw plekjes want het is nog behoorlijk druk. We vinden toch een plekje in de zon waar het nog heerlijk toeven is. Op de terugweg nog even langs de winkel en net voordat de zon onder gaat zijn we weer op de boot.
Maandag 28 november.
Zo na het ontbijt eerst maar eens naar het havenkantoor om ons in te schrijven en het uithijsen te regelen. Als we om kwart over 9 het kantoortje binnen stappen is de dame die het moet regelen net binnen. Ze voelt zich door ons duidelijk wat overvallen. Ik stel voor dat ze eerst rustig de boel even opstart en dat we later terug komen. Ze is er duidelijk blij mee en zegt ons te bellen zodra ze er aan toe is. Wij gaan intussen nog wat opruimen en halen de genua naar beneden zodat deze als de boot straks op de kant staat niet onnodig veel wind vangt. Om half twee hebben we nog geen belletje gehad dus ga ik toch maar even vragen. Ze zou ons net bellen. We handelen de inschrijving af en regelen het hijsen en het behandelen van het onderwaterschip. Na wat overleg wordt het woensdag ochtend 10 uur en na het schoonspuiten zal de schilder komen om een voorstel voor de antifouling te doen. Woensdag valt wat tegen omdat we er vrijdag weer in willen in verband met ons vertrek van de maandag erop. Er blijkt echter geen andere mogelijkheid en ze beloven dat het allemaal goed komt. Door het gebrekkige Engels van de dame blijft er nog wel wat twijfel. Omdat het nog prachtig weer maken we nog een wandeling. We wandelen naar een toren met een groot Christus beeld. Het blijkt iets verder dan ingeschat en als we er aankomen zijn de kerk en het klooster in tegenstelling tot wat Google vermeld gesloten.
Dan maar een foto van alleen de buitenkant en terug naar de haven. Als we weer op de boot zijn krijgen we een naar bericht. Zwager Peter is met klachten naar de huisarts gegaan en gelijk doorgestuurd naar het ziekenhuis. Hij heeft problemen met zijn hart en krijgt onderzoeken.
Dinsdag 29 november.
Vandaag dus nog een dagje voor ons zelf. We hebben gisteravond kaartjes gekocht voor een bezoek aan het Royal Alcázar paleis. Iets wat je niet mag missen volgens internet. Het is goed uitkijken waar je deze tickets koopt wan de prijzen variëren van € 13,50 tot € 32,00 voor hetzelfde kaartje.
Omdat het nu toch echt wel een stuk frisser is ondanks dat de zon nog steeds uitbundig schijnt gaat de lange broek en een vestje aan. Het is op deze dinsdag 29 november nog gezellig druk in de stad hoewel niet alle terrassen meer vol zitten. Ook voor de vele rijtuigjes is weinig belangstelling. Op verschillende plekken staan er wel zo’n twintig te wachten op klandizie. Sommige paardjes zijn zelfs wat ongedurig en het ziet ernaar uit dat ze staan te trappelen om een ritje te maken.
Wij zijn nog te vroeg voor ons tijdslot en doen eerst nog een kopje koffie. Voor het eerst doen we dit binnen. Als het tijd is lopen we naar het paleis. De controle is erg streng en zelfs onze rugtassen moeten door de scanner. Uiteindelijk valt het paleis zelf wat tegen. Het is enorm groot met veel inpandige tuinen. We zien echter niets van hoe het leven zich afspeelt of heeft afgespeeld. Er zijn veel zalen waar hoofdzakelijk veel oude tegeltjes en waaiers zijn te bewonderen. Na 1,5 uur hebben we het wel gezien en gaan we weer naar buiten.
Nog even in een van de prachtige parken in de zon een biertje en dan weer rustig terug naar de boot. Peter heeft vandaag twee stents gekregen in het AMC en het ziet er goed uit gelukkig.
Woensdag 30 november.
Het is 9 uur en we zitten net aan het ontbijt als er op de boot wordt geklopt. De kraan staat klaar en of we willen komen. De afspraak was om 10 uur en hier in Spanje hadden we verwacht dat het dan wel 11 uur zou worden en zeker niet een uur eerder. We proppen dus snel ons croissantje naar binnen en varen naar de kraan. In tegenstelling tot de indruk die je krijgt door de uitstraling van de haven gaat het hijsen zeer professioneel. In no time is de boot er uit en naar de afspuitplaats gereden.
Na het afspuiten is het koffietijd en de mannen vertrekken. Wij hebben nog een ontmoeting met een ander stel vertrekkers, Erik en Sjuul van de Aegir, die deze haven even aandoen om te wachten tot ze door de sluis kunnen om in de jachthaven van Sevilla te komen. We drinken gezellig koffie bij hun aan boord en na ruim een uur gaan we toch maar even kijken bij de boot. Als we bij de afspuitplaats komen, geen boot meer te bekennen. We lopen het terrein verder op en zien dat deze al keurig is weggezet. Hij is netjes verhoogd geplaatst zodat ook het zwaard voor het grootste deel behandeld kan worden. Er wordt nog een trap geregeld en we zetten de ontmoeting met de bemanning van de Aegir bij ons aan boord voort. Als we later naar beneden gaan is er zelfs een kunststof grasmatje bij de trap gelegd, wat een service.
We besluiten dat we eigenlijk beter op de wal kunnen blijven staan en pas weer het water ingaan als we in januari terug komen. Dit is in 5 minuten geregeld en nu heeft ook de schilder meer tijd om zijn klus goed te doen. Wij gaan nog even wat boodschappen doen en maken nog kennis met een jong stel uit België dat hier ook op de kant staat en hun in Spanje aangeschafte boot aan het opknappen zijn. Het is een Standfast 40 met osmose. Ze hebben eerst het teakdek gerenoveerd en zijn nu dus met het onderwaterschip bezig en hopen begin januari het schip terug naar België te zeilen via de Canarische eilanden, Madeira en de Azoren.
Donderdag 1 december.
Vandaag is Annette jarig en wordt 65. Ze krijgt veel felicitaties. Helaas zit er ook een vervelend bericht tussen de appjes. Zwager Peter is weer terug naar het AMC, het gaat dus blijkbaar niet goed.
Een paar uur later blijkt dat hij er nog een stent bij heeft en dat het nu goed moet gaan. We duimen voor hem dat dit het nu is en dat hij nu snel hersteld. We hebben Robin en Sammy van de Standfast gevraagd om vanavond een borrel te komen drinken. Krijgen we toch nog visite op Annette haar verjaardag. Na een broodje te hebben gegeten stappen we op de fiets en gaan bij een andere Aldi nog wat boodschappen doen. Zo zien we nog wat meer van de omgeving dan alleen Sevilla. Google stuurt ons weer langs een bijzondere weg waardoor we de fietsen een trap op moeten tillen. De plaats heet Mairena del Aljarafe en bestaat hoofdzakelijk uit een moderne woonwijk met een groot shopping center waar deze Aldi deel van uitmaakt. Na 2 uurtjes zijn we weer terug en drinken we koffie met een punt van de net gekochte cheesecake. Tegen 8 uur komen Robin en Sammy waar we een heel gezellige avond mee hebben.
Vrijdag 2 december.
Naast ons staat een oude stalen boot waar een oudere dame op woont. We maken kennis en drinken samen wat in de zon tussen onze boten in. De boot blijkt hier al meer dan 20 jaar op de kant te staan en haar man is 20 jaar geleden overleden.
Diana is inmiddels 91. Ze heeft wel een riante trap naast haar boot maar het is toch een hele klimpartij om er op en af te komen. We hebben een paar gezellige uurtjes en horen veel over de ontwikkeling van het gebied om de haven. Ze is gek op haar hondje Nelly en heeft volgens ons best een goed leven hier. Ze krijgt zelfs Spaanse thuiszorg die haar op de boot komt douchen. Dit gebeurt dan wel met de tuinslang en koud water. Ze is erg sociaal ingesteld en klampt iedereen aan die ze tegenkomt. Maar met haar gevoel voor humor en zelfspot is een gesprek met haar zeker geen opgave. Ze belooft dat ze iedereen van onze boot zal jagen als we terug naar Nederland zijn, al ziet ze ons liever blijven. We kunnen de Place44 dus met een gerust hart achterlaten.
Zaterdag 3 december.
De zon schijnt alweer als we uit bed komen dus na het ontbijt en de koffie gaan we maar eens aan de wandel. We komen een groot bord tegen dat suggereert dat er een mooi pad is door de sinaasappel boomgaarden. Maar of wij vinden het niet of het is een stoffige weg langs rommelige schuren met af en toe wat sinaasappe bomen. Toch moeten er langs dit stuk van de rivier wel veel boomgaarden zijn. Morgen maar eens op de fiets wat verder weg kijken. Bij de bouwmarkt vlakbij de haven kopen we sinaasappels voor € 0,50/kg naar het schijnt van eigen boomgaard. Als we terug lopen zie ik in een container een pallet liggen waarvan ik een oprij beuntje zou kunnen maken voor de rollator van onze 91 jarige buurvrouw. Voor ik deze meeneem lopen we naar haar toe en overleggen we dit met haar. Ze zou er erg blij mee zijn. Het optillen van de rollator om deze in haar berghokje te zetten lukt haar steeds moeilijker. Dus op de fiets terug en de pallet uit de container gevist. Een paar uur en twee tests later is het resultaat naar wens.
Mooi toch dat je iemand met zoiets eenvoudig blij kan maken. Rond 6 uur begint het te regenen. Als we s’ avonds met Robin en Sammy naar het dorp lopen om wat te drinken en Tapas te eten is het gelukkig even droog. Het is erg gezellig, en de zeilverhalen worden over en weer uitgewisseld, 
maar van de Spaanse tapas worden wij nog niet erg enthousiast.
Als we terug naar de boot willen spoelt het van de lucht dus wachten we nog even met een lekker taartje en koffie. Het is middernacht maar er wordt nog volop gegeten aan de tafels rondom ons. Gelukkig is het droog als we hebben afgerekend en komen we ook weer droog bij de boot.